รักนะ ยัยขี้แย

9.3

เขียนโดย เด็กใหม่

วันที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 08.44 น.

  13 ตอน
  5 วิจารณ์
  17.16K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2557 16.58 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

5)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

    

 ปัง!!!!

ผมถีบประตูออกมิลาบอกผมว่ามีคนตามให้เรย์ออกไปหาตอนแรกมิลาคิดว่าเป็นบาสเลยไม่คิดอะไร แต่พอเรย์นานกลับมิลาเลยเดินไปถามผม ผมบอกไม่ได้เรียก ผมรู้สึกไม่ดีเลยไม่ถามเด็กคนที่เป็นคนบอกว่ามีเธอคนเรียกเธอบอกว่าเป็นพวกแฟนคลับผม ผมไปถามเอาคำตอบจากหัวหน้าแฟนคลับเธอร้องโฮร้องไห้บอกว่าผมไม่เคยชนใจเธอ เธอเลยแก้แค้นผมบอกไปว่าห้ามมายุ้งกับเรย์อีก เธอยอมบอกว่าเรย์อยู่ที่ไหน

 “เรย์”ผมกับมิลาพูดพร้อมกันผมมอง  หน้าเธอซีดมาก ลมหายใจเธอช้าจนผมตกใจ

“มิลา บอกครูเอารถมา เร็ว!!”ผมหันไปบอกมิลาที่กำลังตะลึง มิลาวิ่งออกไปผมอุ่มเรย์ออก ไปที่รถครู นักเรียนต่างมองอย่างอยากรู้ผมไม่สนใจหรอกแต่ที่ผมชนใจคือเธอต้องปลอดภัย พอมาถึงโรงพยาบาล หมอ ส่งตัวเรย์เข้าห้อง ICU ผมนั้งรอ มิลาเอาแต่นั้งร้องไห้ตลอด ผมรอประมาณ ครึ่งชั่วโมงหม่อก็ออกมา

“เธอเป็นไงบางครับคุณหม่อ”ผมเดินไปถาม

“คนไข้ปลอดภัย หม่อขอเตียนนะครับว่า ห้ามให้คนไข้เข้าไกลหรืออยู่ในที่แคบๆมืดหรือที่อับนานๆ เพราะ คนไข้ร่ายกายอ่อนแออยู่แล้ว ถ้าคุณส่งตัวเธอช้ากว่านี้ คนไข้คนไม่รอดครับ หม่อขอตัวครับ”ผมฟังหมอพูดใจหาย เป็นเพราะผมหรือเปล่าที่เป็นต้นเหตุให้เธอป่วยแบบนี้ ผมผิดเองเธอเป็นแบบนี้เพราะผม

“เข้าไปดูเรย์กันเถอะ”หลังจากที่มิลาได้ยอนว่าเพื่อนปลอดภัยก็มาชานผมเข้าไปดูเรย์  ต้อนนี้ผมอยู่ในห้องกับเรย์สองคนมิลาบอกมีธุระด่วนเลยขอตัวกลับก่อนผมมองร่างบางหลับไม่รับรู้อะไร เธอจะรู้ไมว่าเธอทำให้เขาเป็นห่วงแค่ไหน รักแค่ไหน  ผมได้แต่มอง

วันรุ้งขึ้น

ฉันลืมตาขึ้นมา ที่นี้ที่ไหนกัน ฉันตายหรือยัง

“เรย์”เสียงบาสหนิ ฉันยังไม่ตาย

“บาส ”ฉันกอดเขา ฉันกลัว ฉันร้องไห้ออกมา

“นายมาช่วยฉันจิงๆด้วย ฮืออออออ”

“อย่าร้องสิ ฉันอยู่นี้แล้วไม่ต้องกลัว ฉันจะอยู่ข้างๆเธอเสมอนะ อย่าร้อง”บาสกอดฉันแล้วเช็ดน้ำตา ฉันนอนหลับทั้งน้ำตา

ฉันนอนพักอยู่ที่โรงยาบาล 3 วันช่วงนี้แม่นมมาดูแลฉันตลอดบาสกับมิลามาเหาฉันทุกวัน วันนี้เป็นวันที่ฉันออกจากโรงพยาบาลบาสมาช่วยเก็บของและไปส่งที่บ้าน

“พรุ่งนี้จะไปโรงเรียนมั้ย”บาสหันมาตามตอนนี้เราอยู่ในห้องนั่งเล่น

“ไปสิฉันลามาหลายวันแล้วนะ”ฉันตอบ

“เดี๋ยวฉันมารับนะ”บาสตอบ

“อืมได้สิ นายกลับไปเถอะ”ฉันตอบ

“พักผ่อนมากๆนะ บายแล้วเจอกัน”บาสพูดแล้วเดินออกไป

 ฉันคิดว่าจะไม่รอดแต่ก็รอดจนได้ นับว่าฉันยังดวงแข็ง ฉันละเหนื่อยจริงๆ วันนี้ขอพักผ่อนให้เติมที่แล้วกันเพื่อวันพรุ่งนี้ที่จะมาถึง ฉันล้มตัวนอนที่เตียงนุ่มแล้วก็หลับไป

 


แป๊ปเดียวได้ห้าตอนแล้วเร็วจังนะ แต่ยังไม่จบรอลุ้นต่อนะค่ะ ฟีมจะแต่งให้เต็มที่

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา