Your my precious นางเงือกที่รัก
เขียนโดย 
jazzbo123
วันที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.31 น.
แก้ไขเมื่อ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2557 15.46 น. โดย เจ้าของนิยาย
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลังจากที่ฉันไปตกลงเล่นทะเลกับเรย์ฉันเลยต้องทำใจอยู่สักพัก ก่อนจะว่ายลงน้ำไปเพื่อไปหาท่านแม่ของฉัน
"ท่านแม่~~ "
"มีปัญหาละสิ หึหึ" หือมีลักลมคมในนะ
"ใช่คะคือลูกไปตกลงกับมนุษย์ว่าลูกจะไปลงเล่นน้ำทะเลด้วยอ่าา" เซ็งจิงๆ
"อืมแค่นี้เอง" แค่นี้~~
"แค่นี้ก็แย่แล้วคะ ถ้าหางโผล่มาลูกจะทำยังไงดีคะ"
"ไม่เป็นไรๆ5555 แม่มีกำไลข้อมือที่ลูกสามารถเปลี่ยนจากหางเป็นขาหรือขาเป็นหางได้" เลิศเลย55
"ขอบคุณค่า" แต่ใช้ไงหว่า
"วิธีใช้คือ ลูกต้องตั้งจิตแล้วพูดว่า หางจนกลายเป็นขา สบายๆลูกเลยไม่ต้องกลัวโดนน้ำแล้ว ยกเว้นแต่ว่าถ้าไข่มุกที่ฝังอยุ่ในกำไลหาย"
"ขขอบคุณค่า ลาก่อนนะคะ" ฉันก็รีบว่ายขึ้นบอกแล้วตั้งจิต ขอให้หางจนกลายเป็นขา เลิศมันก็เปลี่ยนฉันก็รีบขึ้นจากน้ำทะเล แล้วกลับบ้าน
"น่าเธอไปไหนมา" กลับปุ๊ปก็ถามปั๊ป
"อ่อ ไปเดินเล่นมาหนะ" แถไว้ก่อนอิอิ
"คับๆ เชิญกินข้าวได้แล้ว" มาคงมาคับ
"อาหารมาแล้วจ้า" อาหาร....
"โหวววอวันนี้มียำปลาหมึกยำกุ้ง ปลาทอด แล้วก็เนื้อปลากระเบน" เห้ยยยย
"อ่ะๆน่าฉันให้กิน" อยู่ตาเรย์ก็เอาพวกนี้มาให้ฉันกิน โอ้ว
"มะมะไม่เป็นไรจ้ะ" ตายแนี
"555 โมเอน่าโทดทีๆน้าลืมอะนี้ของโมเอน่า ยำสาหร่ายสาหร่ายทอด หอยอบ" อันนี้ชอบๆ "ขอบคุณมากเลยค่า" ฉันให้ไปยิ้มให้คุณน้าก่อนจะเจอสายตาเรย์จับจ้องอยู่
"น่าเธอเหมือนแม่ฉันตอนแรกเลยชอบกินพวกสาหร่าย" อึกฉเนค่อยๆหันไปมองคุณน้า คุณน้าก็มเหงื่อไหลเต็มเลย
"อ่อคือฉันแพ้อาหารทะเลนะ" ฟิ้ววว
"อ่อเคเข้าใจๆ" เอาตัวรอดไปอีกวันแล้วน่าเอ้ยย
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
