ความรักของตุ๊กตา

    ณ ห้องรับประทานอาหารในบ้านของเอมี่

       เช้าที่อากาศเย็นนิดๆเพราะเมื่อคืนฝนตกครอบครัวของเอมี่พาแพนโดร่าลงมาทานอาหารที่ห้องอาหาร แต่แพนโดร่านั้นกลับทำสีหน้าเศร้าซึมอยู่ตลอดเวลา เอมี่เห็นก็อดถามแพนโดร่าไม่ได้ว่าเป็นอะไรเพราะเรื่องเรนสินะแต่แพนโดร่ากลับตอบไปสั้นๆแบบนิ่งๆว่าฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน... เอมี่ก็คิดไม่อยากจะถามแพนโดร่าอีกเพราะกลัวแพนโดร่าจะเศร้าอีก บรรยากาศก็ดูไม่ค่อยมีความสุข เมื่อถึงโต๊ะอาหารแพนโดร่าก็นั่งข้างๆเอมี่ แต่ไม่ยอมแตะอาหารแม้แต่นิดเดียวเลยเอาแต่ทำหน้าซึมเศร้าอย่างเดียว คุณแม่ของเอมี่ ก็เอ่ยถามขึ้นว่า

       ''ทำไมหนูไม่ท่านละจ้ะแพนโดร่าหรือว่าอาหารไม่อร่อยงั้นหรอ''เสียงของคุณเอริสที่หันไปถามก่อนที่จะตักอาหารเข้าปาก

       ''หนู....ไม่ค่อยหิวนะคะหนูขอกลับไปที่บ้านของเจ้านายจะได้ไหมคะ''แพนโดร่าพูดพลางก้มหน้า

       ''จะกลับไปทำไมงั้นหรอแพนโดจัง''พ่อของเอมี่พูดพลางจิบน้ำชาไปด้วย

       ''คือหนูอยากไปกลับไปนอนที่นั้นนะคะ''แพนโดร่าพูดขณะที่ยังก้มหน้าเหมือนเดิม

     ทั้งพ่อและแม่และเอมี่ต่างหันไปกระซิบกันพร้อมกับพยักหน้า

       ''น้าอนุยาทจ้ะแต่ต้องให้พวกเราไปส่งนะเพราะน่ากลัวแพนโดร่าจะเกิดอันตรายกับเธอนะ''คุณแบล็คพ่อของเอมี่พูดพลางมองไปที่แพนโดร่า

       ''ขอบคุณนะคะ คุณแบล็ค''แพนโดร่าพูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้น

       ''เรียกน้าแบล็คก็ได้นะ เอาละเดี๋ยวฉันเตรียมรถม้าให้นะ''คุณพ่อของเอมี่เรียกคนรับใช้มาให้เตรียมรถม้ามารอ

               *3นาทีต่อมา*

       ''รถม้าเตรียมแล้วขอรับนายท่านไวโอฮาร์ต''พ่อบ้านคนหนึ่งเดินมาพร้อมกับโค้งเล็กน้อยและพูดกับคุณแบล็ค

       ''งั้นก็ไปส่งแพนโดร่า GO! GO!''คุณเอริสแม่ของเอมี่พูดพร้อมลากเอมี่กับคุณแบล็คไปด้วยแล้วแพนโดร่าก็เดินตามหลังไป  

            ภายในใจของแพนโดร่านั้นคิดแต่เพียงว่าอาจจะแก้แค้นให้เจ้านายของตนหรือก็คือเรนที่กำลังนอนรักษาตัวอยู่ที่คลีนิกเมืองที่เรนไปทำงานจนไม่ได้สนใจอะไรรอบข้างจนรถม้ามาถึงหน้าบ้านของเรน 

       ''นี้แพนโดร่าถึงแล้วนะ''เอมี่พูดพลางยิ้มแล้วหันไปมองแพนโดร่าที่กำลังนั่งเม่อ

       ''นี้หนูแพนโดจังถึงแล้วนะ''คุณแบล็คพ่อของเอมี่พูดพร้อมสะกิดไหล่แพนโดร่า

       ''เอ๋! ถึงแล้วหรอคะหนูขอโทษนะคะที่เม่อมากไปหน่อย''แพนโดร่าตกใจเล็กน้อยก่อนที่จะกล่าวขอโทษ

       ''งั้นหนูขอตัวก่อนนะ ขอบคุณที่มาส่งคะ''แพนโดร่าก้าวลงรถม้าแล้วโค้งขอบคุณพร้อมกันหันหลังเดินเข้าบ้านไป

       ''เดี๋ยวก่อนแพนโดร่าจัง!เธอลืมเจ้านี้นะ''เอมี่รีบตะโกรบอกก่อนที่แพนโดร่าจะเปิดประตู

       ''เกือบลืมเลย...ขอบใจนะเอมี่ที่เตือนฉันนะ''แพนโดร่าเดินไปรับกระเป๋าของเรนแล้วยิ้มให้เอมี่เล็กน้อยพร้อมกับเดินเข้าบ้านไป

            เมื่อรถม้าของครอบครัวไวโอฮาร์ตลับสายตาของแพนโดร่าไป แพนโดร่าก็รู้สึกมีใครกำลังแอบมองอยู่แพนโดร่าเลยรีบเข้าบ้านไป

       ''เนี้ยนะหรอแพนโดร่า...ดูอ่อนแอกว่าฉายาjokerนักฆ่าที่ได้อีกนะ''เสียงของผู้หญิงผมสีดำยาวถึงพื้นมีดวงตาสีน้ำเงินดั่งท้องทะเลที่เย็นชาสวมเสื้อเแขนยาวสีขาวกระโปรงสั้นสีดำปรากฏตรงต้นไม้หลังจากที่แพนโดร่าเข้าไปในบ้าน

       ''เจ้านาย.....ตอนนี้เจ้านายจะเป็นยังบ้างนะ''แพนโดร่าพูดพลางเอากระเป๋าไปวางในห้องของเรน

       ''เจอ-ตัว-แล้ว''จู่ๆก็มีมือมาจับบ่าข้างซ้ายของแพนโดร่าทำให้แพนโดร่าตกใจแล้วหันไปหาต้นตอของเสียงแต่ก็ไม่เจอใครทำให้แพนโดร่าเริ่มกลัว

       ''เมื่อกี้เสียงใครกันนะทั้งๆที่ฉันอยู่ในบ้านคนเดียว น่ากลัวจังสงสัยคงต้องรีบอาบน้ำแล้วเข้านอนดีกว่า''แพนโดร่ารีบเข้าไปอาบน้ำทันที

            แต่ในขณะที่แพนโดร่ากำลังอาบน้ำนั้นจู่ๆก็มีควันที่มีกลิ่นทำให้ง่วงนอนชวนฝัน

       ''ต้องรีบทำภารกิจอดีตหวนคืนให้เสร็จจะได้รีบกลับ''เสียงของผู้หญิงคนที่มาปรากฏตรงต้นไม้หลังที่แพนโดร่าเข้าบ้านกำลังแบกแพนโดร่าในสภาพที่เปลือยไปที่ห้องที่แพนโดร่าเอากระเป๋าของเรนไปวางไว้แล้วหยิบเสื้อที่อยู่ในกระเป๋าของเรนออกมาสวมใส่ให้แพนโดร่าพร้อมกับเอาสร้อยอที่มีริสตัลสีม่วงสวมให้แพนโดร่า

       ''เอาละ แพนโดร่าเอ่ยได้เวลาตื่นแล้ว ได้เวลาที่เธอจะกลับมาเป็นเหมือนในอดีตอีกครั้งjokerนักฆ่า เอเรียส''เมื่อสิ้นเสียงของหญิงที่มีผมยาวถึงพื้นสีดำที่มีดวงตาสีน้ำเงินทะเลที่ดูเย็นชาจู่ๆสร้อยคอที่มีคริสตัลสีม่วงก็เรืองแสงออกมาทำให้มีอดีตที่แพนโดร่าลืมไปแล้วกลับย้อนคืนกลับมา

