รักวุ่นวายกับนายเพลย์บอย

 "นี่นายชนฉันจนข้อเท้าฉันพลิก นายจะยังมาหาว่านายชนฉันแค่นิดเดียวเองหรออ ไอบ้าาาา" พอฉันพูดจบก็เดินเค้าไปทุบไอบ้านั่น แต่ฉันลืมไปว่าข้อเท้าฉันเจ็บ ข้อเท้าฉันเลยพลิก ทำให้ฉันหงายหลังไม่เป็นท่า แล้วฉันก็ร้องกรี๊ดดดด

ฉันก็เลยหลับตาไม่อยากเห็นว่าท่าตอนที่ฉันล้มตรงหน้าหมอนั่น จะหน้าอายขนาดไหน เอ............ แต่ทำไมพื้นหญ้าไม่แข็งแต่ดัน ลอยเหมือนอยู่ในอากาศ ฉันสงสัยก็เลยลืมตาดูขึ้น

แต่ภาพที่ฉันเห็น ก็คือ...ก็คือ...ก็คือ ไอบ้านั่นมาประคองตัวฉันไม่ให้ฉันล้ม ฉันกับหมอนั่นสบตากันทำไมใจฉันถึงเต้นแรงขนาดนี้นะแรงง จนฉันคิดว่าคนที่อยู่ไกล้ๆน่าจะได้ยิน ฉันก็เลย พูดขึ้นเพื่อสกัดความเงียบ

"ปล่อยฉันนะไอบ้า ปล่อย ปล่อย ฉันบอกให้ปล่อยไงเล่า ปล่อย" ฉันดิ้นและพลักนายนั่นออกไป แต่หมอนั่นก็ไม่มีท่าทีว่าจะเจ็บหรือจะปล่อยฉันลงง่ายๆ

"เธอจะร้องเอะอะโวยวายทำไมเนี่ย ฉันก็ไม่ได้อยากจะอุ้มเธอไว้นานนักหรอก ดูตัวเธอสิหนักก็หนัก ยังจะมาดิ้นอีก" ผมพูดว่าเธอว่าเธอหนักไปได้ไงเนี่ย ทั้งๆที่ตัวเธอทั้งผอมเพรียวแบบนี้ 

" น นะ หนะ นี่ นายว่าฉันว่าหนักหรออ ถ้าฉันหนักนายก็ปล่อยฉันซิ จะมาอุ้มฉันอยู่ทำไม"  พอฉันพูดจบ นายนั่นก็มองฉันด้วยสายตาแปลกๆ สักพักเค้าก็ยิ้มออกมา พอฉันยังไม่ทันตั้งตัว หมอนั่นก็ปล่อยฉันหงายหล่นพื้น จนฉันต้องร้อง โอดครวญ

"นี่ นายปล่อยฉันทำไมเนี่ย" พอฉันล้มลงบนพื้น ฉันก็เห็นนายนั่น ยิ้ม หัวเราะอย่างมีความสุข ( แต่ทำไมเวลายิ้มเค้าถึงดูหล่อน่ารักขึ้นมาเลยนะ)

"ก็ เธอเองไม่ใช่หรอที่บอกให้ฉันปล่อย ฉันก็ปล่อยนี่ไง"

หมอนั่นพูดแล้วทำท่ากวนประสาท

"แล้วทำไมนายไม่บอกฉันก่อนละ อยู่ดีๆ ก็มาปล่อย ฉันก็ตั้งตัวไม่ทันนะสิ" ฉันพูดหวนกลับคืนไป แต่นายนั่นก็มาพูดดักคอฉันก่อน                                                         " เอาละๆ ฉันไม่อยากเถียงกับเธอ ฉันไปดีกว่า "  ผมพูดไปเพราะผมไม่อยากอยู่ไกล้เธอ ผมกลัวว่าผมอาจจะแอบชอบเธอได้ ... หรือว่า ผมแอบชอบเธอเข้าแล้ว

ฉันเห็นหมอนั่นเดินหนีฉันไปเข้าไปในหอพักชาย หมอนั่นไปทำอะไรที่นั่น ถ้าเป็นนักเรียนแล้วทำไมฉันถึงไม่เคยเห็นหน้าเลยนะ แต่ชั่งเถอะ ตอนนี้ฉันอยากจะกรีดร้องให้ดังๆเลย ที่หมอนั่นเดินหนีหน้าฉันไปเฉยๆ

    ช่วยติชมกันด้วยนร้าาาาคร้าาาาาาา