Fate of love วันที่หนึ่งถึงวันสุดท้าย

          -คฤหาสน์ ฟิลเนเลีย7:02-

     "คุณหนูคะ ตื่นได้แล้วค่ะ คุณหนู"

     "เอ๋ ป้าจวนคะ วันนี้หนูไม่ได้ออกไปไหนนี่คะ รีบปลุกไปไหนคะ-0-zZz"         

     "ก็วันนี้คุณหนูต้องไปออกรายการ9DayTimeแต่เช้านะคะ"

     "เห้ย จริงด้วยย ป้าจวนคะ ช่วยจัดการเอาเสื้อผ้ากระโปรงยาวและก็ของรองเท้าส้นสูงคู่เก่งของหนูด้วยนะคะ"

     "แต่ป้าว่า คุณหนูต้องออกไปลุยโคลนนะคะ เอารองเท้าแบบหนาๆกันเลอะไปไม่ดีกว่าเหรอคะ"

     "ป้าคะ ช่วยทีเถอะนะคะ ขอร้องหล่ะ"

     "ดะ....ได้ค่ะ"

     ฉันรีบวิ่งเเจ้นเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำแปรงฟันถูสบู่อย่างรวดเร็วแล้วก็รีบวิ่งแจ้นออกมาแต่งตัวแล้วออกรถไปอย่างรวดเร็ว

          -สตูดิโอถ่ายทำ9DayTime7:30AM.-

     "สวัสดีคร้าบ"

     "สวัสดีค่าาา"

     เสียงของพิธีกรดำเนินรายการดังขึ้นเพื่อป่าวประกาศว่าตอนนี้การถ่ายทำได้เริ่มขึ้นแล้ว

     "พี่ตุ๊กคะ ตอนนี้ผู้ที่ถูกคัดเลือมาเป็น10คนสุดท้ายของรายการเราเนียรู้สึกจะตื่นเต้นมากเลยนะคะ"

     "ใช่ครับน้องแพร เพราะว่าอีกเดี๋ยวเราจะจับฉลากเลือกคู่พาร์ตเนอร์ของตัวเอง และจะเหลือผู้ที่ได้ไปร่วมสนุกเพียง 6คนเท่านั้น ซึ่งนั่นหมายถึงจะมีทั้งหมด3คู่นะคร้าบ"

     "งั้น เรามาให้ฝ่ายหญิงจับฉลากเลือกคู่กันดีกว่าเนาะ"

     "ครับ ผู้โชคดีที่มีสิทธิ์ได้จับรางวัลนะครับ มีคุณเมเปิ้ล คุณปลา และคุณพิ้งค์ เริ่มจากคุณเมเปิ้ลก่อนเลยนะครับ^^"

     พี่ตุ๊กยื่นกล่องสีสดใสตระการตามาให้ฉัน ฉันยื่นมือลงไปหยิบบอลในกล่องนั้นช้าๆ....

     "เอาหล่ะค่ะ ตอนนี้เราก็ได้ชายหนุ่มผู้โชคดีที่ได้คู่กับคุณเมเปิ้ลแล้ว นั่นก็คือ....."

     ตึกๆ~ตึกๆ~ ตื่นเต้น....คู่พาร์ตเนอร์ว่าจะได้ใครกันแน่นะ><

     "คุณ ซัมเมอร์คร้าบบบบ ยินดีด้วยนะครับ^^"

     ฉันไม่รู้จัก-0- 

     "สวัสดีครับ ผมชื่อซัมเมอร์ยินดีที่ได้รู้จัก^^"

     เขาหันมาทางตากล้อง ก่อนที่จะเดินมาทางฉันช้าๆ แล้วก็เริ่มเเนะนำตัว

     "ฉันชื่อซัมเมอร์ เธอหล่ะ"

     ทำไมทักทายกันแบบนี้ยะ-0- แต่ก็ไม่เป็นไรจะได้ไม่ต้องใช้คุณเคินอะไรมาก เธอ ฉัน นาย ก็พอละเนาะ^^

     "ฉันชื่อเมเปิ้ล ยินดีที่ได้รู้จัก^^"

     แล้วเราก็จับมือกัน ระหว่างที่เราเนะนำตัวกันนั้น ทุกคนก็จับคู่พาร์ตเนอร์กันเรียบร้อยเเล้ว 

     "เอาหล่ะครับ ตอนนี้ทุกคู่ก็พร้อมกันเรียบร้อยเล้ว งั้นเราจะพาทุกๆท่านไปขึ้นรถเพื่อออกเดินทางกันเลยนะครับ"

