Make It Right √ จะเป็นใคร ถ้าไม่ใช่มึง [Yaoi]

0

INTRO

            ผมจรดนิ้วลงบนแถบ ‘ชมตัวอย่างก่อน’ เพื่อให้หน้าจอไอโฟนเครื่องสีขาวทำหน้าที่เป็นเครื่องเล่นวิดีโอ ในกรอบสี่เหลี่ยมปรากฏให้เห็นใบหน้าเรียวได้รูปของผู้ชายคนหนึ่งเป็นอันดับแรก เจ้าตัวยิ้มหวานให้กล้องจนตาหยีก่อนเริ่มพูด

            ‘สวัสดีเพื่อนๆ ชาวโซเชี่ยลแคมรอบดึกนะคร้าบ เป็นยังไงกันบ้าง.. ช่วงนี้เรียนหนักกันหรือป่าวเอ่ย ฟิวส์โคตรรรรของโคตรรรรรรเรียนหนักบวกงานเยอะเลยครับ.. อาทิตย์หน้าต้องส่งทั้งสมุดทั้งรายงาน สามสี่วิชาเลย.. แฮะๆ ตอนนี้ก็ยังปั่นไม่เสร็จ แต่วันนี้ไม่ไหวแล้ว คงต้องต่อพรุ่งนี้.. ถ้าใครมีงานค้างก็อย่าดองไว้เหมือนฟิวส์นะ ไม่ดีๆ เดี๋ยวต้องมาปั่นดึกๆ จนสิวขึ้นแบบนี้...นี่ ดูดิ... สิวขึ้นเลยเห็นป่าวว สองเม็ดแน่ะ ฮ่าๆๆ’

            ยิ่งดู ผมก็ยิ่งอมยิ้ม พลางคิดได้ใจว่าไอ้เด็กผู้ชายในคลิปนี่แม่งหล่อระดับพระกาฬจริงๆ อิอิ

            ‘อ้อ วันนี้ฟิวส์ใส่รีเทนเนอร์นะครับ นี่....เห็นป่ะ’ เด็กหนุ่มในหน้าจอสี่เหลี่ยมเลื่อนหน้าเข้าใกล้กล้อง แล้วฉีกยิ้มกว้างจนเห็นโครงเหล็กดัดครอบแนวฟันบนไว้ ‘ไม่ค่อยได้ใส่เลยไม่ชิน อาจจะ...พูดไม่ค่อยชัดนิดนึง แฮ่ๆ ขอโทษด้วยนะครับ... วันนี้ก็...อ่า ไม่รู้จะพูดอะไร ไม่ได้มาขายของให้เจ้นะครับ เห็นว่าไวท์เทนนิ่งกับซีรั่มตัวใหม่ของยังไม่มา ตอนนี้เจ้ก็ยังอยู่เกาหลี เพราะงั้นถือว่าคลิปนี้ฟิวส์แค่อยากอัดเล่นๆ ละกัน.... ขอบ่นให้เพื่อนๆ ฟังหน่อยนะ ได้ป่ะๆ... ฮ่าฮ่า  ถึงใครบอกไม่ได้ฟิวส์ก็จะบ่น ฮ่าๆๆ...’

            แม้กำลังหัวเราะอยู่แต่นัยน์ตาของเด็กหนุ่มในวิดีโอวูบหมองลง ไม่ต่างอะไรกับเจ้าของโทรศัพท์เครื่องหรู

            ‘คือ... วันนี้ฟิวส์อกหักครับ ก็...’

            .

            .

            .

            “เฮ้ออออออออออออออออออออออออออ”

            ผมถอนหายใจยาวเหยียด เลื่อนนิ้วปิดวิดีโอทั้งที่ยังเล่นไม่จบ ก่อนตัดสินใจ 'ลบ' มันทิ้ง เพราะไม่ว่าจะเล่าเรื่องนี้ให้คนอื่นรู้ไปเพื่ออะไรก็ตาม มันก็ไม่เป็นผลดีกับใครทั้งนั้น.... แถบด้านบนสุดในหน้าจอมือถือบอกเวลาตีสองกว่าๆ อยากโทรไประบายความในใจกับไอ้พวกเพื่อนเชี่ยตอนนี้ แต่คงโดนแม่งว๊ากใส่โทษฐานรบกวนเวลานอนแน่ๆ...

            ผมพ่นลมหายใจหน่ายอีกรอบแล้วล้มตัวลงนอนแผ่บนเตียงเหมือนคนหมดแรง ภาพต่างๆ ที่เจอในวันนี้ถูกฉายซ้ำบนเพดานกว้างราวกับกำลังทำหน้าที่เป็นจอโปรเจคเตอร์ขนาดใหญ่

            แม่งเอ๊ย! ทำไมถึงเป็นแบบนี้วะ!!!

            ผมปาหมอนออกไปอย่างไร้จุดหมาย ก่อนหลับตาลงไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกจากหัว

            ทั้งที่ในใจรู้ดีว่ามันเป็นเรื่องยากแค่ไหน...

            ผมลืมภาพนั้นไม่ได้เลย...

----------Make It Right----------

ฮัลโหลล ทักทายๆ ^^

นิยายเรื่องนี้เคยลงเอาไว้ในเด็กดีและธัญวลัยจนจบแล้วครับ แต่เอามาลงเว็บนี้ด้วยอีกที่หนึ่ง ฝากติดตามด้วยนะคร้าบบบบ ^^