[Y]ซวยฉิบหาย!ถ้ากูร้าย...ก็อย่ารัก2

9.7

เขียนโดย DPR_Fox

วันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 22.32 น.

  56 ตอน
  51 วิจารณ์
  236.18K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 มีนาคม พ.ศ. 2558 20.40 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

บทนำ

*Intro*

 

   ตลอดเวลา 5 ปีที่ผมเฝ้ารอคอยการกลับมาของพี่ลุกซ์อย่างซื่อสัตย์มันได้สิ้นสุดลงไปแล้วเมื่อคนที่ผมคิดถึงและรอคอยได้ยืนอยู่ตรงนี้...

   ...ตรงหน้าของผม

   ...แม้ว่าคนที่ผมเฝ้าคอยจะยืนอยู่ตรงหน้าแต่ทว่าการรอคอยของผมกลับยังดำเนินต่อไป  ไม่ได้สิ้นสุดลงอย่างที่คิด

.

.

.

 

            “ยินดีด้วยนะครับที่มีครอบครัวแล้ว  ผมขอโทษด้วยที่ไม่ได้ไปร่วมงานแต่งงาน  ผมไม่รู้จริงๆ ว่าพี่กลับมาแต่งงาน อึ๊ก ลูกชายน่ารักจังเลยนะครับ  หน้าเหมือนพี่เลย  ผม...ขอให้ ฮึก มีความสุข...มากๆ ...ฮึก นะครับ” ผมมองหน้าพี่ลุกซ์ผ่านม่านน้ำตาที่ไหลลงมาไม่หยุด  ผมมองหน้าผู้ชายที่หักหลังความเชื่อใจของผมอย่างหมดสิ้น  ระยะเวลาที่ผ่านมา...ผมเฝ้ารอมันไปเพื่ออะไร?

.

.

.

   “พี่เคยสัญญาว่าจะรักผมคนเดียวไม่ใช่เหรอ? พี่บอกว่าจะกลับมาหาผมไม่ใช่เหรอครับ?” ผมถามอย่างตัดพ้อ

   “มันก็แค่คำพูด” คำพูดของพี่ลุกซ์ทำให้น้ำตาผมไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

   “จะบอกว่าโกหกงั้นเหรอครับ? ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นกับเรามันเป็นเรื่องโกหกงั้นเหรอ?” ผมถามเสียงสั่น

   “เปล่า” พี่ลุกซ์ตอบก่อนจะหรี่ตามองผม “เวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยน  ไม่ใช่เรื่องแปลก” ผมแทบทรุดเมื่อพี่ลุกซ์พูดออกมาอย่างนั้น  สรุปว่ามีแค่ผมคนเดียวใช่ไหมที่ยังคิดว่าความรักของเรายังมั่นคงอยู่

.

.

.

            ลืมง่ายงั้นเหรอ? คนที่ลืมง่ายมันใครกันแน่? ผมรอพี่อยู่เสมอนั่นแหละ  เพียงแต่ว่า...ตอนนี้พี่ลุกซ์ของผมยังไม่กลับมา  เขายังเรียนอยู่ที่อเมริกาและเขาคนนั้นก็ยังไม่เปลี่ยนใจไปจากผมส่วนพี่ ลุกซ์คนนี้...ไม่ใช่พี่ลุกซ์ที่ผมรอคอย  ไม่ใช่เลยแม้แต่นิด  เขาไม่ใช่...พี่ลุกซ์ของผม

.

.

.

“เปอร์ พี่เป็นพี่ชายเปอร์นะ  ไอ้คิทก็เป็นน้องเปอร์ด้วย  คุณลุง คุณป้า พี่ถัง ไอ้ป้อง และทุกๆ คนอยู่ข้างๆ เปอร์เสมอ  ถ้าเปอร์อยากมาหาพี่เมื่อไหร่ก็มาได้  พ่อพี่ก็บ่นคิดถึงอยู่เหมือนกัน  ถึงเปอร์จะไม่มีมันแต่ให้เปอร์จำไว้ว่าเปอร์มีพวกพี่นะ” พี่เคย์จับมือผมไปแนบกับแก้มของตัวเองพลางพูดด้วยถ้อยคำที่ทำให้ผมในตอนนี้ หลั่งน้ำตา  ผมดีใจเหลือเกินครับที่มีคนเหล่านี้อยู่เคียงข้าง  ผมอุ่นใจเสมอเมื่อคิดถึงพวกเขา  ผมไม่ได้อยู่คนเดียว...ผมมีพวกเขา

.

.

.

            พี่มันสามารถมีรักครั้งใหม่ได้แต่ผม...คงไม่สามารถมีความรักได้อีก  พี่ลุกซ์ทำให้ผมได้รู้ว่าความเชื่อใจมันไม่สามารถชนะทุกสิ่งได้เสมอไป  ขนาดผมกับพี่มันที่รักกันมากยังแตกหักได้แล้วมีหรือที่รักครั้งหน้าของผมจะ ไม่พังทลายลง  ต่อจากนี้ไปผมจะตั้งใจดูแลครอบครัวและจะไม่เอาเรื่องรักๆ ใคร่ๆ มาทำให้จิตใจเจ็บปวดอีกเป็นครั้งที่สอง

.

.

.

                “การ ที่มึงเห็นความรู้สึกของคนอื่นเป็นของเล่น มันทำให้ไอ้เปอร์หมดความศรัทธาในตัวมึงนะลุกซ์  กูไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่มึงทำมาตั้งแต่แรก  และถ้าวันนี้มันจะเกิดอะไรขึ้นกับไอ้เปอร์  คนอย่างมึงก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำอะไรทั้งนั้น  มึงปล่อยมือมันเอง” กีร์มองหน้าลุกซ์นิ่งๆ แล้วตอกย้ำในความผิดที่ลุกซ์ก่อขึ้น

 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา