วุ่นนักรักไวรุ่น (Love is teens)

 3

ดุจดาวและเพื่อนทั้งสี่นั่งคุยกับแจมอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนที่ประจำ ดุจดาวมีความสุขมากเพราะเธอยิ้มไม่หยุดตั้งแต่ดีเจแจมมาพบเธอ

พี่แจมค่ะฟ้าขอถามแทนยัยดาวนะคะ ทำไมพี่ถึงยอมมาเจอพวกเราล่ะคะ ฟ้าใสถามแทนดุจดาวเพราะเพื่อนสาวของเธอเอาแต่นั่งบิดไปบิดมา

ก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนรอพี่และขอเพลงให้พี่ทุกวันไงพี่ก็เลยอยากเจอ แจมตอบพร้อมยิ้มให้ฟ้าใส

งั้นก็แปลว่า........ ดุจดาวพูดพร้อมหน้าที่แดงเป็นลูกตำลึง

แปลว่าอะไรครับ แจมพูด

พี่ชอบดาวใช่ไหมคะ ดุจดาวพูดแบบเขิลๆ

เปล่าหรอกพี่แค่อยากรู้จัก แจมตอบเสียงเรียบ

จริงหรอ ฟ้าใสพูดพร้อมทำเสียงแซว

อืม พี่ไปก่อนนะมีธุระต้องทำต่อน่ะไว้เจอกันไหมนะครับ แจมพูดพร้อมโบกมือให้ทั้งสี่

บ๊ายบายค่ะ ดุจดาวพูดและยิ้มจนหน้าบาน

จิม เก้า เป็นอะไรรึเปล่าไม่เห็นพูดอะไรตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ ฟ้าใสถามอย่างเป็นห่วง

ป..เปล่าหรอก จิมตอบ

เป็นสิฉันเป็น เก้าพูดอย่างจิงจัง

เป็นอะไร ฟ้าใสถามต่อ

ก็....พี่เขาหล่อมากเลยอ่ะแกแล้วทำไมฉันต้องแอ๊บแมนต่อหน้าพี่เขาด้วย เก้าตอบทำเอาฟ้าใสเงิบ

โถ่.....ก็นึกว่าเป็นไรมาก ฟ้าใสพูด

คุณหนูครับได้เวลาแล้วนะครับ เสียงของคนขับรถของบ้านฟ้าใสเอ่ยขึ้นอย่างนอบน้ม

ค่ะ ฉันไปก่อนนะ ฟ้าใสพูดกับคนขับรถก่อนจะบอกลาเพื่อนทั้งสาม

อืมบาย สามคนเอ่ยพร้อมกัน

คนขับรถฉันมาพอดี ไปนะ ดุจดาวพูดพลางลุกขึ้นโบกมือให้หนึ่งหนุ่มแท้กับอีกหนุ่มเทียม

อืมฉันก็จะไปเหมือนกัน ทั้งสองคนที่เหลือพูดพร้อมกับแล้วลุกขึ้นรถของแต่ละคนกลับบ้าน

เช้าวันใหม่ของโรงเรียนแห่งหนึ่งซึ้งวันนี้จะมีการเปิดตัวพี่รหัสของนักเรียนแต่ละคน 

แกวันนี้อยากรู้จังว่าพี่รหัสของฉันจะเป็นใคร ดุจดาวพูดกับเพื่อนทั้งสามอย่างอารมดี

ดีใจไปทำไมเห็นทุกปีก็ได้แต่คนหน้าตาแบบ  เก้าพูดแบบทำหน้าเหนือกว่า

แหมๆปีนี้อาจจะได้คนหล่อๆเช่นพี่แจมก็ได้ ดุจดาวพูด

ไม่มีทาง เก้าเยอะเย้ย

นักเรียนคะมารวมตัวกันที่หอประชุมใหญ่ได้เลยนะคะแล้วอย่าลืมกุญแจของพี่รหัสนะคะ

ไปเหอะแก เร็วๆๆๆๆๆ  ดุจดาวพูดพลางดึงฟ้าใสไปอย่างรวดเร็ว

น้องฟ้าใสครับลองไขกุญแจพี่ไหม แจมถามฟ้าใสอย่างอารมดี

อ๋อได้ค่ะ ฟ้าใสพูดลางหยิบกุญแจจากมือแจมมาไขทันที

ได้ด้วย งั้นสวัสดีครับน้องรหัส แจมพูดและยิ้มให้ฟ้าใสบางๆ

พี่แจมคะดาวขอลองไขกุญแจหน่อยได้ไหมคะ ดุจดาวพูดพลางยิ้ม

คือ....พี่ได้น้องรหัสแล้วล่ะครับ แจมพูดพลางยิ้ม

อ๋อใครอ่ะคะ ดุจดาวพูดแบบหน้าเสีย

ฟ้าใสอ่ะครับ แจมพูดแบบซื่อๆ

ฮะ ฟ้าใส ดุจดาวพูดแบบไม่เชื่อ

งั้น.....พี่ต้นคะดาวขอลองไขกุญแจหน่อยได้ไหมคะ ดุจดาวเดินไปหาต้นแล้วพูด

อ๋อได้สิ ต้นพูดพลางยื่นกุญแจให้

เฮ้ยยย ได้ด้วยอ่ะ ดุจดาวพูด

จริงหรอ ยินดีที่ได้รู้จักครับน้องรหัส ต้นพูดกับดุจดาวแต่สายตาของเขากลับจ้องไปที่ฟ้าใส

