ความรักของตุ๊กตา

                      -ระหว่างทางไปองกรณ์ของแพนโดร่าและวิโนน่า-

               ในขณะที่แพนโดร่ากำลังเดินทางไปที่องกรณ์ของเธอกับวิโนน่าแพนโดร่านั้นก็พลางมองออกไปนอกหน้าต่างของรถม้าภายนอกหน้าต่างนั้นมีแต่ป่าที่มีต้นไม้กับซากสัตว์ที่ตายไปแล้วและบรรยากาศแถวนั้นดูมืดมนและมีหมอกหนาทึบมีแต่อีกาปีศาจเท่านั้นที่จะนำทางเข้าไปถึงหน้าประตูป้อมขององกรณ์ได้

             ‘’นี้สหายข้า ทำไมเจ้าคิดที่จะกลับปที่องกรณ์ละ....’’วิโนน่าหันไปพร้อมกับเอ่ยถามแพนโดร่าด้วยสายตาที่นิ่งๆ

             ‘’มันไม่เกี่ยวกับเจ้าหรอก.....วิโนน่าสหายข้า’’แพนโดร่าก็เอ่ยตอบโดยที่ไม่หันไปมองวิโนน่าพร้อมกับยังถือรูปที่ถ่ายคู่กับเรนเอาไว้อยู่

             ‘’เอานี้....หัวหน้าบอกให้เธอเปลี่ยนใส่ชุดนี้ซะด้วย’’วิโนน่าพูดพร้อมยื่นชุดเมดสีดำมาให้แพนโดร่า

             ‘’อื้ม....’’แพนโดร่ารับชุดมาพร้อมกับมีเงามาคลุมตัวเธอแล้วชุดเปลี่ยนไปเป็นชุดเมดสีดำ

           ‘’เฮ้อ......ดูเจ้าไม่เปลี่ยนไปเลยนะแต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือหน้าตาเจ้าดูเหมือนจะน่ารักขึ้นนะ...’’วิโนน่าพูดพร้อมจับหน้าของแพนโดร่าให้หันมาทางตนแล้วยื่นหน้าไปใกล้ๆจนจมูกจะชนกัน

           ‘’เจ้าจะทำอะไรข้าเนี้ยวิโนน่า....’’แพนโดร่ามองด้วยสายตาที่นิ่งเฉย

           ‘’จูบเจ้าละมั้ง.....ข้าล้อเล่น’’วิโนน่าพูดแล้วก็ค่อยๆเอาหน้าออกห่างจากแพนโดร่า แต่ในใจของวิโนน่านั้นคิดว่า

           *ข้านะไม่อยากให้เจ้าเป็นแบบนี้อีกเลยอยากจะให้คนที่เจ้ารักมาช่วยเจ้าออกไปจากองกรณ์นี้เหลือเกินแต่ถ้าบอกไปละก็หัวหน้าคงจะเพิ่มการป้องกันมากขึ้นแน่ๆ ขอร้องละรีบมาเถอะนะเรน*

         เมื่อเวลาที่เอเลนนัดมาถึงเกียร์กับเอมี่ก็มารับเรนไปที่เอเลนนัดคือที่หน้าต้นไม้ใหญ่ที่สุดบนยอดภูเขาคาโฮะซึ่งเอเลนกำลังยืนรออยู่กับแมรี่ที่ถือเคียวลักษณะแปลกๆสีเลือดอยู่

           ‘’เรนแผลนายหายแล้วหรอ’’แมรี่พูดพร้อมกับมองเรน

           ‘’ไม่ต้องห่วงฉันหรอกแมรี่ฉันสบายดี แต่ตอนนี้จะไปกันเมื่อไรละ’’เรนพูดตอบทันที

           ‘’พวกนายนี้รีบร้อนจัง นายคิดหรอว่าจะไปทั้งๆที่ไม่มีฝีมือการต่อสู้และใช้พลังเลยรึไงพวกนายไปแล้วจะไปตายซะเปล่านะ’’เอเลนพูดขึ้นเหมือนจะประชดเรนนิดๆ

