I'm Jieda ฉันน่ะ รักเธอที่สุด

          หนึ่งเดือนผ่านไป...

          "วินเซนท์จ๋า จี๊ดมาแล้ววว"ฉันตะโกนเรียกวินเซนท์ที่กำลังยืนพิงกำแพงรั้วโรงเรียนและก้มหน้าก้มตากดโทรศัพท์อยู่

          "เอ้า...มาแล้วหรอ กำลังไลน์ไปหาเลย ว่าที่รักมารึยัง คิดถึง"วินเซนท์พูดแล้วยิ้มแป้น ฉันได้แต่บิดไม้บิดมือด้วยความเขิน แฟนใครนะ น่ารักที่สุด แต่เอ๊ะ รู้สึกเมื่อวานก็เพิ่งเจอกันนะ

          "ก็คิดถึงมากเหมือนกัน เลยรีบมาไงล่ะจ๊ะ ฮ่าๆ"ฉันตอบเขาไป เขาก้มมองนาฬิกาพลันพูดว่า

         "งั้นเราเข้าโรงเรียนกันเหอะ"

         "จ้า..."พูดจาเราสองคนก็รีบเดินเข้าโรงเรียนกัน

           บรรยากาศอันเงียบขรึมในห้องเรียนขณะเรียนวิชาภาษาไทยบ่งบอกได้เลยว่าวิชานี้ คุณครูโหดมาก นักเรียนทุกคนในห้องกำลังตั้งใจจดเนื้อหาที่อาจารย์สอนกันใหญ่ ฉันเองก็เป็นหนึ่งในนักเรียนจำนวนนั้นที่กำลังจด...จดแบบไม่ทันด้วย ให้ตายสิ คุณครูพูดเร็วมาก

         "จดไม่ทันหรอไง"วินเซนท์ถามขึ้นขณะที่ฉันกำลังขมวดคิัวทำหน้าเครียดและง่วนอยู่กับการจดตามที่คุณครูพูด

         "ไหน ดูซิ"พูดจบ วินเซนท์ก็คว้าสมุดของฉันไปก่อนที่จะอ่านข้อความที่ฉันเขียน

         "นักเรียนคะ วันนี้ครูจะสอนเรื่อง...เอิ่ม...รู้แล้วทำไมจดไม่ทัน ก็เล่นเขียนทุกคำพูดคุณครู ใครมันจะจดทันเล่า ฮ่าๆ"วินเซนท์หัวเราะแล้วกุมขมับ

          "ทำไมล่ะ ก็คุณครูบอกเองว่าให้จดทุกคำพูด เลยจัดให้ไง ฮ่าๆ"ฉันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ วินเซนท์คงเข้าใจดีนะ ว่าฉันประชด

          "อ่ะๆ ยอมแพ้ในความบ๊องแฝงความร้ายกาจนะ"วินเซนท์หัวเราะแล้วพูด

         "ไม่เป็นไร เดี๋ยวเอาสมุดวินไปดูก็ได้ เย็นนี้แม่วินชวนไปกินหมากระทุ เอ้ย หมูกระทะที่บ้าน ไปกินกัน อ้อ วินไลน์ไปบอกพ่อกับแม่จี๊ด ทุกคนตกลง"วินเซนท์รีบยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่ประโยคหลังจบ คืออะไร พ่อแม่ฉันตกลง แสดงว่าฉันไม่มีทางปฏิเสธใช่มั้ย เจ้าเล่ห์จังเลยนะแฟนฉัน

          "อ่าๆ แหม เล่นชวนพ่อกับแม่จี๊ดแล้วอย่างนี้ ใครจะกล้าปฏิเสธจ๊ะที่รัก"ฉันยิ้มแสยะแบบหมันเขี้ยวแฟนหนุ่ม

          "เจ้าเล่ห์แบบนี้ น่าจับดีดกระโหลกนะ"ฉันทำท่าจะดีดหัววินเซนท์ 

          "ที่รักกล้าดีดวินหรอ ระวังเถอะ ดีดมากๆ เดี๋ยววินความจำเสื่อมหรือเกิดมิวเตชั่นกลายพันธ์เป็นกระรอกขึ้นมาล่ะ จะทำไง"วินเซนท์พูด เอิ่ม แค่ฉันจะดีดหัวแค่นี้ มันหนักหนาขนาดนั้นเลยรึ

          "จะบ้าหรอ ใครดีดหัวแล้วจะกลายพันธ์เล่า"ฉันตีไหล่วินเซนท์เบาๆ

          "เอ้า ไม่แน่ ฮ่าๆๆ"เขาตอบฉันพลางหัวเราะ

          "อื้ม ถามหน่อยสิ แล้วทำไมต้องเป็นกระรอกด้วย"ฉันถามด้วยความสงสัย เมื่อกี้วินเซนท์บอกถ้าดีดหัวแล้วระวังจะกลายพันธ์เป็นกระรอก ทำไมต้องกระรอกนะ

