Where are you my Princess? (Yaoi)

               กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ เช้าวันหนึ่งที่แสนจะปกติธรรมดา ดวงอาทิตย์ไต่ขึ้นบนท้องฟ้า นกน้อยต่างบินออกจากรังหาอาหารส่งเสียงไพเราะ สายลมเย็นยามเช้าพัดปลิวเข้าหน้าต่างที่เปิดทิ้งไว้ของบ้านเดี่ยวสองชั้นหลังเล็กนำพาความสดชื้นให้บุคคลภายในบ้านซึ่งประกอบไปด้วยหญิงสาวที่ยังคงสาวสวยทั้งที่อายุก็ล่วงเลยไปมากผู้ทำหน้าที่เป็นผู้นำครอบครัว ลูกสาวสองพี่น้องวัยเรียนมหาลัยซึ่งทั้งหมดกำลังร่วมโต๊ะกันทานอาหารเช้าแสนอร่อยที่ถูกทำขึ้นด้วยฝีมือของลูกเลี้ยงอีกหนึ่งคน…..

               “เดี๋ยวสิซี จะไปแล้วหรอ” แพรวพี่สาวคนโตเจ้าของผมสีน้ำตาลแดงจากการย้อมที่ถูกดัดเป็นลอน และใบหน้าที่ถูกแต่งแต้มอย่างจัดจ้านทั้งที่อยู่ที่ชุดนักศึกษารัดติ้ว เหลือบตาที่กลีดอายไรเนอร์เสียเข้มไปเห็นน้องเลี้ยงใส่ชุดนักศึกษามหาลัยเดียวกันกำลังเดินผ่านพวกเธอไปที่ประตู จึงเอ่ยเรียก

               “ครับ พอดีผมนัดกับนิวไว้น่ะครับ”

               นายฉันทกร สิลานนท์นักศึกษามหาวิทยาลัยชั้นปี2 คณะคหกรรมศาสตร์ ชะงักร่างกายที่สูงราว170 เซนติเมตรที่ค่อนข้างจะผอมทันทีเมื่อได้ยินเสียงเรียก ก่อนจะหันมาตอบคำถามของพี่สาวบุญธรรมด้วยรอยยิ้มนิดๆที่ดูสุภาพที่ช่วยส่งให้ใบหน้าที่ติดเคล้าหวานๆจากผู้เป็นแม่แลดูอ่อนโยน นุ่มนวล

               “พี่แพรว มีอะไรรึเปล่าครับ”

               “ซีรอก่อนสิ ขับไปส่งพวกพี่หน่อย วันนี้พวกพี่ขี้เกียดขับรถแล้วตอนขากลับก็มารับด้วยนะ เลิกเที่ยงนะ” คนที่ตอบคำถามของชายหนุ่มคือพิณพี่สาวอีกคน ก่อนที่หล่อนจะหันไปคว้ากระเป๋าแบรนด์ดังข้างตัวขึ้นสะพายส่งให้ผมสีน้ำตาลทองที่ซอยสไลร์อย่างเก๋ไก๋สะบัดไปมา แล้วก็หันไปเอ่ยเรียกพี่สาวให้ลุกมาหาชายหนุ่มพร้อมกันอย่างไม่ถามความคิดเห็นของคนที่ต้องไปส่งซักนิด

               ตาสีเข้มของชายหนุ่มมองตามการกระทำเหล่านั้นผ่านแว่นกรอบบางอย่างปรงตก เพราะนี่ก้ไม่ใช่ครั้งแรกที่สองสาวแสดงความเอาแต่ใจเหล่านี่ออกมา เขาเองก็ได้แต่เพียงยิ้มรับและทำตามเท่านั้น เพราะตั้งแต่ที่พ่อเขาแต่งงานใหม่และจากไปอย่างอย่างกระทันหันนั้นตอนที่เขาอยู่ม.ปลาย คนที่ถือได้ว่าเป็นแม่เลี้ยงของเขาก็ไม่เคยเหลียวแลเขาเลยซักครั้งเดียว เขาที่ไม่ใช่ลูกแท้ๆยังไม่โดนเฉดหัวออกจากบ้านก็ถือว่าดีมากแล้ว ดังนั้นเขาทำอะไรได้ก็สมควรจะทำ

               “ได้ครับพี่แพรวพี่พิณ”

               ชายหนุ่มเอื้อมมือไปรับกุญแจรถจากพิณก่อนจะเบี่ยงตัวเปิดประตูให้สองสาวเดินนำออกไป และก่อนที่เขาจะก้าวตามดวงตาสีเข้มหลังแว่นกรอบบางก็หันไปมองแม่เลี้ยงของตนที่นั่งอยู่หัวโต๊ะผมสีน้ำตาลอ่อนรวบมวยอย่างสวยงาม ดวงตายังจับจ้องเพียงน้ำชาในมือและข่าวในโทรทัศน์ไม่แม้แต่จะชายตามามองซักนิดราวกับชายหนุ่มไม่มีตัวตน ซีหันไปมองเพียงแวบเดียวก่อนจะก้มหัวทำความเคารพเล็กน้อยแล้วเดินออกจากบ้านไป