[Yaoi] กางเกงในสื่อรัก

            ถึงคุณพ่อและคุณแม่บนสวรรค์ และครูบาอาจารย์ที่เคารพรักทุท่าน...

            กระผมต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ครับที่ผมไม่อาจจะมาสวัสดีได้ในงานนี้เพราะผมยังไม่มีอารมณ์ครับ... อันที่จริงเมื่อกี้ผมก็กำลังจะเขียนจดหมายโทรจิตถึงทุกท่านอยู่ดีๆในขณะที่ผมจะซักผ้าอยู่ที่เครื่องซักผ้าหยอดเหรียญใต้หอพักนี่เอง... แต่จู่ๆกางเกงในที่ผมยังไม่ทันได้ซักมันก็ลอยขึ้นกลางอากาศ ผมรีบหันขวับไปตามทิศทางของมันก็ที่จะได้เห็นมันลอยละลิ่วไปตามมือของไอ้คนคนหนึ่ง!

            “ไอ่เชี่ยกิม! เหยด! พ่อมึงสิ! มึงเอาลิงกูคืนม๊า!!”

            “มาเอาเองสิสัส ก๊ากก แบร่:P”ว่าแล้วมันก็วิ่งออกไปทางหน้าหอทันทีที่แลบลิ้นให้เสร็จ

            นี่เองครับ ไอ้กิม... มันเป็นเพื่อนร่วมห้องของผมเอง ชื่อเล่นเต็มๆของมันชื่อ กิม ครับ (ไม่ต้องบอกก็ได้ม้าง-.-...) พวกเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมแล้วครับผมเลยได้รู้สันดานมันเต็มๆ...

            มันกวนตีนมาก... กวนตีนโคตรๆ และนิสัยซกมกบัดซบที่สุดที่ผมเคยเจอในชีวิตเลยครับ=__=

            ผมรีบวิ่งไปตามมันอย่างไม่ลังเลเพราะกลัวลิงสีเขียวอื๋อของตัวเองจะไปบาดตาใครเข้า (เขียวมาตั้งแต่ซื้อครับ ไม่มีตะไคร่น้ำแน่นอน) แต่ถ้ามันซักเสร็จแล้วผมจะไม่ว่าเลยแต่นี่ยังไม่ได้ซัก ผมกลัวว่านอกจากมันจะไปบาดตาแล้ว กลิ่นจะบาดจมูกไปด้วย แถมไม่พอ มันเป็นกางเกงในที่ยานเอามากๆเลย และยังไม่พออีกทีที่ผมใช้มันมานาน และเคยเขียนชื่อตัวเองติดลงไปด้วย!

            พูดแล้วอายครับT[]T ไม่อยากให้ใครเอามันไปได้เลยอ่ะ

            “ไอ้เพื่อนเลวว! มึงเอาลิงกูคืนม๊า!!”

            “มึงมาเอาเด้”

            ว่าแล้วมันก็วิ่งขึ้นไปบนชั้น 2 ผมก็วิ่งตามไปไม่รอช้า

            สองข้างทางมีห้องของนักศึกษาชายคนอื่นมากมาย แต่บางคนที่ออกมาจากห้องเพื่อนจะเรียนก็มองพวกเราอย่างแปลกใจซักพัก ก่อนที่จะทำหน้าเหวอเมื่อเห็นกางเกงในสีเขียวอื๋อเหมือนอยู่ในป่าดงดิบ

            “ลิงไอ่เธนครับ ยานๆไม่ได้ซักครับพี่น้อง!!”

            “ไม่ได้ซักเพราะมึงนั้นแหละไอ้เพื่อนเวรรร!!”

            นายกิมขายถั่ววิ่งต่อไปในเสื้อยืดกางเกงขาสั้นแสนซกมก ก่อนที่มันจะไปจนมุมตรงสุดทางเดิน ไม่มีบันไดไปต่อ มีแต่ระเบียงที่ทำให้มองทอดไปยัง หอพักนักศึกษาชายปี 4 ได้เท่านั้น

            “ฮ่าๆๆ วิ่งหนีไปได้ มึงนี่จนมุมทุกที กูชนะแล้ว เอาลิงมาคืนกูเลย”ผมยืดแขนแบมือแล้วกวักทวงของรักของหวงจากเพื่อน(บรรลัย)

            มันไม่มีท่าทางเจ็บใจว่าแพ้แล้วเหมือนทุกที แต่ครานี้กลับแสยะยิ้มและหัวเราะหึๆออกมาจนผมระแวงว่ามันคิดจะทำอะไร

            ว่าแล้วมันก็หันหลังให้ผมก่อนที่ผมจะรู้ว่ามันตั้งใจทำอะไร! ผมรีบวิ่งเข้าไปด้วยความเร็วสูงสุดของตัวเองด้วยความหวาดผวา...

            รู้แล้ว... ผมรู้แล้วว่ามันวิ่งมาตรงมุมนี้ทำไม...

            หอพักนักศึกษานิเทศศาสตร์ฯปีสี่...

            ตาของผมเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ! ทุกอย่างเหมือนจะเกิดการสโลโมชั่นขึ้นมาเหมือนหนังสงคราม

            บึ้ม!!!!

            “ไ... อ่... เชี่ยยยยย กิ๊มมมมมT[]T”

     สวัสดีค่ะรีดเดอร์ทุกท่านที่หลงเข้ามาอ่าน เปิดงานกันด้วยกางเกงใน สีเขียวอื๋อ เเละเพลงคนบนฟ้าภาคเปียโนค่ะ! ซึ่ง ณ ที่นี่ ข้าพเจ้าอยากเปลี่ยนชื่อเพลงเป็น กางเกงในจากฟ้า♥ มากเลยค่า >///< ฮิๆ อ่านเเล้วขอเม้นวิจารณ์หน่อยนะคะจะได้ปรับปรุงข้อผิดพลาด

     เเละขอขอบคุณ คุณ PimperEasterMan มากเลยนะคะที่ให้คำเเนะนำ You are my Idol ค่ะ♥ ฮิๆ

     ขอให้เครดิตเเปะทิ้งไว้เลยค่ะ นิยายเรื่อง [Tant que tu m'aimes][Yaoi]As long As you love me ของ PimperEasterMan ด้วยนะคะ ไอดอลค่ะ ไอดอล 555+