     "เช็คสำภาระของทุกท่านให้พร้อมนะคะ เราจะเดินทางกันในอีก2ชั่วโมงข้างหน้า เวลานี้ทุกท่านเชิญพักผ่อนตามอัธยาศัยค่ะ"

     ฉันเเพ็คกระเป๋าพร้อมที่จะออกเดินทาง เอ๋....ตั้งแต่เช้ามาฉันยังไม่ได้มีอะไรหล่อนลงท้องเลยนี่น่า หิวจังT^T

     "ไปกินข้าวกัน"

     เสียงเสียงหนึ่งดังขึ้นเมื่อฉันหันไปก็พบว่าเสียงนั่นคือซัมเมอร์ พาร์ตเนอร์ของฉัน เอ๋...นึกว่าเขาจะเป็นคนหยิ่งกว่านี้ซะอีก ที่แท้ก็อัธยาศัยดีมากนี่เองเนาะ><

     "เธอยืนยิ้มอะไรอยู่คนเดียว ฉันหิวแล้วนะ-_-"

     "โอเคๆ ป่ะ^^"

     เราเดินมาที่โรงอาหารสุดหรู ถึงจะไม่เท่าบ้านฉันก็เถอะ>< 

     "นาย^^"

     "หืม?"

     "ฉันเจ็บเท้า ดูซิ โอ้ย~"

     "จะให้ฉันไปซื้อข้าวให้-_-"

     "แฮะๆ ประมาณนั้น^^"

     เขาพยักหน้าน้อยๆก่อนที่จะรับบัตรจากฉันไปต่อคิวซื้ออาหาร ที่จริงฉันไม่ได้ขี้เกียจอะไรขนาดนั้น แต่ว่าฉันไม่อยากไปเจอป้าขายข้างนั่นต่างหาก-3- ทำไมหน่ะเหรอ เพราะป้าคนนั้นหน่ะเราเคยเดินชนกันแล้วตอนนั้นฉันอารมณ์ไม่ดีเลยด่าป้าฉอดๆๆ จนป้าทนไม่ไหวเอาสากกระเบือมาวิ่งไล่ตีฉัน มันช่างโหดร้ายเกินจะพรรณาได้T^T

     "เอ้า ได้แล้ว"

     "ขอบใจจ้ะ^^"

     เขาเอาข้าวหมูกรอบที่ฉันสั่งมาประเคนให้ถึงที่ เอาตรงๆ ชีวิตนี้ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนทำกับฉันแบบนี้เลยนอกจากพ่อ-0-

     "ว่าแต่ ทำไมเธอถึงมาออกรายการนี้หล่ะ ทั้งๆที่เธอแต่งตัวดีซะขนาดนี้ ต้องมีเงินจะไปเที่ยวได้10วัน20วันสบายๆอยู่แล้วนี้" 

     "ฉันทำไมได้"

     "เพราะ?"

     "ถ้าฉันไปเที่ยวเอง ก็ไม่พ้นต้องไปต่างประเทสหรือที่ที่มันหรูหรา เพราะฉะนั้นฉันมาที่นี้เพราะอยากไปที่ชนบท"

     "เอาง่ายๆว่า อยากมาเที่ยวชนบท แต่ใจมันบังคับให้ไปเที่ยวที่หรูๆ-_-"

     "อื้อ เหตุผลบ้ามากเลยใช่ไหมหล่ะ^^"

     "ติงต๊องสุดๆไปเลยหล่ะ-0-"

     ฉันยิ้มให้เขาบางๆแล้วก็กินข้าวในานช้าๆ

     "แล้วนายหล่ะ มาที่นี้ทำไมเหรอ"

     "..."

     ไม่ตอบ เอ๋ เป็นอะไรของเขานะ ฉันไปกระตุกต่อมอะไรของเขาหรือเปล่า

     "ฉัน....ไม่ถามก็ได้ ขอโทษละกัน"

     "ไม่เป็นไร ถ้าจบการเเข่งขัน9วันนี้แล้ว เธอจะรู้เองหล่ะ^^"

     "อื้อ โอเค สัญญานะ^^"

     ฉันยิ่นนิ้วก้อยให้เขา เขาก็เอานิ้วก้อยมาเกี่ยว เหมือนเด็กเลยแฮะ-0- แต่ว่าก็เป็นภาพที่น่ารักดีเหมือนกันไม่ใช่เหรอ><

     "ฉันอิ่มแล้วหล่ะ นายอิ่มยัง"

     "อื้ม ตอนนี้เหลือเวลาอีก20นาที งั้นไปเตรียมตัวกัน"

     "โอเค^^"

     เราเดินมาที่จุดวางกระเป๋า ฉันหยิบสัมภาระของตัวเองออกมา เยอะจังเลยแฮะ-0-

     "โห อะไรของเธอหน่ะ เยอะมากเลย-_-"

     "ก็พวก เครื่องสำอาง ชุดสำหรับกันฝน ชุดราตรี แท็บเล็ต ไอเเพด ไอโฟน อ้อ...นี้ก็ของใช้ต่างๆ แล้วก็พวกเครื่องประดับ หมวกราคาแพงลิ่ว รองเท้าส้นสูงตั้งแต่5นิ้วไปถึง12นิ้วอย่างละคู่ และอื่นๆอีกมากมาย"

     "แล้วไอ้กระเป๋าใบเล็กนี่หล่ะ"

     "ของใช้จำเป็นที่ทีมงานสั่งให้เอามา"

     "ก็เอามาเฉพาะที่ทีมงานสั่งซิ"

     "ว่าไงนะ ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าขาดของพวกนี้T^T"

     ฉันหันไปกอดกระเป่าอันใหญ่บรมของฉัน

     "มา ฉันช่วยถือ"

     "ฉันถือเองได้ไม่เป็นไร"

     "ตัวเท่าแมว-0-"

     แล้วเขาก็เดินออกไปช้าๆ

     "นายยย เดี๋ยว"

     "หืม?"

     "ฉัน....ถือไม่ไหว แฮะๆ^^"

     "นั่นไง มาฉันถือให้"

     เขาเอากกระเป๋าใบใหญ่ของฉันไปหิ้วบนหลังอย่างง่ายดาย ส่วนฉันทำเกือบตาย-_-; เราเดินขึ้นรถตู้เพื่อออกเดินทางไปค่าย 'หนองบัวทอง' ที่ซึ่งเราจะไปลุยโคลนกัน ส่วนโปรแกรมอื่นๆเขาจะบอกทีหลัง

     เอ๋ ทำไมเขาเงียบไปนะ ฉันหันไปที่นั่งข้างๆฉัน เขาหลับ-_- คิก~ น่ารักดีแฮะ>< ถ่ายรูปๆ ต้องเอามือถือมาถ่าย ฉันหยิบไอโฟนขึ้นมาตั้งท่าที่จะถ่าย แต่ทว่าเขากลับลืมตาขึ้นมาเสียก่อน

     "จะแอบถ่ายคนอื่นนอนเหรอ-0-"

     "ก็...นะ^^"

     เขาหันมาทำตาสะลึมสะลือใส่ซักพัก เสียงคนขับรถก็ตะโกนมาบอกคนข้างหลังทั้งหมดว่าถึงแล้ว

          -ค่ายหนองบัวทอง- 

     "เอาหล่ะค่ะ ตอนนี้เราก็มาถึงสถานทที่ทำกิจกรรมกันแล้ว ตอนนี้คือเวลา12:02นาที ขอทุกๆท่านมาเตรียมพร้อมที่นี้ด้วยค่ะ"

     ฉันและเขาเดินเอาสัมภาระวางไว้เเละเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ทางทีมงานจัดไว้ให้เพื่อลุยโคลน 

     "เอาหล่ะนะครับ ตอนนี้ทุกๆท่านก็เตรียมพร้อมกนเรียบร้อยเเล้ว เพราะฉะนั้นเพื่อไม่ให้เป้นการเสียเวลา น้องแพรเชิญอธิบายกติกกาเลยครับ"

     "ค่ะ ข้อที่1 ไม่สามารถใช้ยานพหานะใดๆทั้งสิ้นในการแข่ง ข้อที่2 ไม่สามารถใช้มือถือหรือเครื่งมือสื่อสารใดๆระหว่างการแข่ง ข้อที่3 ของทุกอย่างยกเว้นชุดที่ใส่อยู่จะถูกเก็บรักษาไว้ที่นี่อย่างดี ข้อที่4 ห้ามใช้ของหรืออุปกรณ์ใดๆทั้งสิ้นในการแข่งขันครั้งนี้ ต้องใช้อุปกรณ์ที่ทางเราจัดเตรียมไว้ให้แล้วเท่านั้น ข้อที่5 หากคู่พาร์ตเนอร์ได้รับบาดเจ็บ หรือไม่สามารถเดินต่อไปได้ สามารถใช้วิธีการใดๆก็ได้โดยไม่ใช้อุปกรณ์ในการช่วยเหลือ พาไปให้ถึงจุดหมาย"

