รักวุ่น ๆ ของวัยรุ่นสุดแสบ

บ๊ะ ! คนหรือนี่ -0-' เยอะ จริง "ขณะนี้ให้นักเรียนทั้งหมดมารวมกันที่หอประชุมค่ะ ๆ " ม่ายย ! คนเยอะขนาดนี้ มีหวังทับกันตายอัดกันซะ อ๊ะ ฉันเหลือบมองไปเห็นอีกทางหนึ่ง น่าจะไปหอประชุม ได้นะไม่ต้องเบียดเสียดด้วย

     ดูดิ่ ๆ ประตูทางเข้าเริ่มบวมๆ เหมือนจะระเบิดออกมาแย่เรย ไปทางนู้นดีฟ่า คนสวยฉลาดพอ 

    ฉันเดินเหวี่ยงกระเป๋าอย่างสบายใจ แต่ทว่ายิ่งเดินเข้ามาในตึกเรื่อย ๆ มันเริ่ม หวิว ๆ ยังไงไม่รู้ เงียบเกิ๊น ToT พี่โซนช่วยแซมด้วย แซมกลัว ฉันเดินไปเรื่อย ๆ ฉันเดิน ดุ่ม ๆ อย่างหวาดระแวงเดินไปได้สักพัก ก็มีทางเชื่อมไปทางหอประชุม แต่ทว่า…ประตูถูกล็อกอีกด้านหนึ่ง มีป้ายเขียนไว้ว่า "ห้ามเข้า-ออก ทางนี้ "

ซวยแล้วไงฉัน ทำไงดี คิด ๆ คิด ฮึ่ม ! ฉันสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะเดินไปเขย่าประตู ให้คนในหอประชุมช่วย เปิดแต่ก็ไม่มีใครมาเปิด แถมนั่งหัวเราะเยาะกันอีก ซึ่งตอนนี้ฉันเกาะประตูเป็นตุ๊กแก รอคนเมตตามาเปิดประตูให้ อ๊ะ ! พี่โซน เห็นฉันแล้ว ดีจังที่พี่เป็นประธานไม่งั้นฉันคาอยู่อย่างนี้แน่ เดินโซนเดินมาเปิดประตูให้ฉัน ด้วยสีหน้า งงงวย !? และแล้ว ก็ โป๊กก ! เสียงเคาะกบาล ช๊านน =_=! ใจร้าย

"ทำบ้าอะไรแซมทำไมไม่ทางที่นักเรียนไหม่เข้ากัน เข้าตึกเก่าทำไม!!" มาแล้วขบวนพาเลต o.o!!"ก็เค้าไม่รู้อะตัว นักศึกษาเบียดกันยิ่งกว่าปลากะป๋อง18แม่ครัวอีก" ฉันบนพึมพำ แล้วเดินไปหาที่นั่ง งอนและชิ ! เกือบได้ที่ท้ายเรยเห่อะ อ๊ะ ๆ ข้าง ๆ ไม่มีคนนั่งขอเอาขาวางหน่อยนะเมื่อย ><'แต่พอจะเอาขาขึ้นก็มีผู้ชายมานั่งอยู่ส๊ะแล้ว -_- มาตอนไหนฟะ ขาฉันเลยค้างกลางอากาศเลย ผมสีน้ำตาลอ่อนสะท้อนแสง ดูสวยนะ รู้แค่นี้ง่ะ มาก็เอาหน้าฟุบหลับเลยมาเพื่อหลับสินะ น่านับถือ อยากรู้จักแล้วสิ่ ;)