Brother I Love You!! รักหมดใจพี่ชายกำมะลอ

พอมาถึงรร. บรรดาสาวๆต่างวิ่งกรี๊ดๆๆๆมาทางฉันกับนายโซอึล สายดาบรรดาสาวๆต่างพร้อมใจกันจ้องมาที่ฉัน ที่กำลังเดินอยู่กับนายโซอึล อย่างกับจะฆ่าฉันงั้นแหละ จะรอดมั้ยเนี้ยฉานนนนนนนToT

"นี่ๆ โซอึล ดูแฟนคลับนายดิ จ้องฉันอย่างกับจะฆ่าฉันเลยอะ"

(- -')

"คิดมากน่ายัยเบ๊อะ"(=_=)

แน่ะ! ตาบ้านี่ นอกจากจะไม่ช่วยแล้วยังมีหน้ามาว่าฉันอีกนะ

"นายต้องจัดการให้ฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ"

ฉันกระซิบบอกนายโซอึล ซึ่งเขาก็กระซิบบอกฉันว่า

"ก็ได้ๆ แต่เธอต้องเรียกฉันว่าพี่โซอึลก่อนนะ"

"อือๆ ก็ได้ พี่โซอึล พอใจยังคะ"

"ฮ่าๆๆ ดีมากๆ เดี๋ยวฉันจัดการให้"

นายโซอึลยิ้มแล้วหยิกแก้มฉันก่อนจะกอดคอฉันไว้

"ทุกคนครับ นี่คือ โซ โยริน น้องสาวห่างๆของผม หากใครทำร้ายหรือแกล้งเธอ ขอให้รู้ไว้ว่าผมไม่เอาคนๆไว้แน่ เข้าใจนะครับ"

นายโซอึลพูด เขาทำหน้าจริงจังมาก ทำเอาใจฉันกระตุกเต้นแรงขึ้นกว่าเดิมอีก(-///-)

"คร้า!!พี่โซอึล เข้าใจแล้วค่ะ"(>\\<)(♥//♥)

แหม พอนายโซอึลพูดด้วยแล้วละลายเลยนะยะพวกชะนีทั้งหลาย แล้วฉันจะหึงนายนี่ทำไมล่ะเนี้ย

"ถ้างั้นผมกับโยรินขอตัวก่อนนะ"

นายโซอึลเตรียมจับมือฉันเดินไปตึกเรียน

"เดี๋ยวค่ะพี่โซอึล แฮ้ปปี้เบิร์ธเดย์นะคะ"

แฟนคลับคนนึงของนายโซอึล น่าจะประมาณม.4ผมบลอนด์ยาวประบ่า หน้าตาน่ารัก ยื่นกล่องชองขวัญมาให้นายโซอึลกล่องใหญ่มากกกก อิจฉาวุ้ย>○<

"ขอบคุณครับ ผมไปก่อนนะ โยริน ปะ ไปเรียน"

"อะ..อืมๆ"(_\\\_)

นายโซอึลเดินจูงมือฉันมาที่ล็อกเกอร์เก็บของ แล้วเอากล่องของขวัญเก็บไว้

"วันนี้วันเกิดนายหรอ"

ขณะที่ฉันเดินไปยังคลาสเรียน ฉันก็เลยถือโอกาสถามเขา

"ใช่ ถามทำไม"

เอาอีกละ เข้าโหมดเย็นชาอีกแล้ว เป็นอะไรนะหมอนี่

"ปะ..เปล่า มะ..ไม่มีอะไร ถามไปงั้นแหละ"

"อืม งั้นฉันไปเรียนก่อนละกัน ไปนะ"

"อืมๆ นี้พี่โซอึล เที่ยงนี้ไปกินข้าวกันนะ เดี๋ยวฉันเลี้ยง"

"หืม...เมื่อกี๊เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ"

"ก็พี่โซอึลไง"

"ตัวร้อนรึป่าวห่ะยัยบ๊อง"

นายโซอึลเอามือมาแตะหน้าผากฉัน คนยิ่งเขินๆอยู่ ตาบ้านี่

"ป่าว ไม่ได้เป็นอะไร แค่คิดว่า วันนี้วันเกิดนาย ฉันก็เลยอยากพูดดีๆให้เป็นของขวัญไง ตกลงเที่ยงนี้ไปกินข้าวกันนะ ไปละ บาย"

"อ้าว โยรินเดี๋ยว เฮ้อ อะไรของยัยนี่เนี้ย"

~~~~~~~~~~ตอนเที่ยง~~~~~~~~~~~~~~~

ก่อนที่ฉันจะเดินไปหานายโซอึล ยัยยุนอีก็บอกว่า พี่ยุนโซฝากมาถามเรื่องฉันกับนายโซอึล ฉันก็เลยเล่าให้ฟังตามจริง ยัยนั่นทำท่าลุกลี้ลุกลน บอกว่ามีความลับขะบอก แต่ฉันเดินหนีออกมา เพราะใจฉันเตือนว่า ใกล้ถึงเวลานัดแล้ว

ฉันเดินดุ่มๆไปที่ห้องเรียนนายโซอึล ทำไมกันนะ ทำไมหัวใจของฉันมันถึงเต้นแรงแบบนี้ นีาฉัน กำลัง ตื่นเต้นเพราะนายโซอึลหรอ???

--------------------------------------------

จ้าๆ ตอนนี้พี่โซอึลเราน่ารักเนอะ ส่วนโยรินก็มึนๆตึมๆอะไรก็ไม่รู้(=_=) พี่ยุนโซกับยุนอีโผล่มานิดนึงให้พอหายลืม สุดท้าย ฝากติดตามไปเรื่อยๆนร้า รับร้องสนุกกว่านี้แน่นอนรักคนอ่านคร้า ไปละ จ้วฟฟฟ