     "และการเเข่งขันครั้งนี้คือ 'ฝ่าให้ไกล ไปให้ถึง' คือคู่เล่นแต่ละคู่จะถูกปล่อยไปคนละทางเพื่อไปยังแต่ละบ่อน้ำ ระหว่างทางจะมีอุปสรรคมากมาย ทั้งหนาม ทั้งมด และแมลงที่ไม่มีพิษ เมื่อไปถึงจุดหมายที่บ่อโคลนแล้วให้ใช้เบ็ดที่ทางเราเตรียมไว้ให้ เพื่อตกปลามาให้ได้อย่างน้อย1ตัวเพื่อมาทำมื้อเที่ยงนี้ครับ"

     "เอาหล่ะค่ะ ไม่มีใครสงสัยอะไรใช่ไหมคะ ถ้าอย่างนั้น 5 4 3 2 1 เริ่มได้ค่ะ!!!"

     เขาจับมือฉันวิ่งพุ่งไปทางที่เขาเล็งไว้แล้ว เขาวิ่งเร็วมากกก แถมลากฉันไปด้วยT^T 

     "กะ...กรี้ดด"

     ฉันล้มลงไปกับพื้นเพราะวิ่งตามเขาและความเร็วขนาดนี้ไม่ไหวจริงๆT^T เขาผิดนะไม่ใช่ช้านนนT0T

     "โอ้ย...เจ็บจัง"

     "ขะ...ขอโทษ ลืมไปว่าเธอวิ่งได้ไม่ค่อยเร็วเท่าไหร่"

     "แล้วจะเอายังไงต่อไปหล่ะทีนี้ ฉันลุกไม่ไหวแล้วนะT^T"

     "งั้น....อ้อ นึกออกแล้ว^^"

     "หือ นึกอะ.....กรี้ดดดด"

     เขาอุ้มฉันขึ้นไปแล้วก็วิ่งไปอย่างรวดเร็ว เห้ยย ตกกใจจริงๆนะ0///0

     ตึกๆ~ตึกๆ~ เสียงหัวใจของเขาเต้นแรงเพราะการวิ่งแถมยังอุ้มฉันอยู่อีก ตอนนี้หูของฉันแนบกับอกข้างซ้ายของเขาได้ยินแเสียงการเต้นของหัวใจชัดเจนมาก แถมยังสัมผัสได้ถึงความชื้นจากเหงื่อที่ไหลอ่อนๆออกมาจากตัวเขาอีก>< กรี้ดดดด จะบ้าตายแล้ววว

     "เป็นอะไร หน้าแดงหมดแล้ว ไม่สบายหรือเปล่า"

     เขามองมาที่ฉันแล้วก็ถามคำถามที่ฉันถึงกับสะดุ้งไปแว้บนึง ก่อนที่จะตั้งสติได้เลยตอบเขาไป

     "ปะ...ปล่าว ฉันแค่ร้อนหน่ะ"

     "งั้นเหรอ"

     แล้วเขาก็พยักหน้าเบาๆเหมือนคิดอะไรออกแล้วก็โอบฉันแน่นขึ้นไปอีก0///0

     "นะ...นายทำอะไรหน่ะ"

     "ก็เธอร้อนไม่ใช่เหรอ เพราะฉะนั้นฉันโอบเธอไว้ให้เงาฉันบังไว้ให้ไง"

     จะว่าไป...ก็ดีเหมือนกันแฮะ ไม่ร้อนเลยเงาเขาบังซะขนาดนี้ แต่ว่าหน้าฉันยิ่งร้อนแฮะ แล้วรู้สึกว่ามันจะแดงมากกว่าเดิมอีก-///-

     "โอเคขึ้นหรือยัง"

     "อะ....โอเคแล้วหล่ะ-///-"

     "อย่าเป็นลมแดดไปหล่ะ เธอยิ่งบอบบางอยู่ด้วย"

     ชิ!! ฉันไม่ได้บอบบางขนาดนั้นซะหน่อย-3- 

     "เอาหล่ะ ถึงแล้ว"

     เขาปล่อยฉันลงช้าๆ เห้ย เขาเหนื่อยมากเลยอ่ะ หน้าแดงแถมหอบหนักด้วย 

     "นาย เดี๋ยวฉันตกปลาเอง นายเหนื่อยเเล้วไปพักเถอะ" 

     "นี่เธอตกปลาเป็นด้วยเหรอ-0-"

     "ก่อนหน้านี้ที่จะมาออกรายการนี้หน่ะ ฉันเรียนมาหมดแล้วทั้งเรียนการแต่งหน้า ทำผม ทำอาหาร แต่งตัว และตกปลา^^"

     "เป็นประโยชน์แค่ตกปลากับทำอาหาร-_-"

