Love wolf hunt ล่ารักหมาป่า

แต่แล้ววันหนึ่งชีวิตของเธอก็เหมือนพึ่งได้รู้จักคำว่า  รัก  อีกครั้ง เมื่อเธอได้ไปพบหลานชายคนนี้ที่แถบตะวันออกของป่าโอ๊คอะแดร์  ตอนนั้นเธอกำลังจะไปหาสมุนไพรเพื่อนำมาทำเป็นเครื่องดื่มสมุนไพรไว้แก้หนาวในช่วงมรสุม เธอได้ยินเสียงร้องของเด็กทารกดังแว่วเข้ามากับสายลม...

    ซึ่งตอนแรกเธอก็คิดจะลืมเสียงนั้นไป ด้วยอายุที่มากแล้ว เธออาจจะหูแว่วก็เป็นได้ แต่พอเธอเริ่มเดินเก็บสมุนไพรเท่านั้นเสียงของเด็กทารกกลับยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ  จนเธอมั่นใจได้ว่าประสาทหูของเธอยังดีอยู่  เธอเดินตามเสียงนั้นไปเรื่อยๆหวังไม่ให้เด็กน้อยนั้นโดนทำร้ายจากเหล่าสัตว์มีพิษทั้งหลาย   

    “ โอ้!  คุณพระช่วย ”  เธออุทานขึ้นมาเมื่อเดินมาพบทารกน้อยร้อง อุแว้ อยู่ท่ามกลางกอหญ้า     ‘ ไม่..ไม่น่าจะมีใครอยู่ที่นี่ ’   เธอคิดพร้อมกับเริ่มมองสำรวจรอบตัว   ‘ มีแต่ป่า..อีกอย่างเราก็อยู่ที่นี่คนเดียวไม่ใช่หรือ ? ’  ไม่น่าจะมีใครคิดอุตริเอาเด็กทารกมาทิ้งไว้กลางป่ากลางเขาแบบนี้หรอก หลังจากที่เธอคิดไตร่ตรองอยู่นาน เธอจึงได้บทสรุปว่า  ใครจะเอามาทิ้งก็ช่าง  แต่ถ้าฉันทิ้งเขาไว้อีก เขาก็คงไม่รอดชีวิต การช่วยชีวิตผู้อื่นเป็นบุญกุศลอย่างยิ่ง มันคงไม่ผิดถ้าฉันจะคิดเลี้ยงเขาไว้ 

    จากนั้นเธอก็ค่อยๆโอบอุ้มเด็กน้อยคนนี้ขึ้นมาแนบอกพร้อมกับก้มลงไปจุมพิตที่แก้มขาวๆทั้งสองข้างอย่างเอ็นดู     

    “ ฉันจะเป็นคนเลี้ยงเธอเองนะ ไม่ต้องห่วง...เจ็ต.... ”  หลังจากวันนั้นเธอก็พยายามเลี้ยงดูหนุ่มน้อยคนนี้ให้เติบโต ด้วยรัก เอ็นดูและผูกพัน วันเวลาเริ่มผ่านไป  จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี ยิ่งนานวันเค้าโครงใบหน้าของเจ็ตเริ่มชัดเจน จนเธออดที่จะคิดไปถึงอีกคนที่อยู่คนละฟากฟ้าไม่ได้    ทำไม...เหมือนกันเหลือเกิน  แต่เธอก็ต้องสลัดความคิดบ้าๆนั่นออกไป  เขาไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วนะ  แต่เด็กคนนี้อาจจะเป็นเขาที่อยากจะกลับมาแต่ต้องมาในร่างใหม่ เพราะ ร่างเก่าได้สูญสลายไปแล้ว   ไม่ใช่หรอก ! คนตายก็คือคนที่ตายไปแล้ว ไม่มีวันที่จะกลับมาได้อีก 

   เธอถกเถียงในใจกับตัวองหลายครั้งหลายคราแต่เธอก็ยังไม่มีคำตอบที่แน่นอนให้กับตัวเองได้เลย...

   “ คุณยายครับ... คุณยายครับ... ” แต่เธอก็เลี้ยงดูเจ็ตอย่างกับหลานแท้ๆ  รักมากยิ่งกว่าวงษ์ตระกูลเดียวกันเสียอีก และไม่ว่าจะใช่เขาหรือไม่ เธอก็สัญญาว่าจะดูแลเขาให้ดีที่สุด...เจ็ต...      

