รักนะ ยัยขี้แย

2

    วันนี้ฉันตื่นมาแต่เช้า หยิบชุดนักเรียนไปใช่ สักพักฉันออกมา ชุดนักเรียนสีขาวเน็กไทคสีดำลายสกอกกระโปงลายเดียวกันกับเน็กไทค

ฉันพึ่งรู้ว่าชุดนักเรียนเป็นแบบนี้ ฉันเดินลงไปข้างล้าง

“มาทานข้าวก่อนนะค่ะ”แม่นมเดินมาบอกด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“ค่ะ”ฉันเดินไปทานข้าว

“ไปก่อนนะค่ะ”ฉันบอกลาแล้วก็เดินไปขึ้นรถ ไม่นานก็มาถึงโรงเรียนที่ฉันมาเมื่อวาน ฉันลงจากรถเดินขึ้นตึกพักครู มีนักเรียนมองฉันตลาดทางฉันไม่ชินกับการโดนมองแบบนี้เลย ฉันเดินไปหาครู อาน่าจะบอกเรื่องฉันแล้ว ฉันเลยไม่ต้องพูดไรมาก ครูพาฉันมาห้อง B/5 ครูเข้าไปพูดอะไรสักพักแล้วก็บอกให้ฉันเดินเข้าไป ตื่นเต้นจัง ฉันเปิดประตูเข้าไป

เงียบกริบ

“ฉันชื่อ ซินโดร่า มาเรีย เรียก เรย์ ก็ได้นะ ”ฉันแนะนำตัว ทั้งห้องยังคงเงียบ จนกระทั้ง

“โห น่ารักอ่ะ”

“มีแฟนยังจ๊ะ”

“พอๆเรย์ไปนั่งแถวสุดท้ายนะ”ครูหันมาพูด ฉันไปตามที่ครูบอก

ออดดดดดดดดดดดดด

เสียงบอกเวลาพักทานอาหารดังขึ้นฉันลุกขึ้น

“สวัสดีจร้าเราชื่อ มิลา นะ มาเป็นเพื่อนกันนะ”ผู้หญิงน่าตาน่ารักเดินมาทัก ว้าว ฉันมีเพื่อนแล้ว เพื่อนคนแรก เพื่อน ฉันดีใจจัง

“จ๊ะ เราไปทานอาหารกันเถอะ”แล้วเราก็เดินมาโรงอาหาร มิลาอาสาเดินไปซื้ออาหาร ฉันรอสักพักมิลากลับมาพร้อมอาหาร พวกเราลงมือกินกันจนอิ่มมิลาก็ขอตัวบอกว่ามีเรื่องด่วนที่ชมรมฉันไม่อยากรบกวนเพื่อนเลยบอกไปเถอะ ฉันเดินไปที่เดิม สวนดอกไม้ฉันชอบบรรยากาศที่นี้จัง สดชื่นดี

“นี้เธอ เมื่อวานหนิ”เสียงหนึ่งดังขึ้น ทำให้ฉันหันไป

“บาส”ฉันพูดเบาๆ

“ฉันมีเรื่องจะขอร้องหน่อย”บาสพูด

“เรื่องอะไรหรอ”ฉันถามกลับ

“เธอช่วยมาเป็นแฟนฉัน ได้มั้ย”บาสพูดหน้าแดงๆ ฉันว่าอากาศไม่ร้อนนะ ทำไมหน้าเขาแดง

“ได้สิ ทำไมหรอ”

“ฉันรำคารพวกแฟนครับที่ชอบตามกวนฉันหนะ”บาสพูดแบบเซ็งๆ

“ได้สิ”

ออดดดดดดดดดดดด

“ฉันไปเรียนก่อนนะ แล้วฉันจะไปส่งเธอที่บ้าน”บาสพูดและเดินไป ฉันก็เดินไปบนห้อง

“เรย์ ฉันขอโทษที่ทิ้งเธอไว้นะ” มิลาเริ่มขาโทษขอโพย

“ไม่เป็นไร นั้งที่เถอะครูมาแล้ว”ถึงฉันจะไม่ได้มาเรียนแต่ฉันก็มีความรู้นะ พ่อฉันจ้างครูมาสอนฉันทุกๆวัน

ออดดดดดดดดดดดดดดดด

เสียงบอกหมดเวลานักเรียนต่างดีใจกันยกใหญ่ ฉันเก็บของเสร็ดเตรียมจะเดินออกไป แต่ได้ยินเสียงกริ๊ดจากสาวๆฉันเลยเดินไปดู คิดว่าใครบาสนั้นเอง คงมารับเราสินะ จะไปหาดีไมนะ คนเยอะขี้เกลีอดเดินเข้าไป กลับเลยดีกว่า

“เรย์ รอฉันด้วยสิ”เสียงบาสตะโกนมาทางฉันทำให้สาวๆหันมาส่งสายตาน่ากลัวให้ แล้วบาสก็แหวกฝูงชะนีออกมา

“เดี๋ยวฉันไปส่ง”ฉันพยักหน้าเราเดินไปที่รถ พอถึงบ้านฉันกล่าวขอบคุณและเดินขึ้นห้องไป ฉันเดินไปที่โต๊ะเขียนหนังสือหยิบสมุดเล่มปกสีชมพูสวย เขียนว่า ไดอารี่ของฉัน ฉันเริ่มจดเรื่องราวต่างๆในวันนี้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องมิลาเพื่อนใหม่แสนใจดีหรือบาส  ฉันมีความสุข