ทะเลเพลิง (ภาคต่อ) NC 18+
เขียนโดย 
ภาคยุวเพชร
วันที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 23.27 น.
แก้ไขเมื่อ 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 00.11 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) กระทันหัน ตอนที่ 20
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ตอนที่ 20 กระทันหัน
เขาปล่อยเธอทิ้งเอาไว้ในห้อง ส่วนตัวเขาออกไปริมระเบียงห้องนอน มองออกไปด้านนอก แววตาโกรธเคือง เครียดแค้น มือใหญ่ทั้งสองมือกำแน่นทุบลงบนราวเหล็กของระเบียง
เธอใจไม่ดี เค้าคงแค้นเธอมากที่พาแพรวาหนีไป ไม่นานเธอได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือของชายดังขึ้น
“ฮาโหล” ชายกรอกเสียงห้วนๆไปตามสาย
แล้วสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป รีบกลับเข้ามาในห้อง ก่อนจะวางสายอย่างรวดเร็ว
“ชั้นรู้ว่าน้องแพรอยู่ที่ไหน ” ชายพูดกับเธอก่อนจะออกจากห้องอย่างรวดเร็ว
“เดี๋ยว อย่าเพิ่งไป ปล่อยชั้นก่อน” เธอตะโกนตามไป แต่ไม่เป็นผล
แย่แน่ๆ ชายกำลังมุ่งหน้าไปหาแพรวา เธอจะทำยังไงดี ใช่สิ โทรศัพย์มือถือของเธอ อยู่ที่กระเป๋ากางเกง เธอขยับให้ขาเข้ามาใกล้มือที่โดนมัดติดกับหัวเตียง เพื่อหยิบโทรศัพย์ แล้วเธอก็ทำสำเร็จ มือเล็กกดปุ่มโทรออกอย่างทุรักทุเร
“ว่าไงจ๊ะ ขนเงินมาหมดธนาคารหรือยัง” ทิพย์รดาแซวเพื่อน
“ทิพย์ แย่แล้ว ชายรู้แล้วว่าน้องแพรอยู่ไหนเธอช่วยทำยังไงก็ได้ให้น้องออกไปจากคอนโดของเธอให้เร็วที่สุด ”
“อะไรน๊ะ...” ทิพย์รดาตกใจ ภัยกำลังมาถึงตัว
“ไม่มีเวลาแล้วทิพย์ เธอต้องพาน้องแพรออกไปจากที่นั่นให้เร็วที่สุด เพราะชายไปที่คอนโดของเธอแล้ว”
“โอเค” ทิพย์รดาวางสายไปรวดเร็ว มือสั่น
แล้วนี่เธอจะทำอย่างไร จะพาน้องแพรไปหลบที่ไหน ยิ่งตอนนี้น้องแพรหลับไปเพราะฤทธิ์ยานอนหลับ หลังจากที่ตกใจเพราะถูกน้องชายตัวแสบแกล้ง
ใช่สิ ที ทีจะช่วยแพรวาได้ เธอรู้นิสัยน้องชายของเธอดีว่าไม่ใช่คนกักขฬะ ทำร้ายร่างกายผู้หญิง ที่เธอเห็นเป็นเพียงทีระแกล้งให้แพรวากลัว เพราะแพรวาเข้าไปในห้องของเขาโดยไม่ได้รับอนุญาติ
ก๊อก ก๊อก
“ที เปิดประตูให้พี่หน่อย..ที” ทิพย์รดารัวเคาะห้องของทีระ ด้วยความรีบร้อน
ทีระเปิดประตูออกมา แววตายอมรับผิด
“ผมขอโทษครับพี่ทิพย์ แต่พี่ทิพย์ต้องเชื่อนะว่าเมื่อกี้ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ยัยตัวเล็กนั่นกลัวขนาดนี้ ”
“พี่รู้ แต่ตอนนี้พี่มีเรื่องด่วน มีคนรู้แล้วว่าน้องอยู่ที่คอนโดพี่ ก่อนที่ทั้งน้องแพรและพวกเราจะซวยกันหมด ทีต้องพาน้องออกไป” หมอสาวไม่พูดเฉยๆ แต่ทั้งผลักทั้งลากน้องชายของเขาออกมาจากห้องและพาไปที่ห้องของเธอที่แพรวานอนอยู่
“เดี๋ยวพี่ทิพย์...จะให้ผมพายัยตัวเล็กไปอยู่ที่ไหน”
“ที่ไหนก็ได้ แถวมหาลัยของทีก็ได้ แค่ไม่นาน แต่ทีต้องสัญญากับพี่ว่าจะไม่แกล้งและไม่ทำอะไรน้อง”
“พี่เชื่อใจทีนะ ดูแลน้องให้ดีเข้าใจมั้ย” ทิพย์รดาตบบ่ากว้างของน้องชายมองเขาอย่างไว้ใจ
“ได้พี่ แต่จะพาออกไปยังไง ยัยตัวเล็กนอนหลับเป็นตายแบบเนียะ”
“อุ้มออกไปเลย เอากุญแจรถพี่ไปด้วย พาน้องไปให้เร็วที่สุด พอได้ที่พักแล้วโทรบอกพี่เลยนะว่าพักกันอยู่ที่ไหน”
หมอสาววิ่งไปเอากระเป๋าเป้ของน้องชาย คล้องใส่คอให้น้องและยัดกุญแจรถใส่กระเป๋ากางเกงให้
ชายหนุ่มอุ้มสาวร่างเล็กออกมาจากห้อง ลงจากลิฟไปอย่างรวดเร็ว พาเธอไปสู่ลานจอดรถ ที่ประจำของพี่สาวของเขา ขับรถมุ่งหน้าสู่มหาวิทยาลัยรัฐบาลชื่อดัง
..........................................................................................................................................
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
