[12'p] B.A.S. โซฟิสิโคว่ เปิดฉบับรักนายบาสหน้ากวน

   " ฮ้าววว!!!...กี่โมงแล้วล่ะเนี่ย @0@" ฉันบิดขี้เกียจไปมาจนเสียงดังแกรกๆ -0- ทำไมมันช่างดูทุเรศทุรังอย่างนี้เนี่ย -*- ฉันหันไปมองนาฬิกากุ๊กกิ๊กสุดโคตรตุกติกรูปลาย Hello kitty !! ซึ่งตอนนี้ยังอยู่ในเวลา 06.00 ฉันหลังคร่อมขึ้นมาทันทีเมื่อรู้ว่าตอนนี้ยังไม่สายแทบออกจะเช้าซะด้วยซ้ำ งึมๆ งำๆ เอ๊ะ!!...ทำไมมันร้อนอย่างนี้เนี้ยย -_-;;; เหงื่อของฉันไหลออกมาเป็นเม็ดน้ำฝนเลยทีเดียว แต่ยังดีนะ!? ที่ฉันเป็นคนไม่ค่อยขี้เกียจออกจะขยันซะด้วยซ้ำ "ฮ้าววว~~" แต่ก็นะฉันก็คิดว่าตัวเองขี้เกียจอยู่ดีน่ะแหละ -*- ใจนึงก้ออยากจะนอน-/-อีกใจนึงก้ออยากจะอาบน้ำ แล้วทำไม...ฉันถึงไม่ไปนอนอาบน้ำเลยล่ะ #-# ให้ตายเถอะ!!...ฉันขี้เกียจชะมัดดดยากกเลยย :(  

------------------ 10 นาทีผ่านไป --------------------------------------------------

 "หนูไปแล้วนะคะแม่...^-^" ฉันวิ่งเข้ากอดแม่พร้อมจุ้บ♥แม่ไปหนึ่งฟัด ก่อนจะโบกมือลา

 "จร้าาา~~ไปดีมาดีนะลูกสาวน้อยของแม่:)" แม่โบกมือบ๊ายบายฉันด้วยสีหน้ามีความสุขจนฉันอดยิ้มเลยไม่ได้ว่า 'ฉันไม่เห็นแม่ยิ้มมาตั้งแต่ตอนไหนแล้วนะ..'

   ฉันเดินออกมาจากบ้านเพื่อเดินทางไปยังดินแดนแห่งเพรเซร่นพาร์คเหล่าผู้คนไฮโซหรูหราหน้าตาดีมากมายที่กำลังเดินไปและก้อเดินมา -..- ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ฉัน 'เบื่อ' ที่สุดเลยก็ว่าได้ที่ต้องทนเห็นพวกเหล่าไฮโซเดินลั่ลล้า~ไปลั่ลล้ามาจนฉันอยากจะขอยามที่เฝ้าอยู่หน้าประตูโรงเรียนว่า 'ถ้าฉันจะฆ่าคนในเพรเซร่นพาร์คนี้จะได้ไหมคะ?!' -"- ฉันเดินสบถอยู่ในใจบ่นพึมพำไปพึมพำมาก่อนจะคิดได้ว่าอะไนทำให้ฉันหายเบื่อได้ดีที่สุด:) 'It is a bass' ^0^ นี่แหละชีวิตฉันไม่มีมันฉันคงอยู่ไม่ถึงวันนี้ ณ ที่นี้หรอก -_-* ฉันเลี้ยงลูกบาสไปมาก่อนจะไปชนใครคนนึงที่กำลังยืนอ่านหนังสืออยู่ อ่อ ไม่ใช่ใครที่ไหน!!! ครูนี่เอง... ครู =[]= 

 "ขะ....ขอโทษค่ะครูมีน ^_^*" 

 ...นี่ฉันเดินมาถึงที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย!!! ไม่เห็นมีใครจะบอกฉันเลย:( ......

 "หือ?..ยัยเบค่อนอีกแล้วหรอจ๊ะ!! = ="

 ...ฮือๆ ครูเขาจำชื่อฉันได้ด้วยอ่ะ T^T....

 "ค่ะๆครูหนูเอง...เบค่อนไงคะ?! ToT"

    ฉันมองหน้าครูมีนด้วยสายตาเป็นประกายสุดๆ แต่ทว่าครูท่านกับหรี่ตาสุดสยองมากกว่าเดิม!!

 "วันนี้ก้อเหมือนวันนั้นเลยนะยะ...ยัยสาวน้อยนักบาส เลี้ยงลูกได้ทุกวัน - -*"

 "หนูเลี้ยงลูกบาสค่ะไม่ใช่ลูกคน:("

 .....ฉันเบ้ปากใส่ครูก่อนจะเลี้ยงลูกบาสต่อแล้วเดินจากไปด้วยอารมณ์ไม่เข้าตัวสุดๆ....

   และเมื่อฉันได้ก้าวเข้ามาใน Freezice high-school อีกครั้ง ฉันก้อส่องทุกสิ่งทุกอย่างด้วยสายตาแวววับเหมือนเอาน้ำยารองเท้ามาขัดเสร็จ~~ เพราะแน่นอนว่าที่นี่ใครๆต่างก็ต้องหลงใหลความงดงามแบบm Freezice(ฟรีไซร์ส) ที่นี่นับไปด้วยเหล่านักศึกษาและนักเรียนหลายหมื่นคนที่เต็มไปด้วยความสามารถพิเศษต่างๆนานา จนฉันก้อต้องก้มหันมามองตัวเองด้วยสายตากรุ่มกนิ่มว่า 'ฉันมีความสามารถอะไนดีบ้างน้าาา' ฉันเดินไปเรื่อยๆและส่องสายตาไปด้านข้างเป็นบางครั้งจนฉันนั้นเดินมาถึง 'สนามฟรีไซร์ส' ที่แสนจะโคตรกว้างขวางสามารถปลูกพระวังตรงนี้ได้เลยนะเนี่ย *0*  

       ~เฮ้อร์ส์ศ์ เดินมาเหนื่อยทั้งที่ นั่งพักตรงนี้ดีกว่า~~