     "พอเลยๆ ยืนดูฉันเฉยๆนี่เหละ เดี๋ยวฉันจัดการเอง"

     ฉันพลักเขาไปยืนข้างหลังฉัน ฉันหยิบเบ็ดขึ้นมาและตั้งท่าให้พร้อมเรียบร้อยก่อนที่จะคว้างเบ็ดออกไป แต่ว่าตอนที่จะขว้าง ดันล้มลงซะได้T^T

     "กะ...กรี้ดด"

     "หะ...เห้ย เห้ยย"

     ฉันล้มลงไปทับเขาที่ยืนอยู่ข้างหลังเต็มๆจนเขานอนลงไปกับพื้นโคลนเลย-0- แต่ว่าฉันไม่เลอะอะไรมากเพราะตัวเขารับเอาไว้^^ 

     "กะ....ก้นใหญ่ชะมัด-0-"

     "กรี้ดด ว่าไงนะ!!!"

     "ละ...ลุกก่อนเถอะ ฉันจะจมโคลนอยู่แล้ว-0-"

     "อุ้ย ขอโทษๆ"

     ฉันรีบลุกออกจากตัวเขา เขาพยุงตัวเองขึ้นจากกองโคลน ฉันขอโทษT^T 

     "ฉันขอโทษนะT^T"

     "ช่างมันเถอะ ถือว่าเป็นความผิดครั้งแรกแล้วกัน-_-"

     "คิก~ จมูกนายโคลนเลอะแหน่ะ"

     "เห้ย ไหนๆ"

     เขาเอานิ้วที่เลอะโคลนของเขาไปปาดจมูกของเขาเต็มๆ เลอะเข้าไปใหญ่-_-

     "เลอะแล้วๆ มาเดี๋ยวฉันเช็ดให้"

     ฉันเอานิ้วมือที่ไม่เลอะโคลนของฉันไปเช็ดที่จมูกของเขา หน้าเขาแดงระเรื่อ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เได้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาแบบเต็มๆ เราทั้ง2คนหยุดอยู่กับที่ ไม่มีใครกล้าขยับไปไหน ฉันเลยเริ่มเปิดบทสนทนา

     "อะ...โอเคแล้วหล่ะ ไม่มีโคลนแล้ว( .///.)"

     "อะ....อือ ขอบใจนะ(.///. )"

     เราทั้งสองคนก้มหน้าก้มตากันไปมา ตลกดีเหมือนกันแฮะ^^

     "งั้นเดี๋ยวฉันตกปลาเองแล้วกัน"

     "อื้อ นายตกไปเถอะ"

     แล้วเขาก็พาฉันไปนั่งลงที่ขอนไม้ เขาเควี้ยงเบ็ดลงไปในน้ำ ไม่นานนักก็มีปลาติดมาจนได้ ในที่สุดก็ได้กลับไปอาบน้ำซักทีT^T

     "เย้ๆ เรากลับกันเถอะนะ"

     ฉันรีบลุกขึ้นท่าทางเริงร่าไปรับปลามาใส่ 'ข้อง' ที่ทางทีมงานเตรียมไว้ให้เเล้วยื่นให้เขาถือ

     "นายถือนะ^^"

     "-0-"

     เขารับไปถือแล้วก็จับมือฉัน ฉันสะดุ้งทันทีที่เขาจับ

     "0///0"

     "เขาว่ากันว่า ถ้าจับมือใครซักคนจะทำให้มีกำลังในการเดิน แล้วตอนนี้ฉันไม่มีแรงแล้ว เธอต้องให้ฉันจับมือด้วย โอเคหรือเปล่า"

     "อะ...โอเค-///-"

     เราเดินจับมือกันแล้วเดินมา ดูเหมือนเขาจะเหนื่อยและหมดเเรงมาก เขาเดินเซบ้าง จะล้มบ้าง นี่ถ้าฉันไม่จับมือเขาไว้เขาอาจล้มหัวฟาดพื้นไปจริงๆเลยก็ได้นะ-0-

     "เอ้า กลับมาแล้วเหรอคะ ตอนนี้คุณเป็นคู่สุดท้ายที่กลับมานะคะ เพราะฉะนั้นต้องรับบทลงโทษก่อนจะทำอาหารนะคะ^^" 

     ฉันหันไปมองดูเขาที่หอบเต็มที เอาละนะ ฉันจะทำตัวให้มีประโยชน์กับนายบ้าง('^')

     "ฉันขอรับบทลงโทษทั้งหมดคนเดียวค่ะ ขอให้เขาไปนอนพักเถอะนะคะ"