           ‘’แล้วให้พวกเรามารวมกันที่นี้เพื่ออะไรฟ้ะ- -+’’เอมี่พูดขึ้นพร้อมกับคิ้วกระตุกด้วยความหงุดหงิด

           ‘’ก็เพื่อจะพาทุกคนไปที่ที่ปลุกพลังในดวงจิตไงละ’’เสียงของแบล็คพ่อของเอมี่ที่เดินกำลังเดินมา

           ‘’พะ พะ พ่อ!!!มาได้ไงเนี้ยไหนบอกจะไปเที่ยวที่เมืองอโรวาโน่กับม๊าไงคะทำไมมาได้คะเนี้ย’’เอมี่หันไปมองด้วยความตกใจ

            *เมืองอโรวาโน่นั้นเป็นเมืองที่มีสถานที่ท่องเที่ยวชื่อดังคือบ่อน้ำศักสิทธิ์ที่ว่าใครไปขอพรที่นั้นแล้วจะสมหวังแต่ขอได้แค่1ข้อเท่านั้นแล้วก็ต้องมาจากใจถึงจะได้ผล100% แต่มีข่าวลืออีกว่าบ่อน้ำนี้เหมือนเป็นทางผ่านมิติซึ่งไม่มีใครสามารถพิสูจน์ได้ส่วนใหญ่จะมีแค่ชาวบ้านในเมืองที่รู้กฏข้อนี้แต่สำหรับคนตระกูลไวโอฮาร์ตนั้นจะรู้กฏข้อนี้ดีเพราะบ้านเกิดของตระกูลไวโอฮาร์ตนั้นคือเมืองอโรวาน่าและเป็นเมืองที่มีการสั่งสินค้าจากตระกูลไวโอฮาร์ตมากที่สุดด้วย*

           ‘’ก็สถานที่ปลุกพลังบังเอิญอยู่ที่เมืองอโรวาน่านะสิ~’’เอเลนพูดเสริม

           ‘’เอ๋!!!!’’ทุกคนใจทันทียกเว้นเอเลน แมรี่ และแบล็คที่ไม่ตกใจ

           ‘’ไหนๆลูกก็จะไปที่นั้นแล้วพ่อขอไปด้วยละกัน’’

           ‘’แล้วแม่จะไม่สงสัยหรอคะพ่อว่าพ่อหายไปไหนนะ’’เอมี่พูดพร้อมทำหน้าสงสัย

           ‘’ไม่ต้องห่วงเพราะพ่อใช่พลังของพ่อสร้างตัวเองอีกคนขึ้นมานะพอพ่อไปถึงที่หมาย     เมื่อไรตัวแทนของพ่อก็จะหายไปทันทีและอีกอย่างพ่อนะก็อยากจะไปจัดการเรื่องแพนโดร่าจังกับหัวหน้าของพ่อที่องกรณ์ด้วยนะ’’

           ‘’จัดการเรื่องของแพนโดร่ากับหัวหน้าของพ่อหรอครับ ทำไมละ’’เกียร์เดินไปถามแบล็คที่ยืนอยู่ข้างๆเรน

           ‘’ก็พ่อเป็นคนแต่งทำนองเพลงนี้นะสิ และเป็นคนที่ร้องเพลงนี้ให้กับแม่ของเรนด้วย’’

           ‘’ทำไมคุณถึงร้องเพลงนี้ให้กับแม่ผมละ’’เรนหันไปถามด้วยสีหน้าที่จริงจัง

           ‘’ต้องขอโทษจริงๆนะเรนลุงนี้แหละที่ทำให้แม่ของเรนต้องจากโลกนี้ไป’’แบล็คพูดพร้อมกับโค้งขอโทษและน้ำตาคลอเบ้า

           ‘’จะโกรธลุงก็ได้นะ’’

           ‘’ผมไม่โกรธหรอกครับคุณแบล็คแต่ผมอยากจะรู้ว่าทำไมถึงต้องฆ่าด้วย’’เรนถามด้วยน้ำเสียงที่เบาลง

           ‘’คือตอนนั้น........’’ในขณะที่แบล็คกำลังจะพูดเอเลนก็ได้พูดแทรกขึ้นมาว่า

           ‘’เอาเป็นว่ารีบไปกันดีกว่านะก่อนที่จะไม่ทันเวลา แมรี่จัดการเปิดประตูได้เลย’’

           ‘’คะ   จงเปิดประตูสู่ทางไปบ่อน้ำศักสิทธิ์Key open’’แมรี่พูดพร้อมกับฟาดเคียวสีเลือดไปกลางอากาศทำให้มีรอยแยกของมิติปรากฏออกมาและดูดทุกคนในบริเวณนั้นเข้ามิติไปและไปปรากฏตัวอยู่บนบ่อน้ำศักสิทธิ์ที่เมืองอโรวาน่าซึ่งไม่มีใครเห็นพวกเรนแน่นอนเพราะเอเลนได้สร้างม่านพลังไว้รอบๆบ่อน้ำแล้วซึ่งม่านพลังนี้ก็ไม่มีใครเห็นเช่นกัน

           ‘’เอาละทีนี้ตามฉันมานะทุกคน’’เอเลนพูดพร้อมกับว่ายน้ำทุกๆคนไป

         เรนและคนอื่นๆก็รีบว่ายตามเอเลนไปแล้วเรนก็ว่ายไปข้างๆแมรี่แล้วถามด้วยภาษามือว่า ทำไมถึงหายใจในน้ำได้ละ แมรี่ก็ตอบไปว่า

           ‘’น้ำในนี้มีพลังพิเศาบ้างอย่างนะเรนฉันก็ไม่รู้หรอกว่าพลังของน้ำนี้คืออะไร’’แมรี่พุดไปด้วยพร้อมกับว่าย

           ‘’อย่างงี้เองหรอกหรอ’’เรนพูดตอบพร้อมกับว่ายต่อ

           ‘’ใกล้ถึงแล้วอีกนิดเดี๋ยวว่ายไปถึงตรงนั้นก็ถึงแล้วละ’’เอเลนว่ายไปพร้อมกับชี้ไปที่ถ้ำตรงหน้าแล้วนำเข้าไป

          ในขณะที่ทุกคนนั้นกำลังว่ายเข้าไปในถ้ำที่เอเลนบอกจู่ๆก็มีหนวดของปลาหมึกขนาดบิ๊กมามัดขาของเอมี่เอาไว้

           ‘’เฮ้ย!!!เอมี่’’เกียร์หันไปหาเอมี่เพราะเหมือนรู้สึกเอมี่ที่ว่ายตามหลังมาหายไปแล้วว่ายตามเอมี่ที่กำลังโดนหนวดหมึกขนาดบิ๊กดึงไปและพยายามทำให้เจ้าหมึกนั้นปล่อยเอมี่โดยการทั้งทุบทั้งสารพัดการโจมตีธรรมดาเพื่อให้เจ้าหมึกปล่อยเอมี่

           ‘’แก!เจ้าหมึกบ้าปล่อยเอมี่ของผมนะ’’เกียร์พยายามช่วยเอมี่อย่างสุดความสามารถแต่ก็โดนเจ้าหมึกขนาดบ๊กใช้หนวดปัดเกียร์ไปกระแทกกับโขดหินแต่เกียร์ก็ไม่ลดความพยายามที่จะช่วยเอมี่แม้จะโดนปัดมาหลายๆรอบก็ตาม

           ‘’เกียร์!เอมี่!’’เรนหันไปตามเสียงของเกียร์แล้วก็ตกใจและรีบว่ายไปหาทั้ง2คนทันทีแต่แมรี่ก็ดึงแขนของเรนเอาไว้

           ‘’เธอมาดึงแขนฉันทำไมแมรี่’’เรนหันไปถามแมรี่ที่กำลังดึงแขนอยู่

           ‘’อย่าไปช่วยพวกนั้นเลยนะ.....’’แมรี่พูดพร้อมกับกอดแขนเรนเอาไว้

           ‘’ใช่แล้วละ ตอนนี้อย่าไปช่วย2คนนั้นเลย’’เอเลนพูดเสริม

           ‘’ทำไมละ’’เรนถาม

           ‘’ก็ดูตรงหลังโขดหินตรงนั้นสิ นายหน้าจะเห็นนะเรน’’เอเลนพูดพร้อมกับชี้ไปที่หลังโขดหินข้างนอกถ้ำและหลังโขดหินนั้นมีภูตทะเลนานาเจียร์ที่มีลักษณะคล้ายนากเงือกแต่มีปีกของภูตที่หลังกำลังใช้พลังควบคุมหมึกตัวนั้นเอาไว้ซึ่งจะไม่มีใครเห้นเธอนอกเธอจะปรากฏตัวให้เห็นเอง

           ‘’หมายความว่าไงเอเลน’’

           ‘’ภูตตนนั้นกำลังทดสอบอยู่นะสิว่าเกียร์นั้นนะเหมาะที่จะรับพลังของเธอไหมและถ้ามีใครไปยุ่งกับการทดสอบละก็ทั้ง2คนก็จะตายนะ’’เอเลนพูดพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

           ‘’แล้วพลังของภูตตนนั้นมันคืออะไรละ’’เรนหันไปถาม

           ‘’พลังของภูตทะเลนานาเจียร์คือพลังแห่งการช่วยเหลือคนที่รักและเพื่อนพ้อง เพราะ..’’ในขณะแมรี่กำลังอธิบายแบล็คก็พูดขึ้นมาว่า

           ‘’ลุงจะอธิบายแบบย่อนะ เพราะนานาเจียร์นะเคยมีเพื่อนที่เป็นมนุษย์อยู่คนหนึ่งซึ่งมีแค่มนุษย์คนนั้นที่เห็นเธอได้บ่อยที่สุดและมีอยู่มาวันหนึ่งมนุษย์ตนนั้นก้ได้พาเพื่อนมาเล่นแถวๆบ่อน้ำนี่แต่พอทางเจ้าแห่งภูตทะเลโพเซได้ร่วงรู้ว่านานาเจียร์นั้นแอบไปคุยกับมนุษย์ซึ่งเป็นข้อห้ามของภูตทะเลจึจับนานาเจียร์ขังไว้ในถ้ำนี้และปิดถ้ำนี้ด้วยม่านพลังซึ่งในขณะนั้นมนุษย์ที่รู้จักกับนานาเจียร์กำลังเล่นอย่างสนุกสนานแล้วจู่ๆมนุษย์คนนั้นก็พลัดตกลงไปในบ่อน้ำนี้เพื่อนๆของมนุษย์คนตกใจมากอละกลัวจนไม่รู้จะช่วยยังไงจึงรีบหนีแยกย้ายไปเพราะบ่อน้ำนี้มันลึกมากทำให้มนุษย์คนนั้นเสียใจและหมดกำลังงที่จะว่ายขึ้นแล้วจมน้ำตายในที่สุดซึ่งนานาเจียร์นั้นเสียใจเป็นอย่างมากเลยพยายามออกมาจากที่คุมขังของเธอและรีบว่ายหนีเพื่อไม่ให้ทหารภูตเจอตัวแล้วไปรับศพของมนุษย์คนนั้นและว่ายขึ้นไปบนบ่อน้ำนี้พร้อมกับค่อยๆวางศพของมนุษย์คนนั้นแต่ทันใดนั้นทหารภูตก็มาเจอตัวนานาเจียร์ นานาเจียร์จึงถูกจับไปแต่นานาเจียร์รู้สึกผิดกับการที่ผิดกฏของภูตทะเลจึงขอบทลงโทษจากเจ้าแห่งภูตทะเลโพเซว่า ข้ารู้สึกผิดกับการที่ข้าแหกกฏของภูตทะเลเพราะฉะนั้นแล้วข้าจะยอมอุทิศตนปกป้องบ่อน้ำนี้เอาไว้เอง เจ้าแห่งภูตทะเลโพเซก็เข้าใจในสิ่งที่นานาเจียร์พูดจึงมอบหมายหน้าที่ไว้ให้ว่า งั้นนานาเจียร์เจ้าจงเป็นผู้ทดสอบผู้ที่จะสืบทอดพลังของเจ้าในอีกไม่กี่ปีผู้ที่จะเข้าทดสอบจะมาหาเจ้า’’แบล็คก็อธิบายอย่างย่อๆให้ฟัง

            ‘’นี้ย่อแล้วหรอเนี้ย= =’’ทุกๆคนพอฟังก็ถึงกับอึ้ง

                                  *ตัดไปฉากของเกียร์กับเอมี่แปป*

            ‘’เอ.....มี่....’’เกียร์พูดด้วยน้ำเสียงที่เหมือนจะหมดแรงแต่ก็ยังพยายามไปช่วยเอมี่เมื่อภูตทะเลนานาเจียร์เห็นความพยายามที่จะช่วยเอมี่ผู้เป็นที่รักนั้นก็ควบคุมให้เจ้าหมึกขนาดบิ๊กปัดเกียร์ให้สลบและใช้พลังของเธอเข้าไปในฝันของเกียร์

            ‘’ตื่นขึ้นมาเกียร์เอ๋ย.....’’เสียงของภูตทะเลนานาเจียร์ที่กำลังเรียกเกียร์ที่นอนอยู่

    ‘’นั้น.......เสียงใครกันนะ’’เกียร์ก็ค่อยๆตื่นขึ้นมาร่างที่ปรากฏตัวต่อหน้านั้นคือภูตทะนานาเจียร์           

            ‘’ทะ ทะ เธอคือใครกันนะ’’เกียร์ตกใจนิดๆเมื่อตื่นมาเจอกับนานาเจียร์

            ‘’ไม่ต้องกลัวข้าหรอกข้าไม่ได้มาทำร้ายเจ้า ข้าคือภูตทะเลนานาเจียร์หรือจะเรียกนานาเจียร์ก็ได้เป็นผู้ทดสอบพลังลำดับที่1 ปลาหมึกที่หมัดขาของเอมี่ที่รักของเจ้านั้นข้าเป็นคนควบคุมเองเจ้าอยากช่วยเอมี่ไหม’’นานาเจียร์ถามแล้วยิ้มอย่างอย่างอบอุ่น

            ‘’ต้องช่วยอยู่แล้ว เพราะเอมี่คือคนที่ผมรักมากที่สุดนะ’’

            ‘’งั้นเจ้าจงตอบคำถามข้ามาข้าจะถามเจ้า1ข้อ’’

            ‘’อะไรหรอครับ’’

            ‘’ถ้าเจ้ากับเพื่อนกำลังเล่นกันอย่างสนุกสนานแต่ทันใดนั้นเจ้าเพลอวิ่งไปชนเพื่อนเจ้าคนหนึ่งตกลงไปในบ่อน้ำที่ลึกมากๆและเจ้าว่ายน้ำไม่เป็นเจ้าจะเลือกอะไรระหว่าง 1.หนีเพราะว่ายน้ำไม่เป็นแต่มีอุปกรณ์ช่วยอยู่ข้างๆ  2.ยอมลงไปช่วยทั้งๆที่ว่ายน้ำไม่เป็นแต่ไม่มีอุปกรณ์ช่วยสักชิ้นเลย

            ‘’เอิ่ม.........’’เกียร์ยืนนึกอยู่1นาที

            ‘’เอาละเจ้าจะตอบว่าอะไร’’

            ‘’แน่นอนว่าผมตอบข้อ2’’

