kiss and pinch แค่หยิกแค่จูบไม่เป็นไรมั้ง

 "กรี๊ด!!" หน้ารักจังเลยคนนี คนนี้ก็น่ารัก คนนั้นก็น่ารัก โอ็ย!! ฉันชอบคนนี้ที่สุดเลยน่ารักอ่ะ ตาชั้นเดียวด้วย

"นี้พิงค์ คนนี้น่ารักไหม"

"อื้ม น่ารัก"

"แล้วคนนี้ล่ะ"

"น่ารัก เฮ้ย!! หมวยนี้แกเอารูปคนนู่นคนนี้มาให้ฉันดูอยู่นั้นแหละแล้วงงานแกจะเสร็จไม่เนี่ย"

"เดี๋ยวก็เสร็จ" ฉันหยุดเอารูปในโทรศัพท์มือถือให้ยัยเพื่อนขี้บ่น แล้วหันไปสนใจหน้าคอมที่มีหนุ่มน้อยน่ารักหนึ่งในสมาชิกไอดอลเกาหลีนามว่า exo แล้วคนที่ทำให้ฉันใจละลายทุกครั้งที่เห็นห้านะก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็ต้องเป็นพี่ใหญ่แต่หน้าเด็กของวง ซาลาเปาน้อยมุ้งมิ้งของวงนั้นแหละ คนอะไรน่ารักน่าหยิกชะมัดเลย เอาใจไปเลยยัยหมวยคนนี้ยกให้ ก็ที่เพื่อนสนิจฉันมันโว้ยวายแล้วบ่นใส่ฉันอยู่นี้ก็เพราะว่าฉันเอารูปคนน่ารัก น่ารักให้ดูนั้นแหละเลยพาลมาบ่นฉันใหญ่เลย ก็คนมันน่ารักจริงๆนีเหน่าดันกลับไม่ชอบ แล้วยังมาขี้บ่นใส่ฉันอีก ลืมแนะนำตัวไปเลย ฉันชื่อหมวยค่ะ วิภาบุญญา พันธ์ธนกุล ฉันไม่ได้มีเชื้อสายจีนแต่อย่างใด แต่คนที่เก็บฉันมาเลี้ยงไปเจอฉันที่ศาลเจ้านะ ฉันไม่อายหรอกนะที่ฉันเป็นเด็กกำพร้าแล้วถูกชุบเลี้ยงมาในสังคมไฮโซ แต่ฉันก็ไม่เคยลืมว่าฉันเป็นใคร พ่อแม่บุญธรรมของฉันเขาชุบเลี้ยงฉันมาอย่างดีท่านไม่เคยสนใจคำกล่าวหาท่านที่เก็บฉันมาเลี้ยงแต่อย่างใด แถมท่านทั้งสองยังดูแล ให้ความรักกับฉันเหมือนกับฉันเป็นลูกของท่าน 

 ส่วนไอ้คนที่นั่งหน้่บึ้งอยู่ข้งฉันเนี่ยเป็นเพื่อนสนิจฉันเอง ชื่อ พิงค์ ฉันเรียนที่เดียวกันตั้งแต่มัธยมศึกษาตอนปลายแล้ว แล้วดันมาสอบติดที่เดียวกันอีก คณะเดียวกันด้วย เลยทำให้สนิจกันมาก อย่าแปลกใจเลยค่ะว่าทำไหมเราสองคนถึงเป็นเพื่อนกันแค่สองคนก็เราสองคนเป็นพวก ไม่สนิจจิงๆไม่อยู่หรือคุยด้วยนะค่ะ แล้วยัยพิงค์เนี่ยยังขี้บ่นสุดๆ ขัดกับหน้าตาที่สวยหวานของเธอมาก

"หมวย เลิกดูได้แล้ว ทำงานได้แล้ว เดี๋ยวไม่เสร็จนะ งานส่งพรุ่งนี้นะ" นั้นไงบ่นอีกแล้ว

"นี้ จ็ะ รายงานฉันเสร็จตั้งแต่เมื่อคืนแล้วจร้า"ฉันเดินไปหยิบเล่มรายงานแลวนำมาวางตรงหน้าเพื่อนที่รักแสดงให้ดูว่าเสร็จแล้วจริงๆ

"เลิกบ่นได้แล้วหน่า เหลือแต่ของแกนั้นแหละที่ยังไม่เสร็จ"ฉันเน้นย้ำให้ยัยพิงค์เลิกบ่นซักที

"ใกล้แล้วหน่า"หันมาทำหน้ามุ้ยใส่ฉันแล้วก็หันไปทำงานหน้าคอมต่อ

" ตื้อดื้อตื้อดื้อตือดื้อ."

