คนชักใย

เสียงเพลงงานไหว้ผี "จูงนำ" ที่เค้ามีความเชื่อว่า ผีตัวนี้จะสามารถช่วยคนที่กำลัง ตกทุกข์ให้ได้ดี แต่ต้องปฎิบัติตามคำบนบานไว้ทุกอย่าง แต่ถ้าไม่ปฎิบัติตามคำบนบาน ผีตัวนี้ก็ชักจูงเราไปเรื่องร้ายๆ เค้าว่ากันว่า ผีตัวนี้ มีรูปหน้าคางยาว จมูกยาวงอนลงมาคล้ายแม่มด ปากฉีกกว้าง ผมยาวหยักสีดำ และฟันแหลมเหมือนปลาฉลาม คุณพ่อของฉัน "โชค" เป็นเจ้าของโรงสีข้าวชื่อโด่งดังของจังหวัด แต่เค้าตาบอดข้างหนึ่ง พอฉันบอกว่าที่เขาตาบอดเพราะฝุ่นที่โรงสีมันเข้าตา แต่ฉันก็คิดว่าแค่ฝุ่นเนี่ยนะเค้าพาฉันมาไหว้ผีตัวนี้ แถวเรียงยาวแต่เค้าก็ต้องหลีกทางให้พ่อฉันสิ แน่นอน เค้าพากันหลีกทางแล้วพ่อฉันก็พาฉันถอดรองเท้านั่งพับเพียบบนศาลาศาล แล้วให้ฉันพูดตามว่า "ข้าพเจ้าลูกปัดขอให้ข้าพเจ้าสอบติดมหาลัยศิลป์ ถ้าข้าพเจ้าสอบติดข้าพเจ้าจะถวายเงินสร้างศาลานี้ใหม่แต่ศาลานี้จะคงอยู่ที่เดิมไม่ทุบทิ้งแต่จะย้ายของไปศาลาใหม่" เสร็จแล้วเราก็กราบ 3 ครั้ืง จุดธูป แล้วเดินออกไป ซึ่งตอนนั้นฉันอยู่ ม.6 กำลังสอบเข้ามหาลัย วันต่อมาประกาศผลสอบฉันสอบติดมหาลัยศิลป์แห่งนี้ ฉันไม่คิดว่าจะติดเพราะข้อสอบยากมากซึ่งฉันเองก็ทำไม่ได้หลายข้อ ตัวฉันมั่นใจ และที่น่าตกใจกว่านั้นฉันสอบได้ที่1 ของคณะ อีก ฉันรู้ผลก็รีรบ กดโทรศัพท์ฺบอกพ่อฉัน อย่างด่วน แต่ดันเป็นเสียงของแม่เลี้ยง"พิมพ์พา" รับเขาพูดว่า ลูกปัด พี่โชคไม่ว่างมีอะไรบอกฉันมา ซึ่งแน่นอนฉันไม่ไว้ใจเขาและฉันก็ไม่ชอบเขา ฉันจึงตอบว่า ฉัน จะ คุย กับ พ่อ !!! แต่เธอก็ยืนยันว่า ไม่ให้คุยแล้วเธอก็วางสายใส่ฉัน   ซึ่งมันทำให้ฉันโกรธมาก ฉันก็เลยเจอเพื่อนเก่ามาทัก เธอชื่อ "แก้ว" เธอชวนฉันและเพื่อนหนุ่มเธออีกคนชื่อ "แฟ" ฉันคุ้นหน้าไอ้หมอนี่มาก ที่แท้ มันก็คือที่ตามจีบชั้นตั้งแต่ ม.5 ใช่ เขาหลบหน้าฉันตลอด แก้ว ชวนฉันไปกินเลี้ยงที่ร้านอาหารในห้างตากแอร์สักหน่อย พวกเราก็นั่งกินข้าวกัน 3 คน แก้วก็ถามฉันว่า ''นี่ ลูกปัดเก่งจริงเธอสอบไเ้ตั้งที่1 ของคณะฉันเนี่ย ที่19 ส่วนแฟ ที่6 555 ทำไมเธอสอบได้ที่1หรอ??" มันเป็นคำถามที่ตอบยากซึ่งฉันเองก็ไม่รู้ทำไมแต่มีความทรงจำหนึ่งโผล่มาในหัวฉันว่า พ่อพาฉันไปบนเอาไว้ ฉันจึงตอบแก้วไป "ฉันก็ทำไม่ค่้อยได้หลายข้อ แต่อาจจะเป็นเพราะพ่อพาฉันไปบ่นไว้กับศาลผี