     "ธะ...เธอจะทำอะไรหน่ะ ฉันยังไหวอยู่นะ"

     "หยุดเลย ไปนอนซะ นายเหนื่อยมามากพอแล้วหล่ะ"

     "งั้นเดี๋ยวฉันจะพาเขาไปนั่งพักก่อนแล้วกันนะคะ ตอนนี้คุณพร้อมสำหรับการลงโทษแล้วหรือยังคะ คุณเมเปิ้ล^^"

     "พร้อมค่ะ"

     "งั้นเชิญทางนี้เลยค่ะ^^"

     ฉันและคุณแพรพร้อมกับตากล้องที่ตามมาถ่ายทำเดินเข้ามาในบึงบึงหนึ่ง

     "เอาหล่ะนะคะ คุณจะต้องเดินลุยบึงนี้ไปให้ถึงฝั่งนู้น ระยะทางไม่ไกล บึงไม่ลึก แต่ว่าจะมีสัตว์ที่ทางเราใส่ลงไปในบึงรอคุณอยุ่นะคะ^^"

     "คะ...ค่ะ"

     ฉันไม่กลัวบึง ฉันไม่กลัวลึก แต่กลัวไอ้สัตว์บ้าๆในบึงนั่นต่างหากT^T เอาหล่ะ ยังไงซะ ฉันก็ต้องทำตัวมีปนะโยชน์กับเขาบ้าง>^<

     "พร้อมแล้ว....ลุยเลยค่ะ!!!"

     ฉันรีบวิ่งฝ่ากลุ่มสัตว์น่าเกลียดน่ากลัวมากมาย 

     "กรี้ดดด กบนี่ กรี้ดดดดดดดดดด งูเหลือมมมม กรี้ดดดดดดดดดด คางคกกกกก"

     สัตว์ต่างๆนาๆเข้ามาเกาะเกะตามตัวฉันมากมาย จนในที่สุดฉันก็มาถึงฝั่งจนได้T^T 

     "ยินดีด้วยค่ะ ผ่านการลงโทษเรียบร้อย เชิญไปอาบน้ำได้ตามสบายค่ะ^^"

     "ค่ะT^T"

     แล้วพนักงานก็ช่วยกันพยุงฉันไปที่ห้องอาบน้ำ พอฉันอาบน้ำเสร็จก็กลับมาสดชื่นอีกครั้ง พอฉันเดินออกมาก็พบกับเขาที่ยืนกุมท้องอยู่ข้างหน้าห้องน้ำ

     "นาย...มายืนทำอะไรตรงนี้เนีย"

     "ก็มารอเธอไปทำมื้อเที่ยงหน่ะซิ ใส้ฉันจะขาดแล้วนะ หิววT^T"

     "อุ้ย ขอโทษๆ"

     แล้วฉันก็รีบวิ่งเข้าไปในโรงครัวที่คนอื่นกำลังทำอาหารกันวุ่น ฉันมั่นใจในการทำอาหารมาก ฉันต้องทำให้ได้ ฉันเริ่มผ่าปลาออกมาทำความสะอาด แล้วก็เริ่มปรุงอาหาร ฉันทำปลากระพงราดพริก ต้องอร่อยแน่นอน

     "หมดเวลาทำอาหารครับ ตอนนี้เชิญเอาอาหารมาให้กรรมการชิมแล้วก็รับคะแนนไปเลยครับ แต่ถ้าไม่อร่อยก็ไม่ได้คะแนนนะครับ เชิญครับ"

     เหล่าแม่ครัวทั้ง3คนฉันคือหนึ่งในนั้นเดินเอาอาหารของตัวเองไปให้กรรมการชิม ตื่นเต้นจัง^^

     "เอาหล่ะค่ะ ตอนนี้ผลคะแนนก็ได้ออกมาแล้ว ที่1คือคุณ...."

     ตึกๆ~ตึกๆ~

     "คุณปลาและคุณพิ้งค์ค่ะ ที่1ร่วมกันนะคะ^^"

     วะ....ว่าไงนะ ไม่จริงT^T ฉันทำเขาผิดหวังอีกแล้ว ไม่นะ ม่ายยยยๆ

     "ขอแสดงความเสียใจกับคุณเมเปิ้ลด้วยนะครับ โอกาสหน้ามีใหม่นะครับ^^"

     ฉันเดินถือถาดปลาออกมาที่โต๊ะทานข้าวที่มีซัมเมอร์นั่งรออยู่ 

     "กินกันเถอะ ฉันหิวแล้ว"

     "นาย...ฉันขอโทษที่ทำคะแนนหายไป ฮึกๆ...ฮืออT^T"

     "เห้ย อย่าร้องดิ ฉันปลอบผู้หญิงไม่เป็นหรอกนะ"

     "ฮึกๆ..."