       ''.........''แพนโดร่าลืมตาพร้อมกับมีดาบคาตานะสีดำจากมือข้างขวาพุ่งไปหาผู้หญิงที่ผมสีดำนัยต์ตาสีน้ำเงินทะเลที่ดูเย็นชาที่อยู่ตรงหน้า

       ''ใจเย็น.....นี้ฉันเองวิโนน่าไง..''วิโนน่าพูดพร้อมกับจับดาบที่พุ่งมาจากมือของแพนโดร่าด้วยมือเปล่า

       ''อะไรกันเธอนี้เองงั้นรึ...''แพนโดร่าตอบด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาพร้อมกับมองด้วยดวงตาสีม่วงเข้มที่คล้ายกับดวงตาของมังกร

       ''อืม...ฉันมีภารกิจจากบอสมาให้เธอทำ''วิโนน่าพูดพร้อมกับยื่นดาบคาตานะสีดำออกมาจากมือของแพนโดร่าคืนให้

       ''งั้นหรอ.......''แพนโดร่าพูดพร้อมกับเดินไปส่องกระจกในห้องน้ำ

       ''ฉัน.....กลับมาเป็นคนเดิมแล้วงั้นหรอ''แพนโดร่าเอ่ยเบาๆพร้อมกับมองใบหน้าตัวเองในกระจกและพลางมองชุดที่ตัวเองใส่เลยเกิดความสงสัยว่าชุดนี้มาได้ไงเลยเดินไปถามวิโนน่า

       ''นี้วิโนชุดนี้เธอเอามาจากไหนงั้นรึ''แพนโดร่าพูดถามวิโนน่าพลางแตะดาบคาตานะสีดำทำให้ดาบนั้นค่อยๆกลายเป็นหมอกและลอยเข้ามือของแพนโดร่า

       ''จากในกระเป๋านี้ไง''วิโนน่าพูดพร้อมกับถือกระเป๋าให้ดู

       ''อย่ามาแตะต้องกระเป๋าของเจ้านายนะ!!''แพนโดร่ารีบปัดมือวิโนน่าให้ออกห่างจากกระเป๋าของเรน

       ''เป็นอะไรของเธอแพนโดร่าหรือว่าเธอห่วงเจ้าสิ่งนี้นะ''วิโนน่าพูดด้วยหน้าที่นิ่งพร้อมกับจับกระเป๋าของเรนไว้แน่น

       ''ก็บอกว่าอย่ามาแตะไง!!!''แพนโดร่ารีบแย่งกระเป๋าคืนมาทันทีพร้อมกับคิดในใจว่า(ทำไมเราถึงห่วงกระเป๋าใบนี้นะทั้งๆที่ไม่เคยเห็นกระเป๋านี้แถมใครกันนะที่เราเรียกว่าเจ้านายนะ)

       ''ก็ได้ๆฉันไม่แตะก็ได้ แล้วเธอพร้อมรับภารกิจรึยัง''วิโนน่ายืนกอดอกพร้อมยิ้มมุมปากนิดๆ

       ''ภารกิจงั้นหรอ ภารกิจอะไรละ''

       ''เป็นภารกิจลอบสังหารคนๆนี้หน่อยนะ''วิโนน่าพูดพร้อมยื่นรูปของเป้าหมายให้ดู

       ''ชายคนนี้หน้าคุ้นๆนะ ชายในรูปนี้ชื่ออะไรงั้นหรอวิโน''แพนโดร่าเดินไปนั่งเท้าคางพร้อมกับมองรูป

       ''ผู้ใหญ่บ้านของหมู่บ้านกรีนวาเล็ตนะ เขาเป็นคนที่ไปเห็นคนของพวกเราเข้าบอสเลยสั่งให้เธอมากำจัดเกียร์นะ''

       ''ชื่อหมู่บ้านี้คุ้นๆนะ แต่ช่างเถอะค่าภารกิจเท่าไรละ''

