คณะนักสืบกิสบอน ไม่มีอะไรที่ไขไม่ได้

         " ดวงดาราจงเป็นพยาน ตระกูลที่น่าสมเพศจะถูกตีตรา

          บุตรสาวที่รักได้ถูกพราก เพื่อทำการชะล้างผลาญตระกูล"

     ไลอายื่นกระดาษให้แม่ของเธอ แมรี่อ่านด้วยความฉงน เธอพึมพำออกมาเบาๆ

     "บุตรสาวที่รักได้ถูกพราก?"

     แมรี่น้ำตานองหน้า ทรุดลงไปกองที่พื้นหน้าโบสถ์ ขยำกกระดาษด้วยความเจ็บใจ มันเป็นอีกครั้งที่เธอเสียผู้เป็นที่รักไป แมรี่รู้ในทันทีว่าลูกสาวคนเล็กของเธอได้ถูกลักพาตัวโดยหญิงปริศนาทั้ง2 เธอได้ไปแจ้งความที่สก็อตแลนด์ยาร์ด ตำรวจต่างค้นหานาลาทั่วทั้งลอนดอน ทุกตามตรอก ซอกหลืบ เคาะประตูตามบ้าน และปิดประกาศ แต่ไร้ความคืบหน้า เพราะไม่มีใครเห็นใบหน้าหญิงปริศนาทั้ง2นั้นเลย ข่าวการหายตัวไปของนาลาได้ขึ้นหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์และแพร่สพัดไปทั่วลอนดอนอย่างรวดเร็ว

     "เราพยายามอย่างสุดความสามารถแล้วครับ แต่เรายังไม่เจอเธอเลยครับ คุณนายพรินสตัน" สก็อต จ่าประจำอยู่สถานีตำรวจได้พยายามบอกแมรี่ถึงความคืบหน้าของคดี

     "หมายความว่ายังไง แล้วลูกฉันล่ะ ลูกฉันหายนะคะคุณตำรวจ? คุณมีลูกสาวมั้ยล่ะคะ ถ้าเกิดลูกคุณหายไป คุณจะเข้าใจหัวอกของฉัน!"

ตาของแมรี่แดงก่ำ กำผ้าเช็ดหน้าและกำมือของชาร์ล ผู้เป็นสามีของเธอไว้มั่น

     "ทางเรากำลังค้นหาอย่างเต็มความสามารถครับ แต่..."

สก็อตมีท่าทีลังเลเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆกระซิบแมรี่

     "คุณนายลองไปที่บริษัทกิสบอนดูมั้ยครับ?"

สก็อตเอามือป้องหูกระซิบเธอเบาๆ แมรี่มีท่าทีงุนงงเล็กน้อย

     "บ.กิสบอน? คืออะไรคะ ดิฉันไม่รู้จัก?"

     "ลองไปดูสิครับ แล้วคุณจะเข้าใจเจตนาของผม"

สก็อตยิ้มเจ้าเล่ห์เล็กน้อย พร้อมทั้งเขียนที่อยู่และยื่นกระดาษให้เธอ

     แมรี่แววตามีประกายความหวังอีกครั้ง เธอรีบสั่งให้คนขับรถม้าไปยังสถานที่ ที่คุณตำรวจจดให้ทันที

     "ไปบ.กิสบอน ฉันต้องพบคุณกิสบอนให้เร็วที่สุด"

แมรี่กำชับ คนขับรถม้า ใจของเธอเต้นไม่เป็นส่ำ ภาวนาขอให้พบเขา ผู้ที่จะสามารถหาลูกสาวเธอพบ

     "กิสบอน มอนทราช"

เธอพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะยิ้มอย่างมีความหวัง

                                                      จบตอนที่1