         "วินเกลียดกระรอกน่ะ ไม่ชอบ มันน่าเกลียด..."วินเซนท์ลากเสียงยาวและทำหน้าตาสะอิดสะเอียน ท่าทางจะไม่ชอบกระอกจริงๆนะเนี่ย

          "ทำไมอ่ะ น่ารักดีออก อ๊ะ แล้วถ้าจี๊ดเป็นกระรอกล่ะ จะเกลียดไหม"ฉันทำตาโตแล้วถามไป

         "อืม..."เขาทำท่าคิด"ไม่เกลียดหรอก แต่จะรักให้ตายเลย ถ้าจี๊ดเป็นกระรอก ก็คงเป็นกระรอกที่น่ารักมากที่สุดในจักรวาลลล..."เขาลากเสียงยาวแล้วส่ายหัวไปมาทำหน้าทะเล้น แหม เปลี่ยนสีอย่างกับจิ้งจก เมื่อกี้ยังบอกอยู่เลยว่าเกลียดกระรอก

          "ฮ่าๆ วินเซนท์อ่ะ พูดอะไรก็ไม่รู้ เขินนะ คือจี๊ดก็รู้ตัวตั้งแต่เกิดแล้วว่าตัวเองน่ารัก ไม่ต้องย้ำก็ได้"ฉันทำหน้าแบบภูมิใจ วินเซนท์หัวเราะออกมา

          "จ้าๆ ยอมแพ้ แม่กระรอกน้อยน่ารัก งั้นเย็นนี้ แต่งตัวมาสวยๆเลยนะ"เขาบอกแล้วยิ้ม ก่อนที่จะหันกลับไปจรดปากกาที่สมุดแล้วฟังคุณครูพูดต่อ

        หลังเลิกเรียนแล้ว ฉันกับวินเซนท์ก็แยกย้ายกันกับบ้าน งงล่ะสิว่าทำไมไม่กลับด้วยกัน ก็บ้านเราสองคนอยู่กันคนละทิศเลย แต่เราก็รู้จักกันมาตั้งแต่อนุบาลแล้ว เพราะเรียนโรงเรียนเดียวกันมาตลอด ก็เรียนด้วยกันมายันมัธยมนี่แหละถึงได้มาปิ๊งรักกันแบบนี้ ฮ่าๆ และตอนนี้ฉันก็กำลังเปลี่ยนชุด แต่งสวยเตรียมตัวไปกินหมูกระทะที่บ้านวินเซนท์เนี่ยแหละ ฉันเลือกชุดสีฟ้าที่คิดว่า ฉันใส่แล้วต้องเริ่ด แน่นอนหน้าอย่างฉัน สวยน่ารักไม่รองใคร อย่าๆ อย่าเพิ่งหมันไส้กัน ฉันมีอะไรให้ทุกคนหมันไส้ได้มากกว่านี้

        "จี๊ดเสร็จหรือยังอ่ะลูก พ่อไปรอที่รถแล้ว"เสียงแม่ดังขึ้นขณะที่ฉันกำลังเตรียมหนังสือเรียนใส่กระเป๋าไปด้วย เผื่อกินหมูกระทะเสร็จจะได้นั่งติวหนังสือกับแฟนที่รัก ฮ่าๆ บอกเลย ฉันน่ะเด็กเรียน เกรดดีอย่าบอกใคร

         "เสร็จแล้วค่ะแม่!"ฉันพูดกับแม่หลังจากเปิดประตูห้องนอน 

         "ไป ไปกัน พ่อเค้าไปรอที่รถแล้วน่ะ สงสัยจะหิวมากละมั้งน่ะ ฮ่าๆ"แม่ฉันพูดแซวพ่อแล้วหัวเราะอย่างดัง

         "หนูก็ว่าอย่างนั้นค่ะแม่ ฮ่าๆๆ"ฉันก็ไม่วายที่จะหัวเราะไปพร้อมกับแม่

         "แหมๆ แม่ลูกคู่นี้ แซวพ่อใหญ่ ว่าที่ลูกเขยชวนกินหมูกระทะ จะไม่รีบได้ไง"คราวนี้พ่อแซวฉันกลับบ้าง

          "พ่ออ่ะ แกล้งหนู ไม่คุยด้วยแล้ว งอน"ฉันพูดแล้วทำหน้างอนขณะเปิดประตูรถแล้วขึ้นนั่งบนรถ 

          "ฮ่าๆๆ"พ่อกับแม่ประสานเสียงหัวเราะใส่ฉันกันยกใหญ่ ฉันได้แต่ยิ้มเขินๆ 

          จากนั้นพ่อก็สตาร์ทรถและขับออกไป มุ่งตรงไปยังบ้านของวินเซนท์ทันที