     "ไม่เป็นไรน่า ซักวันต้องเป้นวันของเราสิ"

     "ซัมเมอร์.....ขอบคุณนะ"

     ฉันวิ่งเข้าไปโอบคอเขาเเรงๆ เพราะว่าคำพูดของเขาทำให้ฉันมีกำลังใจขึ้นมามากเลยหล่ะ><

     "ฉะ....ฉันหายใจไม่ออก(-*-)"

     "อุ้ย ขอโทษนะ"

     ฉันรีบปล่อยเขาทันทีเมื่อเห็นหน้าของเขาเริ่มเป็นสีม่วง

     "กินเถอะ ไม่งั้นฉันต้องตายเเน่T^T"

     "โอเค^^"

     ฉันตักข้าวให้เขาเป็นการขอโทษที่ทำให้ทีมเราเสียคะแนน แล้วก็ตักปลา รินน้ำใส่แก้วให้ต่างๆนาๆ แล้วดูเหมือนว่าเขาเริ่มหน้าตากลับมาเป็นปกติแล้วจากเดิมที่ทำหน้าหงิกอยากกินข้าว

          -ลานรวมตัว-

     "เอาหล่ะค่ะ ตอนนี้เราก็มารวมพลกันเรียบร้อยแล้ว จะสรุปกิจกรรมและบอสถานที่นอนกันนะค่ะ"

     "ครับ กิจกรรมวันนี้ผ่านไปได้ด้วยดีนะครับ เพราะฉะนั้นผมจะบอกสถานที่กางเต็นท์นะครับ ทีมคุณปลาข้างต้นไม้ใหญ่ต้นนั้นนะครับ ทีมคุณพิ้งค์ต้อนไม้ใหญ่ถัดมานะครับ แล้วคุณเมเปิ้ลก็ต้นสุดท้ายนะครับ"

     "งั้นเชิญพักผ่อนได้ครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ^^"

     "ราตรีสัวสดิ์ค่ะ^^"

     เราเดินไปที่ต้อนไม้ต้นสุดท้ายแล้วเขาก็เริ่มกางเต็นท์ออก

     "นาย..."

     "หืม?"

     "ฉัน.....ลืมเอาเต็นท์มา แฮะๆ^^"

     "-_-"

     เขามองฉันนิ่งๆแบบหน้าตายสุดๆ

     "ก็มันลืมนี่ ทำไงได้หล่ะ-3-"

     "งั้นมานอนเต็นท์เดียวกัน แต่เอาผ้ามากั้นไว้ก็แล้วกัน"                               
     "ไม่อาววว( ><)(>< )( ><)(>< )"

     "งั้นนอนข้างนอก-_-"

     "ป่ะ นอนกันเถอะ^^"

     "-_-"

     ฉันเดินเข้าไปในเต็นท์แล้วก็เอาผ้ามากางกันไว้2ฝั่ง แล้วเขาก็.......เห้ย ถอดเสื้อ0///0

     "นะ.....นายทำอะไรหน่ะ0///0"

     "ก็นี่มันหน้าร้อนนะ ฉันร้อนจะตาย"

     "ตะ...แต่ว่า"     

     "หรือจะให้ฉันใส่บราแบบที่เธอใส่ตอนว่ายน้ำหรือไง-0-"

     "ชิ ทำไมต้องประชดด้วย-3-" 

     "งั้นนอนเถอะ ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว"

     "โอเคๆ งั้นนอนเถอะ"

     เขาฟังฉันพูดเสร็จก็นอนหลับไป เร็วเกิ๊น~-0-

     "หาวว ฉันก็ง่วงแล้วซิ นอนดีกว่า"

          -1:20AM.-

     ฉัน......ปวดฉี่-0- ไม่กล้าออกไปคนเดียวอ่าT^T เอาไงดี อ้อใช่ ปลุกเขาดีกว่าเนาะ ฉันเลิกม่านที่กั้นเราไว้ออกช้าๆ แล้วก็ต้องหยุดชะงักไว้ตรงนั้น บนหน้าอกเขามีแมลงไต่อยู่นี่นา-0- เอาออกดีกว่า 

     ฉันเล็งเเมลงตัวนั้นพร้อมกับขยิบตาแล้วก็แลบลิ้นออกมานิดๆ เพราะมันต้องใช้สมาธิมาก เพราะถ้าพลาดแมลงอาจบินหนีไปก็ได้ เอาหล่ะนะ......พึ่บ!!