จูงนำ น่ะ " แล้วจากนั้นแก้วก็ตกใจมากแล้วบอกฉันว่า "แกกล้ามากที่ไปบ่น ต้องรีบไปแก้บนนะ ถ้าไม่ไปแก้ตาย แน่ คนข้างบ้านฉันก็ไปบนมาแต่เขาก็ไม่ไปแก้สุดท้ายเขาก็ตาย  แบบน่ากลัวมากด้วยน้ะ" แฟก็๋ทำหน้าตกใจ ซึ่งฉันเองก็ตกใจไม่แพ้กันจึงถามแก้วว่า "ตายยังไงหรอ??" แก้วตอบมาอย่างปากสั่นเสียงสั่นว่า "ก็คืนนั้นน่ะ แม่ฉันยกันฉันก็อยู่บ้านกันสองคนปกติ ซึ่งบ้านแถวนั้นก็มีแค่ฉันแม่ แล้วก็บ้านอีกคนที่เขาอยู่ พ่อแม่ ลูกชายและสาวอีก2คน ในซอยก็มีบ้านฉันสองหลังที่ติดกันที่สุดได้ยินเสียงทุกอย่าง คนข้างบ้านฉันผู้ชายไปบนมาแล้วจากนั้นเขาก็ร่ำรวยจนเขาจะย้ายไปอยู่หลังใหม่หลาย 10 ล้าน แต่ก็มีเสียงลูกชายและลูกสาวเขาร้องกรี๊ดเสียงลั่นทั่วซอย จากนั้น ตี3 ฉัีนกับแม่ก็หลับอยู่ พ่อของเด็กก็ร้องไห้เสียงเบาฉันกัยบแม่ฏ็ลุกไปดูตรงหน้าต่างข้างบ้าน เขากำลังแล่เนื้ออะไรสักอย่างแล้วเอามาตากริมรั้วหน้าบ้านกลิ่นนี่เหม็นมากเลยน้ะเขาก็เหลือบมองหน้าฉันกับแม่ด้วยสายตาดุเชียว ฉันกับแม่ช่วยกันล็อคประตูปิดหน้าต่างผ้าม่านแล้ว รีบโทรแจ้งตำรวจเพราะมันทะแม่งๆ แต่หลังจากโทรหาตำรวจเสร็จไม่กี่วินาที เสียงเมียของชายคนนั้นก็ร้องกรี๊ดกร๊าด ว่าคุณทำอะไรลูก จากนั้นเมียเค้าก็วิ่งออกมานอกบ้านแล้วมาเคะประตูบ้านฉัน แม่ก็เปิดพาเขาเข้าบ้าน จากนั้นตำรวจก็มาจับกุมชายคนนั้นไป ฉันก็ไปให้ปากคำกับตำรวจทุกอย่าง เมียของเขาก็เล่าว่า เขาตื่นมาช่วงเวลาตี2.50เป็นเวลาที่สามีของเขาไปบนบานศาลผีจูงนำเอาไว้ เขาลุกขึ้นมาแล้วเข้าไปห้องลูกฉันก็ไม่คิดอะไรพอลูกร้องกรี๊ดฉันก็เดินไปเห็นยเขาหั่นแล้เนื้อลูกอยู่ ฉันก็ร้องไห้แล้วก็กรี๊ดขึ้นมาแต่ฉันเห็นหน้าเขาเป็นสีหน้าน้ำตาอาบหน้าร้องไห้แล้วมีผีจูงนำจับมือเค้าแล้วกระซิบข้างหูว่า ฆ่ามันๆ เขาก็วิ่งมาบ้านฉัน บรื๋อ เขาทุบบ้านหลังนั้นทิ้งแล้ว แม่กับฉันก็ย้ายซอยแล้ว ส่วนเมียเขาก็เป็นบ้าอยูโรงบาล" หลังจากที่แก้วเล่าเสร็จ ก็มีเสียงโทร