       ''เท่าที่เธออยากได้ ถ้าทำสำเร็จก็จะได้แต่ถ้าไม่สำเร็จเธอจะโดนลงคงรู้สินะว่าเป็นยังไงนะแล้วก็ลบความทรงจำคนที่เห็นเธอตอนกำลังฆ่าเป้าหมายซะ.....''วิโนน่าพูดพร้อมกับยืนกอดอกแล้วหายไปในทันที

       ''ok.....นั้นมันรูปใครนะ''แพนโดร่าคุยกับวิโนน่าเสร็จก็หันไปมองรูปที่อยู่บนหัวเตียง

       ''ทำไม....หน้าคุ้นจังเลยแฮะแต่..ช่างเถอะ''

            เมื่อแพนโดร่าพูดจบก็ใช้หมอกสีดำปกคลุมตัวเองและให้มันนำพาแพนโดร่าไปที่บนหลังคาบ้านของผู้ใหญ่บ้านแห่งหมู่บ้านกรีนวาเล็ต เมื่อมาถึงบนหลังคาของผู้ใหญ่บ้านแห่งหมู่บ้านกรีนวาเล็ตแล้วก็ใช้พลังแปลงกายเป็นแมวสีดำแต่ยังคงใส่สร้อยคริสตัลสีม่วงกระโดดลงไปแล้วแอบเข้าทางหน้าต่างในร่างแมวดำ

       ''(อยู่ไหนกันนะเจ้าผู้ใหญ่บ้านนั้นนะ)''แพนโดร่าคิดในใจพร้อมกับวิ่งหารอบๆในบ้านจนไปชนกับคนๆหนึ่งเข้า

       ''หืม?เจ้าเหมียวเข้ามาได้ยังเนี้ย''ชายที่มีนัยต์ตาสีเชียวออนผมสีฟ้าอ่อนพูดด้ว้ำเสียงที่สงสัยแล้วก็อุ้มแพนโดร่าในร่างแมวขึ้นมา

       ''เหมียว~''แพนโดร่าพยายามไม่พูดภาษามนุษย์และคิดในใจว่า(ซวยแล้วไง เราจะทำไงดีละเนี้ยต้องหาทางไปหาเจ้าหมอนั้น)

       ''เจ้าเหมียวนี้น่ารักจังเอาไปให้ท่านพ่อกับเรนดูดีกว่า อ๋อแล้วก็เจ้าเหมียวฉันนะชื่อคิลนะยินดีที่ได้รู้จักนะเจ้าเหมียว''คิลพูดพร้อมกับยิ้มแล้วอุ้มและรีบวิ่งออกจากบ้านเพื่อจะเอาแพนโดร่าในร่างแมวไปให้ท่านพ่อของคิลและเรนดู

       ''(ท่านพ่องั้นรึสงสัยคงจะเป็นผู้ใหญ่บ้านแน่ๆ แต่ว่าคนที่ชื่อเรนนีี้เหมือนเคยได้ยินเลยนะ)''แพนโดร่าคิดในใจในขณะที่คิลอุ้มแพนโดร่าพาไปที่คลีนิกที่เรนรักษาตัวอยู่

       ''นี้ๆเรนดูสิว่าฉันเจออะไร''คิลเปิดประตูเข้าไปหาเรนแล้วหมุน3รอบและเอาแพนโดร่าในร่างแมวว่างลงบนตัวเรน

       ''อะไรของนายเนี้ยคิลมันนวกนะเฟ้ย= =+''เรนหันมามองคิลที่ตาเป็นประกายวิ๊งๆ

       ''แมวไง~น่ารักดีเนอะ ใช่มะพ่อ>w<''คิลหันไปถามชายอายุประมาณ45ผมสีเหลืองมีนัยต์ตาสีฟ้าที่คิลเรียกว่าพ่อ

       ''นั้นสิน่ารักดีนะ แต่แม่ลูกจะอนุยาทให้เลี้ยงรึ''

       ''เดี๋ยวลูกจะพยายามอ้อนแม่เอง=^=/''