     แมลงมัน.........บินหนีไปได้นี่นาาา!!! แล้วตอนนี้นิ้วของฉันก็บีบหัวนมเขาเต็มๆเลย แถมหน้าตาฉันตอนที่แลบลิ้นอยู่ตอนนี้ มันทุเรศและโรคจิตมากกT^T

     "เธอ....บีบหัวนมฉันทำไม-0-"

     "ฉะ...ฉันปล่าวนะ มันมีแมลงมาไต่เลยจะหยิบออกไป แต่ว่าดันหนีไปได้เลยโดนเต็มๆหน่ะT^T"

     "อยากบีบก็บอกมาตรงๆก็ได้ ไม่เห็นต้องลักหลับเลยนี่"

     "ฉันไม่ได้ลักหลับจริงๆนะT^T"

     "โอเคๆ เชื่อก็ได้ แล้วเธอตื่นมาทำไมกลางดึกเนีย"

     "ฉัน...ปวดฉี่"

     "อยากให้ไปเป็นเพื่อน?"

     "(. .) (' ') (. .) (' ')"

     "โอเคๆ ป่ะๆ"

     "^0^"

     เราเดินออกมาจากเต็นท์ไปห้องน้ำ มืดจังเลยเเฮะ

     "กลัวเหรอ"

     "ก็...นิดหน่อย"

     "งั้นเดินจับมือกัน จะได้มั่นใจว่าฉันอยู่กับเธอ"

     เขาไม่รอให้ฉันพูดอะไรต่อ เขาจับมือฉันทันที แล้วก็พาเดินไปที่ห้องน้ำ 

     "เดี๋ยวฉันรอข้างนอกนี้นะ เธอเข้าไปเลย"

     "อื้อ"

     ฉันเดินเข้าไปในห้องน้ำช้าๆ ในชนบทแบบนี้มันน่ากลัวเหลือเกินT^T พอฉันเข้าห้องน้ำเสร็จก็เดินออกมาเเล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้า

     "กรี้ดดดด จิ้งจกนี่นา กรี้ดดดดดดดดด"

     ฉันวิ่งออกมาจากห้องน้ำอย่างรวดเร็วจนไม่ได้สังเกตุคนที่ยืนรออยู่ข้างหน้า ฉันชนกับเขาอย่างจังแต่ว่าดีที่เขาเเข็งแรงรับแรงกระแทกของฉันได้เลยไม่ล้มลงไป ยัยซุ่มซ่ามT^T

     "เธอเกือบทำฉันล้ม-_-"

     "ก็....ฉันกลัวจิ้งจก"

     "โธ่ กะอีแค่จิ้งจกอะ....เห้ยยยยยย"

     เขากระโดดกอดฉันเต็มๆ เพราะว่าคางคกที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา 

     "แหวะ วางมาดเท่ห์ได้ไม่นาน ตุ้ดแตกซะแล้ว-0-"

     "ออกไปนะเว้ย ไอ้คางคก แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร ฉันรวยนะ จ้างคนมารุมแกตายได้เลยนะเว้ย ออกไป!!!"

     เอ่อ เป็นหนักกว่าที่คิดแฮะ-0-

     "นาย ปล่อยฉันก่อนซิฉันจะได้ไปไล่มัน"

     "อะ...โอเค ไล่มันไปไกลๆเลยนะ"

     ฉันเดินไปกระโดดๆไล่มันไป แล้วพอหันไปดูเขาเขาก็ตั้งมาดเท่ห์ใหม่

     "อะแฮ่ม เอาหล่ะไปนอนต่อเถอะ"

     "นายกลัวคางคกซินะ เอาไปแฉดีกว่า ว่านายกลัวคางคกขึ้นสมอง^^"

     "ถ้าเธอทำ ฉันจะแฉเหมือนกันว่าเธอลักหลับจับหัวนมฉัน^^"

     เฮือก!!! ฮืออออ อยากร้องไห้จริงๆเลยยยย ฉันอุตส่าห์หวังดี ทำดีได้ดีมีไหมมมมT^T

     "ไปนอนกันเถอะ ก่อนที่ฉันจะอกแตกตายT^T" 

     "เรื่องนมของฉันเหรอ^^"

     "พอเลยนะ ไปนอนเลยไปปป!!!" 

     ฉันวิ่งไล่ตีเขาไปเรื่อยๆจนถึงเต็นท์แล้วก็สงบศึกกัน เห้อ...วันนึงมันผ่านไปช้าเหลือเกินนะ นอนดีกว่า ฝันดีนะ ตาขี้กลัวคางคก^^