            ‘’ทำไมละ.....’’นานาเจียร์มองด้วยสีหน้าที่หม่นหมอง

            ‘’เพราะเพื่อนผมทั้งคนนิและอีกอย่างผมก็อยากจะช่วยทั้งเอมี่และแพนโดร่าเพราะเธอก็คือเพื่อนผมเหมือนกันแล้วตอนนี้เธอกำลังตกอยู่ในอันตราย และผมเป็นพวกที่รักเพื่อนมากด้วยสิ’’

            ‘’แล้วถ้าเพื่อนเจ้าจมน้ำตายก่อนที่นายไปช่วยละ’’

            ‘’ผมก็จะไปช่วยอยู่ดีถึงแม้เพื่อนจะตายก็ตาม’’

            ‘’อย่างงั้นหรอ...เจ้านะตอบได้ดีมากเลยละเอาละข้าจะช่วยเจ้ากับเอมี่เองหลับตาก่อนสิ’’นานาเจียร์เมื่อได้ฟังเหตุผลของเกียร์แล้วก็ยิ้มออกมาและเอากุมหัวเกียร์และปรากฏแสงสีฟ้ารอบๆตัวเกียร์ทำให้ฟื้นขึ้นมาแล้วร่างของเกียร์ก็มีแรงมหาสารขึ้นมาพร้อมกับมีแสงสีฟ้ารอบๆตัวเกียร์ ด้วยความที่เกียร์เป็นห่วงเอมี่จึงรีบว่ายไปหาหนวดปลาหมึกที่มัดเอมี่เอาไว้และเกียร์ก็บีบหนวดหมึกนั้นแรงๆจนหนวดหมึกนั้นสลายกลายเป็นฟองอากาศหายไปทันที

            ‘’เอมี่!!เป็นอะไรรึป่าว’’แสงสีฟ้ารอบๆตัวเกียร์หายไปและรีบไปรับตัวเอมี่แล้วพาว่ายไปหาพวกเรนทันที

            ‘’เอมี่เป็นอะไรไหม’’เรนรีบว่ายไปหาเกียร์ที่อุ้มเอมี่ที่กำลังสลบเอาไว้

            ‘’อีกไม่นานเอมี่ก็จะตื่นแล้วละจ้ะ...’’เสียงของนานาเจียร์ที่อยู่ข้างหลังของเกียร์

            ‘’ทะ ทะ เธอที่เจอในฝันนิภูตทะเลนานาเจียร์’’เกียร์หันไปมองพร้อมกับตกใจนิดๆ

            ‘’ฮ่าๆข้าบอกเจ้าแล้วไงว่าให้เจ้าเรียกข้าว่านานาเจียร์นะเกียร์แต่ช่างเถอะ...ข้านะจะเป็นผู้นำทางเข้าไปข้างในนี้เองไม่งั้นพวกเจ้าทั้งหมดคงหลงเข้าไปในเขาวงกตแน่ๆ’’นานาเจียร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง

            ‘’อะ เออ....นี้ฉันสลบไปตอนไหนอะ’’เอมี่ค่อยๆตื่นขึ้นมาและพูดด้วยน้ำเสียงที่งัวเงีย

            ‘’เอมี่...ไม่เป็นไรสินะ’’เกียร์เมื่อได้ยินเสียงของเอมี่ก็กอดเอมี่ไว้แน่นมากที่มือซ้ายของเกียร์นั้นมีสัญญาลักษณ์รูปหยดน้ำสีฟ้าปรากฏออกมา

            ‘’เอาละข้าว่าพวกเจ้ารีบตามข้ามาดีกว่านะไม่งั้นพวกทหารภูตอาจจะเข้าใจผิดนะว่าพวกเจ้าคือผู้บุกรุก’’นานาเจียร์พูดจบก็ว่ายน้ำพวกเรนไป แล้วพวกเรนก็ว่ายน้ำตามไปเช่นกัน

                 *เนื้อเรื่องจะเป็นไงต่อก็รอตอนที่27เลยนะจ้ะ>w<*