รักจริงนายช็อกโกแลต

"อืมม .." ผมตื่นขึ้นมาทั้งๆที่ยังคงหลับตาอยู่ ทั้งตัวผมเจ็บไปหมด หรือเจ็บเพราะเจอกับการกระแทกของการตกของรถมะกี้

"นี่ๆคุณเป็นอะไรไหม" เสียงใหญ่ แล้วนุ่มนวล เรียกผมแต่ก็ไม่อาจทำให้ผมนั้นตื่นมาได้

เพราะว่า.... ผมไม่มีแรงอะไรเลยที่จะตื่นขึ้นมาเพื่อดูหน้าใครน่ะ 55+

1 วันผ่านไป (เร็วไวยังกับวิญญาณท่องเที่ยว)

ท้องฟ้าแจ่มใส ลมพัดฝ่านสไวเงางาม มาแต่ไกลเอาทำคนนอนอยู่บนที่นุ่มนั้นตื่นขึ้นมา.. ลาล้าลั๊นล้า

 ผมขยี้ตา2ทีก่อนจะก้าวเท้าลงจากเตียง เพื่อไปล้างหน้าและเเปรงฟัน 

"ตื่นแล้วหรอนายน่ะ" ผมสะดุ้งเล็กน้อยก่อนหันไปทางต้นเสียงนั่น

"เอ่อ..อ่า...ครับ" ผมเงอะงะ นิดหน่อยก่อนจะถามเขาว่า

"คุณช่วยผมไว้หรอครับ" เขายิ้มกรุบกริบ ก่อนจะเดินมาเชยคางผมขึ้นแล้วเลื่อนหน้ามาใกล้ๆ

"ใช่..ผู้มีพระคุณด้วยล่ะขอบคุณซะสิ" =A= อะไรว่ะเนี้ย ยึ๋ยย ขนลุก มาจับคางทำไม ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวก็ต่อยเลยหนิ

"ขอบคุณ....." 

"ดีมากเด็กน้อย เอ้า!! รีบล้างหน้าล้างตาแล้วลงไปกินข้าวด้วยล่ะ" เอ๊ะ ผมนึกขึ้นได้อย่างนึงว่าแล้วพวกพี่ช็อกล่ะไปไหน

"แล้วพวกพี่ช็อกล่ะครับ" ผมถามเขา ขณะที่เขากำลังเดินไปพอดี 

"....."

"......" เขาเงียบไม่ตอบผมเลย ผมจึงเงียบกลับ TT

"ช็อกเชิ๊ก ที่ไหนไม่เห็นจะรู้จัก ก็มีแค่ฉันแล้วก็นายแค่เนี้ยแหละ" ผมอึ้งไปสักพักก่อนจะนั่งลงแล้วร้องไห้ขึ้นมา

"เฮ้ยเป็นอะไร" เขาตกใจเล็กน้อยก่อนเขย่าผม 

"ฮือๆๆ ฮึก...." ผมงอแงไม่เลิก 

"เฮ้ยเป็นอะไรฮะ?" เขาถามผมด้วยความโมโหนิดๆ

"(T T  ) (   TAT)" 

"ถ้าส่ายหัวแล้วร้องไห้ทำไม"

"ฮือ...ฮึก อยากกินข้าว" ผมพูดอย่างอื่นกลบเกลือนก่อนจะเอามือมาเช็กน้ำตาที่ไหล เขามองอย่างหงุดหงิดก่อนจะถอนหายใจ เฮือกก แล้วก็ยิ้ม 

"เฮ้อ นายนี่นะเด็กชะมัดยาก" เขาพูดก่อนจะเอามือมาเล่นหัวผม แล้วก็มาลากผมลงไปกินข้าวข้างล่าง

"นี่อาหาร จะกินเท่าไรก็ได้นะ" เขาพูดในขณะที่กำลังตักข้าวให้ผม

"อ่าครับ" ผมตอบเขาไปโดยไม่ได้ฟังอะไรที่เขาพูดเลยแม้แต่นิด

"อะนี่ กินซะ" ข้าววางจานข้าว ผมที่เอ๋อเมื่อกี้จุ่ๆก็เปลี่ยนสีหน้าทันที

"กินเยอะๆล่ะตัวจะได้สูงๆมีเนื้อหน่อย ไม่ใช่ผอมเป็นกระดูกซี่โครงอย่างนี้" เขาพูดเว้นวรรคก่อนจะพูดเสริมอีกว่า

"อร่อยนะฝีมือฉันใครกินแล้วก็ติดใจ 555+ ฉันนี่โครตสมบูร์แบบเลย หน้าก็หล่อ รวยก็รวย ทำอาหารก็เก่ง..." เขาพูดยังไม่ทันจบแต่ผมก็เผลอพูดขึ้นว่า

"แถมหลงตัวเองเก่งมากๆด้วย" เขาที่ยิ้มอยู่เมื่อกี้หันขวับมาทันทีแล้วบอกว่า

"นายว่าไงนะ"
"เปล่าครับไม่มีไร" เขาทำท่าหงุดหงิดนิดๆก่อนจะเดินออกไปข้างนอก ส่วนผมก็นั่งมองข้าวที่มีอยู่บนโต๊ะพลางนึกถึงทุกคน แล้วป่านนี้ทุกคนจะเป็นยังไงนะ TT ทุกคนจะเป็นตายร้ายดีไงเนี่ยย ฮืออใครรู้ช่วยบอกผมที!!!