  “ คุณยายครับ ! ” เสียงเรียกน้อยๆที่ติดจะออกดัง เรียกผู้มีพระคุณอย่างเป็นห่วง เนื่องจากเห็นคุณยายเงียบไปหลายนาที จนเขาเริ่มสงสัยจึงเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าผู้สูงอายุ ที่กำลังเหม่อลอยไม่ได้สติ เห็นดังนั้นเขาจึงลองเรียกคุณยายอยู่หลายครั้งจนสุดท้ายเขาก็ต้องเรียกเสียงดัง  แม้ว่าคุณยายจะเคยสอนเอาไว้ว่า  คนที่มีมารยาทดี เขาจะไม่พูดหรือส่งเสียงดังรบกวนผู้อื่น  ซึ่งเขาก็พยายามทำตามทุกคำพูดที่คุณยายคอยพร่ำสอน แต่ครั้งนี้เห็นทีจะไม่ได้  เพราะอาการของคุณยายนั้นมันทำให้เขาใจไม่ดีทุกครั้งไป   

   “ คุณยายเป็นอะไรไปครับ  เจ็ตเรียกคุณยายตั้งหลายทีไม่เห็นคุณยายจะพูดอะไรกับเจ็ตเลย ” น้ำเสียงแสดงความเศร้าใจปนน้อยใจ ดังขึ้นมาจากริมฝีปากเรียวอย่างแผ่วเบา  ทำเอาผู้ที่เหม่อลอยต้องรีบพูดแก้ต่างและขอโทษเจ้าตัวน้อย ที่ตอนนี้กำลังทำแก้มป่องใส่คุณยายสุดที่รักให้รู้ว่า เขางอนแล้วนะ เสียยกใหญ่   

   “ โอ๋ๆ ไม่เอานะหลานยาย ยายแค่คิดอะไรเพลินไปนิดหน่อยน่ะ ยายขอโทษนะครับ งั้นเดี๋ยวเจ็ตทานข้าวเสร็จแล้วยายจะพาไปเล่นน้ำตกเอาไหม ? ”  เสียงถามอย่างลองเชิงเจ้าตัวเล็กดังออกมาแทบทันทีหลังจากเห็นหลานชายทำแก้มป่องใส่  ไม่ใช่อะไรหรอกยิ่งเขาทำแก้มป่องมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งน่าเอ็นดูปนน่าหมั่นไส้เสมอ  น่าจับมาหยิกแก้มเสียจริง   แต่เธอก็คงจะคิดได้เพียงในใจ เพราะเจ้าหลานตัวน้อยคนนี้ เกลียด การจับแก้มหรือการกระทำอะไรก็แล้วแต่ที่เกี่ยวกับแก้มเป็นอย่างยิ่ง  แต่เห็นว่ายิ่งหลานไม่ชอบ ยายคนนี้ก็จะทำเพื่อความสะใจ ( ? )

    ‘ ตูม ! ’  เสียงผิวน้ำกระทบกับร่างเล็กดังไปทั่วน้ำตกเนน น้ำตกนี้อยู่ที่ปีกตะวันออกเฉียงเหนือ  ไม่เคยมีใครล่วงรู้ว่าในป่าโอ็คอะแดร์ จะมีธรรมชาติที่สวยงามอย่างนี้ด้วย  นอกจากเธอและเขา เท่านั้น มันเป็นน้ำตกที่สวยงามด้วยน้ำที่ไม่มีตะกอนหรือสัตว์มีพิษปะปนอยู่แถวนี้ ทำให้สบายใจได้ในเรื่องความปลอดภัยและความสะอาด  อีกอย่างน้ำตกเนนก็เป็นสถานที่  ที่ศักดิ์สิทธิ์ เป็นสถานที่ทำพิธีกรรมตามความเชื่อของ ชนเผ่าแอซราเอล ที่หายสาปสูญไปร่วมสองพันปีแล้ว   

   ตอนนี้เธอมานั่งพักดูหลานชายตัวน้อยที่กำลังดำผุดดำว่ายอยู่ท่ามกางน้ำกเนนที่ร่มรื่นอย่างเงียบๆ  ใต้ต้นโอ็คที่สูงใหญ่ต้นหนึ่ง  สายลมเอื่อยๆพัดกลิ่นดอกไม้หอมแถวน้ำตกผ่านมาทำให้หญิงชรารู้สึดสดชื่นมากกว่าเดิม  ริมฝีปากเริ่มระบายยิ้มน้อยๆเพื่อความผ่อนคลาย ใบหน้าที่เริ่มมีรอยเหี่ยวย่นแสดงถึงอายุที่มากของเธอ  แต่เธอก็ยังคงความสวยงามแบบธรรมชาติเอาไว้แม้จะมีอายุมากแล้วก็ตาม  เริ่มนึกถึงวันเวลาเก่าๆอีกแล้วสินะเรา... 