สัพท์แม่แก้วตามแก้วกลับบ้านแก้วก็ลาฉันกลับบ้าน ก็เหลือแค่ฉันกับ แฟ ฉันก็อายนะ แต่แฟพูดกับฉันเสียงสั่นว่า "น่ากลัวเนอะ ลูกปัดไม่กลัวหรอรีบไปแก้บนเลยนะเราเป็นห่วง" เอิ่มเมื่อได้ฟังว่าเขาห่วงฉัน ฉันก็ยิ้มแล้วฉันก็ตอบไปว่า "กลัวสิ ขอบใจนะที่ห่วง" จากนั้นแม่เลี้ยงฉันก็โทรมา ว่า พ่อตายแล้ว ฉันรีบวิ่งขึ้นรถขับรถเก๊ง กลับบ้าน ตำรวจและนักข่าวรุมถ่ายภาพ เต็มบ้านของฉัน ให้ตายสิพ่อของฉันตายแล้วจริงๆ แม่เลี้ยงฉันก็แกล้งทำเหมือนร้องไห้ แล้วก็ให้ปากคำตำรวจ ฉันวิ่งกอดศพพ่อ ตำรวจก็จับฉันแยกออกแล้วบอกว่า เดี๋ยวหลักฐานหาย ฉันวิ่งไป ตะดกนถาม ยายพิมพ์พาว่า "คนรับใช้คนสวนอยู่เต็มบ้านพ่อตายบยังไงทำไมไม่รู้" เรื่องราวผ่านไป ยายแม่เลี้ยงก็โทรคุยกับทนายเรื่องสมบัติ มันทำให้ฉันลืมเรื่องบนบาน และนอนอยู่บนเตียงนอนห้องฉันคนเดียวอย่างสงบ แล้วแฟ ก็โทรมา "ฉันรู้ข่าวแล้วนะลูกปัด เสียใจด้วย ฉันเป็นห่วงเธอนะดูแลตัวเองด้วย" ฉันตอบแค่ว่า "ขอบใจ"แล้วฉันก็ตัดสายไม่พร้อมคุยอะไรตอนนี้ น้ำตาฉันอาบทั่วหน้า ฉันก็เผลอหลับไปเมื่อไรไม่รู้ ฉันกำลังอยู่ในฝัน มันเป็นฝันช่วงวัยฉันอยู่ ป.3 ตอนที่มีตำรวจเดินมาที่บ้านแล้วบอกพ่อฉันว่าแม่ตายแล้ว โดนรถสิบล้อเหยียบ พ่อวิ่งมากอดฉันแล้วบอกฉันว่า "ไม่เป็นอะไรน้ะลูก"น้ำตาพ่ออาบแก้ม  จากนั้นฉันก็เห็นพ่อที่เสียไปแล้วนั่งให้ฉันหนุนตัก บอกกับฉันว่า พ่อขอโทษ จากนั้นฉันก็สะดุ้งตื่น ฉันแทบคิดว่ามันไม่ใช่ความฝันเพราะฉันนอนท่าประมาณว่าหนุนตักพ่ออยูแล้วก็มีกลิ่นตัวพ่อเต็มที่นอนฉัน เวลา 9.00 น. ฉันก็ไปจ่ายค่าเทอมแล้วรับชุดนักเรียน ทุกคนก็มองฉัน คุณครูในนั้นก้บอกฉันว่า สู้สู้น้ะ ครูเสียใจด้วย แก้วก็เดินมาบอกฉันว่า ลูกปัดฉันเสียใจด้วย แฟวิ่งมาตบไหล่ฉัน แล้วพูดว่าไม่เป็นไรแล้วนะ แฟกกับแก้วก็บอกฉันว่าเรื่องบนล่ะ ฉันตกใจวิ่งขึ้นรถแล้วแก้วกับปัดก็วิ่งขึ้นรถมาด้วยแล้วบอกว่าไปศาลกัน ขี่ไปถึงท้องฟ้าก็มืดครึ้ม ฝนเหมือนจะตก แล้วอยู่ฉันก็หน้ามืดตรงศาลแล้วแล้วแฟกับแก้วก้พยูงฉันชึ้นรถ ฉันเห็นอดีตสมัยพ่อยังวัยรุ่นควงแมไปบนกับศาล ผีจูงนำ ช่วงนั้นเป็นช่วงวันเทศกาลปล่อยผี พ่อก็บนว่า "ถ้าเราสองคนได้แต่งงานกันผมจะให้ลูกตาข้างหนึ่ง"แม่ก็ตีพ่อแล้วบอกว่าจะดีหรอ แล้วพ่อก้บอกว่า คนที่เรารักทุกคนต้องตายไปด้วยกัน ด้วยความไม่เชื่อ พอพ่อกับแม่แต่งงานกันก็คลอดฉัน ฉันอยู่ ป.3 ตอนนั้นแม่ก็ตาย ก่อนหน้าที่แม่จะตายพ่อตาบอด ฉันเห็นผีจูงนำจับมือพ่อควักลูกกะตาพ่อออกมาแล้วก็มาถึงช่วงที่ฉันบนบานผีจูงนำก็ได้พาฉันและพ่อไปบนบานที่นั่นอีกครั้ง