"สวัสดีค่ะม็า"ไอ้เราก็คิดว่าใครคุณม็าสุดสวยนี้เอง ไม่ต้องแปลกใจนะค่ะว่าทำไหมฉันเรียกแม่ว่าม็าทั้งทีไม่มีเชื่อจีนแต่อย่างใดคือว่า แม่ของป็าท่านเป็นคนจีนนะค่ะ

(อยู่ไหนลูก) ทุกครั้งก็คำถามนี้

"คอนโดค่ะม็า"ฉันเป็นพวกอยู่คอนโดมากกว่าบ้านนะแล้วอีกอย่างม็าซื้อคอนโดไว้ให้ฉันใกล้มหาลัยที่ฉันสอบติดอีกด้วยฉันเลยมักจะกลับบ้านวันศุกร์ เสาร์นะ แล้วก็ช่วงซัมเมอร์

(จะกลับบ้านหรือเปล่าพรุ่งนี้พี่ชายเรากลับมาแล้วนะ)

"อะไรนะค่ะม็า พี่อัธ จะกลับมาแล้วหรอค่ะ"

(ใช่เเล้วจ็ะ กลับมาบ้านเตรียมของให้พี่เขาเลยนะค่ะ)

"ค่ะม็า เดี๋ยวหนูจะรีบกลับนะค่ะม็า พรุ่งนี้ก็ไม่มีเรียน แถมงานก็เสร็จแล้วด้วย เเล้วเจอกันนะค่ะม็า รักม็านะค่ะ"

คิดถึงที่สุดเลย ก็พี่อัธเล่นไปเรียนที่ฝรั่งเศสเพื่อเรียนบริหารอย่างที่ป็าขอ เพื่อมาสานต่อธุรกิจที่ป็าทำ พี่อัธเป็นพี่ชายที่เป็นลูกแท้ๆของพ่อแม่บุญธรรมของฉันเองค่ะ เขาเป็นพี่ชายที่ใจดี ดูแลฉันมาตลอดไม่เคยทิ้งฉันไปไหน เขาทำให้ฉันทุกอย่างไม่ว่าสิ่งใด พวกเขาทั้งสามคนทำให้ฉันรุ้สึกว่าฉันไม่เคยขาดสิ่งใดเลย

"ยัยหมวยแกเป็นอะไร กะโดดอยู่นั้นแหละ เเล้วการที่แกกระโดดอย่างนี้นะ มันเสียสมาธินะเว้ย!" บ่น บ่น ตลอดเลยยัยเพื่อนคนนี้

"สรุปดีใจเรื่อง"

"ก็พี่อัธจะกลับมาแล้วนะซิ"

"จะกลับมาทำไหม"

"นี้ยัยพิงค์พูดให้มันดีๆหน่อยดิ พี่ฉันนะ เรื่องมันก็ผ่านไปนานแล้วนะ แกลืมๆไปเถอะนะ

"อื้ม ลืมแล้ว แต่แค่ไม่อยากเห็นหน้าพี่แก" ดูมันพูดพี่ฉันนะโว็ย! ก็ยัยพิ้งค์เนี่ค่อนข้างไม่ถูกไม่ถูกเลยเเหละกับพี่ชายฉันนะเข้ามีเรื่องร้ายๆที่พี่ชายฉันทำไว้กับยัยพิงค์นะเลยค่อยไม่ลงรอยกันเท่าไร

"ไม่รู้แหละ ยังไงก็ก็ต้องไปช่วยฉันซื้อของไปทำอาหารรอรับพี่ชายฉันกลับมา"

"ไม่"

"ไป"

"ต้องไป นี้กระเป่า ส่วนงานนี้ก็เสร็จแล้ว เซฟเลยแล้วกัน ลุกเลย" พูดดีดีไม่ชอบก็ต้องมัดมือชกอย่างนี้แหละดีที่สุด

 ชีวิตของฉันที่เริ่มตนใหม่ตั้งแต่อายุสี่ขวบเป็นเรื่องราวที่ดีที่ฉันได้มายืนอยู่ในที่แห่งนี้ ขอบคุณวาสนา ขอบคุณทุกสิ่งที่ทำให้ฉันได้เจอกับสิ่งที่ดี ขอบคุณที่ทำให้ฉันได้เจอกับคนที่ดีทั้งสี่ ป็า ม็า พี่อัธ เพื่อนรัก ชีวิตที่เลวร้ายได้โปรดผ่านไปอย่าหวนกลับมาทำร้ายหรือทำลายฉันอีกเลย ฉันจะไม่เดินกลับไปในจุดที่เลวร้ายนั้นอีกเแล้ว ขอเถอะไปให้ไกลลิ่งเลวร้าย

ปล.ติดตามตอนต่อไปด้วยนะค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