   ‘ ฮีเลีย  ฉันอยากให้เธอมาดูอะไรบางอย่าง ’  เสียงเรียกของเขาดังขึ้นท่ามกลางแสงตะวันที่กำลังสาดแสงทอประกายอย่างสวยงาม  พร้อมกับประตูที่เปิดพรวดเข้ามา อย่างไร้มารยาท   

   ‘ ออกไปนะ! ’   เสียงตะโกนแสดงความไม่พอใจอย่างยิ่งของเธอดังออกมาแทบทันที ที่เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาแต่เคลือบความร้ายกาจจนไม่มีคำบรรยายของเขา  เขามันไม่มีหัวใจกล้าทำอย่างนี้กับเธอได้อย่างไร  ทั้งๆที่เขาก็แลดูจะเป็นสุภาพบุรุษมาตลอด เขาทำให้เธอเชื่อใจว่าจะต้องออกจากป่าแห่งนี้ไปได้โดยปลอดภัยแต่เขากลับทำลายความเชื่อนั้นเสียยับเยินด้วยน้ำมือของตัวเขาเอง  ต่อไปนี้เธอจะมีวันเชื่อเขาอีกแล้ว   

  ‘ อะไรกัน นี่เธอจำไม่ได้หรือไม่มีสมองกัน  นี่มันบ้านฉัน  ฉันจะเข้าออกยังไงก็ได้เพราะมันเป็นสิทธิ์ของฉัน ’  เขาสาดคำร้ายกาจใส่เธอ พร้อมกับยื่นหน้าที่ยิ้มอย่างยียวนมาใกล้จนลมหายใจรดกันอยู่รอมร่อ  

  ‘ อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ เอาตัวที่สกปรกๆของนายออกไป  แล้วนี่มันก็บ้านนาย ใช่  ดังนั้นนายควรจะฆ่าฉันให้ตาย หรือไม่ก็ปล่อยฉันให้หลงป่าจนอดข้าวตายไปเลยก็ได้ นายจะได้ไม่ต้องมีผู้อาศัยที่ซุกหัวนอนเพิ่มอีกคน และตอนนี้ฉันก็ขยะแขยงหน้าเน่าๆของนายสุดจะทน ! ’ น้ำเสียงสาดทอที่บ่งบอกถึงความเสียใจปนความผิดหวังอย่างรุนแรง ดังขึ้น น้ำตาเริ่มร่วงหล่นจากดวงตาที่เคยทอประกายยามเมื่อมีความหวัง     

  เขาว่ากันว่าดวงตาเป็นอวัยวะที่พิเศษ มันเป็นหน้าต่างของหัวใจ บ่งบอกความรู้สึกที่อยู่ภายในได้แค่เพียงประสานสายตามองกัน  และตอนนี้เธอก็กำลังบอกทางแววตาว่า  เกลียด  เขามากแค่ไหน  ความรู้สึกอยากเอาชนะใจเธอด้วยความเห็นแก่ตัวเริ่มพังทลายลงทีละนิด  เขาจะมีความสุขหรือ... ถ้าเธอต้องเจ็บช้ำ  น้ำตาต้องหลั่งไหลกี่หยดสายถึงจะพอสำหรับเขา  เขาไม่อยากเห็นความเสียใจบนใบหน้าของเธอเลยจริงๆ   

  แต่ด้วยความที่ทิฐิของเขามันสูงเกินกว่าที่จะพูดคำว่า  ขอโทษ  เขาจึงเลือกปฏิเสธที่จะเข้าไปปลอบประโลมและขอให้เธอยกโทษให้เขาทุกๆเรื่อง รวมถึงเรื่องเมื่อคืนนี้ด้วย   

  ‘  งั้นถ้าเธอขยะแขยงหน้าของผัวเธอคนนี้ละก็....แสดงว่า..เธอคงจะลืมเรื่องเมื่อคืนไปแล้วสินะ   อืม...ถ้าเธอ  อยาก  ให้ฉันฆ่าขนาดนั้นก็บอกฉันมาดีๆสิฉันจะจัดให้ถึงตอนเช้าของอีกวันจนเธอสลบคาเตียงไปเลย !  ’  

  ‘ ฉันไม่ได้มีความคิดที่สกปรกเหมือนนายนะ  ที่เอะอะๆก็เตียง  ฉันหมายถึงฆ่าให้ตาย ให้ฉันไม่ต้องอยู่บนโลกนี้อีกต่อไปแล้วและเรื่องเมื่อคืนฉันถือว่าทำบุญให้หมามันกิน! ’  

  กรอดๆๆ....  เสียงฟันที่กระทบกันดังขึ้นมาอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่  นี่เธอไม่เคยเห็นค่าของเขาในสายตาเธอเลยใช่ไหม ได้...งั้นก็ไม่ต้องทำอะไรอีกแล้วนอกจากครางดังๆบนเตียงก็พอ !

  ‘  ได้ ! ถ้าเธออยากทำบุญมากนัก  งั้นก็ทำให้หมาตัวนี้มันกินอีกหลายๆรอบแล้วกัน แล้วอย่าลืมแผ่บุญด้วยการครางดังๆด้วยล่ะ ฮีเลีย ! ’