ฉันรู้สึกตัว แก้วและแฟ ถามฉันเป็นไงบ้าง ฉันตะโกนพูดไปว่า "ผี ผี ฆ่าพ่อของฉัน" ฉันเปิดประตูรถวิ่งออกมา ตะโกน ไอผีชั่ว แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา ฉันกดรับแล้ว เขาพูดว่า "ฮัลโหล คุณลูกปัดครับคุณพิมพ์พาเสียชีวิตแล้วน้ะครับจากตำรวจน้ะครับ" ฉันตกใจแล้วเสียงคนรับใช้บ้านฉันก็ตะโกนว่า "ผีจูงนำฆ่าคุณพิมพ์พาฉันเห็๋น" แล้วสายก็ตัดไป แฟกับแก้ว ได้ยินก็จะวิ่งมาตามฉันแต่ประตูรถกฌ็ล็อกปิดเอง เขาทั้งสองก็ทุบประตูรถ ตะโกนว่า เปิดน้ะ ฟ้ามืดทันตาแล้วก็มีภาพที่พ่อฉันบนว่า คนที่เรารักทุกคนก็ต้องตายด้วย555  ฉันก็ตกใจ แล้วผีจูงนำก็มาจับมือกระซิบข้างหูฉันว่า "ได้เวลาแกแล้วว" เสียงทุบของแฟและแก้วประตูรถแล้วตะโกนว่า อย่านะ แก้วกับแฟก็เปิดประตูรถได้แล้วก็ให้ แฟ วิ่งลงมาสวมพระให้ ฉัน ผีก็โกรนธ แก้วก็ขับรถ ไปแก้วตะโกนว่า "ฉันจะไปตามพระอาจารย์มาช่วย" ผีมันก็กรี๊ดลั่นคนแถวนั้น เงียบหายหมดถนนว่างเป่าทุกอย่างมืดมิด มีเพียงเสียงหายใจอ้อนวอนสุดท้าย ผี มันบังคับเข้าร่างแฟ แล้ว จับฉันถอดสร้อย แล้วฉันก็ตะโกนว่า "แฟ ฉันรักแกหยุดน้ะ อย่าให้มันบังคับแกสิ แฟ" แก้วก็ขี่รถมาพร้อมพระอาจารย์บอกว่า โยม เป็นผีให้เขาเคารพนับถือกราบไหว้น่ะดีแล้วอย่าทำแบบนี้เลย คนเขาจะไม่นับถือ ผีจูงนำก็ฉีกยิ้มสะเยะ ปากกว้างพูดว่า "มันโกหกกู" พระอาจารย์พูดว่า "โยมก็ทำสาสมแล้วไม่ใช่หรอยังต้องการชีวิตมนุษย์อีกกี่คน" ผีจูงนำก็ร้องไห้ แล้วกราบไหว้พระอาจาร์ย จากนั้นก็กลายเป็นกลุ่มก้อนสีขาวลอยออกไป ชั้นก็กอดแฟแล้วร้องไห้ แฟฏลุกขึ้นพูดว่า "รักจริงใช่ไหม" จากนั้นเราก็ขี่รถไปส่งพระอาจาร์ย แล้วเราก็ได้ธรรมะดีๆมาหลายข้อในชีวิต  "จำไว้นะโยม การที่ไปพูดบนบานหรือแม้แต่สัญญาเอาไว้แล้วไม่ทำตาม ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนใจ มันเป็นบาป การที่ไม่เชื่ออะไรเราก็ควรอยู่เฉยอย่าลบลู่" เรากราบพระแล้วก็กลับบ้าน ฉันกับแฟ ก็เป็นแฟนกัน ส่วนแก้วก็ใช้ชีวิตโสดแบบมีธรรมะ จบ

เอฟเฟกตระกาลตาใช่ม๊าาา Lol มีอะไรผิดพลาดไม่ว่ากันนะ ย่นระยะเวลาให้สั้นนิดนึงคนแต่งไม่ได้คิดมาก่อนเลยนั่งๆอยู่ก็พิมพ์ๆแต่งไป คิดได้แค่นี้ เห้ออออ ขอบคุณที่อ่านน้ะคร้าาา รูปที่วาดน่ะฝีมือเราน้ะ ขอบคุณ บายยยย