นี่จิม เก้า นายได้ใครหรอ ฟ้าใสถามเพื่อนทั้งสอง

พี่ ฝน ม.6/1  จิมตอบพร้อมทำท่าทางเซ็งสุดขีด

หรอ ดีจังเลยเนอะ ฟ้าใสพูดพร้อมยิ้มให้จิมแบบใส่ซื่อ

 คิดว่างั้นหรอ จิมตอบแบบเซ็งๆ

แล้ว เก้า อ่ะได้พี่อะไร ฟ้าใสหันไปถามเก้า

คือออ...แบบบบ พี่เนย ม.6/2 เก้าพูดพลางทำหน้าที่เซ็งกว่าจิม

พี่เนย อ๋อ คนที่ปลื้มแกน่ะหรอ ดีจะตายพี่เนยก็น่ารักออก ฟ้าใสพูด

ดีบ้าดีบอไรล่ะ อยากได้รุ่นพี่หล่อๆบ้างอ่ะ เก้าพูด

555++ จะบ้าหรอ ฟ้าใสพูดพร้อมหัวเรอะ

ฟ้าใสอ่ะพี่ให้ แจมวิ่งมาหาฟ้าใสพร้อมกับยื่นตุ๊กตาหมีน่ารักๆตัวกำลังพอดีให้ฟ้าใส

ขอบคุณค่ะ แต่... เนื่องในโอกาสอ่ะไรอ่ะคะ ฟ้าใสรับตุ๊กตามาอย่างสงสัย

ก็.....ในฐานนะน้องรหัสไง แจมพูด

อ๋อ ขอบคุณค่ะ ฟ้าใสพูด

ไม่เป็นไรครับ แจมเอ่ยขึ้นพร้อมกับยิ้ม

งั้นฟ้าขอตัวก่อนนะคะ ฟ้าใสพูดพลางยิ้มให้แจม

การกระทำอย่างนี้ทุกคนในกลุ่มของฟ้าใสรู้ว่าแจมพยายามที่จะจีบฟ้าใสแต่ฟ้าใสกลับไม่รู้เรื่องอะไรเลยทำให้ เกิดความไม่พอใจกับใครบางคน นั้นคือ ดุจดาว

ฟ้าใครให้ตุ๊กตาอ่ะ ดุจดาวถามเพื่อสาวอย่างไม่พอใจ

อ๋อ พี่แจมอ่ะ ฟ้าใสตอบแบบใสซื่อ

หรอ เนื่องในโอกาส ? ดุจดาวถามต่อ

พี่เขาบอกว่าในฐานนะที่เป็นน้องรหัส ฟ้าใสตอบแบบไม่รู้เรื่องว่าดุจดาวไม่พอใจ

อืม ก็แล้วไป ดุจดาวตอบแต่ที่จริงในใจอยากจะบอกเพื่อนสาวไปตรงๆ

มีอะไรรึเปล่าดาว ฟ้าใสถาม

ป..เปล่า ดุจดาวปฎิเสธ

ดาว ฟ้า กลับบ้านกันเหอะ จิมเอ่ยอย่างไม่รู้สถานะการ

อื้มไปสิ ปะเถอะดาว ฟ้าใสพูดพลางเินนำเพื่อนสาวไป

อื้มไป ดุจดาวพูดพลางเดินตาม

แล้วไอ้เก้าอ่ะ ดุจดาวถาม

คืออออ พี่เนยอ่ะกักตัวไว้อ่ะดิมันเลยบอกให้ไปก่อนเดี๋ยวมันหาทางหนีเอง

555++ น่าสงสารนะ ฟ้าใสพูด

สงสารเก้าหรอ จิมถาม

เปล่า สงสารพี่เนยต่างหาก ฟ้าใสพูดพร้อมพยายามไม่หัวเราะ

ทำไมอ่ะ ดุจดาวถาม 

ก็.......เพื่อนเราเป็นแบบนั้นอ่ะ ฟ้าใสพูดพร้อมอมยิ้ม

55555+++ ทั้งสามหัวเราะออกมาพร้อมกัน

ปะ..กลับบ้านกัน จิมพูด

อืมงั้นไปก่อนนะ ฟ้าใสพูดพลางเดินขึ้นรถไป

ฟ้าใสเดินขึ้นรถไปทั้งที่ไม่รู้ว่าเธอได้ทำให้ใครไม่พอใจในความซื่อของเธอและอาจทำให้ใครหลายๆคนหลงรักเธอแบบไม่รู้ตัว ...