       ''เหมียว~''แพนโดร่าร้องเหมียวหลังจากสิ้นเสียงของคิลในขณะนั้นก็คิดในใจว่า(นี้สินะผู้ใหญ่บ้านนะ แล้วชายที่ชื่อเรนนี้พออยู่ด้วยแล้วรู้สึกอายยังไงก็ไม่รู้แฮะ)

              คิล เรน และพ่อของคิลก็คุยกันอย่างสนุกสนานจนถึงเวลาอาหารเย็นพ่อของคิลก็อาสาไปเอาอาหารมาให้เรนแพนโดร่าก็ิดว่าถือโอกาสนี้แอบลอบสังหารเลยจะดีกว่าเลยกระโดดแล้วแอบเดินตามพ่อของคิลไป พอเข้าไปในบ้านสิ่งที่แม่ของคิลพูดคือเอาเจ้าแมวดำนั้นมาจากไหนพ่อของคิลก็อธิบายไปว่าคิลเขาอยากเลี้ยงเลยจะมาขอแม่ของคิลเลี้ยงตอนแรกแม่ของคิลก็ทำหน้าไม่พอใจแต่ก็อนุยาทให้เลี้ยงเป็นกรณีพิเศษเพราะวันนี้ได้เงินเดือนจากที่ทำงานมาในขณะที่พ่อของคิลเอาแพนโดร่าวางลงบนพื้นแล้วเดินไปในห้องครัวแพนโดร่าก็ใช้โอกาสนี้กลายร่างกลับเป็นร่างมนุษย์และใช้ดาบคาตานะสีดำคู่กายกำจัดพ่อของคิลอย่างเลือดเย็นโดยการตัดหัวแต่ในเวลานั้นแม่ของคิลก็กรี๊ดเสียงดังลั่นทำให้คิลวิ่งมาดู

        ''นี้เธอเป็นใครกัน!บังอาจมาฆ่าพ่อฉัน''คิลตะโกนด้วยเสียงที่โมโหใส่แพนโดร่าที่ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด

        ''จงมองตาฉันซะ......แล้วจงลืมทุกสิ่งที่เห็น''แพนโดร่าก็จ้องมองไปที่แม่ของคิลและคิลด้วยดวงตามังกรที่เปลี่ยนเป็นสีแดงทำให้ทั้ง2คนถูกสะกดจิตและลืมเรื่องที่เห็นไปเมื่อกี้ทั้งหมดและเก็บกวาดทำความสะอาดพื้นที่เปื้อนเลือด และเอาศพของพ่อคิลไปทิ้งที่แม่น้ำ

             แพนโดร่าก็วิ่งออกไปหลังจากที่แม่ของคิลและคิลเอาศพไปทิ้งในขณะที่ิวิ่งกลับก็ผ่านตรงหน้าต่างห้องพักรักษาตัวของเรน ในเวลานั้นเรนก็เห็นแพนโดร่าพอดีทำให้เรนตกใจกับใบหน้าของแพนโดราที่เต็มไปด้วยเลือด เมื่อแพนโดร่ากลับมาถึงในบ้านของเรนแล้วก็เดินเข้าไปในห้องเรนสิ่งที่รอคอยที่นั้นคือวิโนน่ากำลังนั่งเท้าคางอยู่

        ''สภาพแบบนี้ เธอทำภารกิจสำเร็จสินะ......''วิโนน่าพูดถาม

        ''อืม......''แพนโดร่ามองด้วยสายตาที่ไร้แวว

        ''บอสบอกฉันมาว่าถ้าเธอทำภารกิจเสร็จแล้วให้พาตัวเธอกลับไปที่องกรณ์เธอจะไปกลับไปไหม''

        ''ขอคิดก่อนนะ''

        ''ไม่เป็นไร แต่คิดให้ไวๆละเพราะบอสอยากให้เธอกลับไปวันนี้''

              แพนโดร่าก็พยักหน้าพร้อมกับมองรอบๆห้องและก็จ้องไปที่รูปของเรนที่วางไว้ทำให้แพนโดร่าตัดสินใจจะกลับไปที่องกรณ์

        ''เจ้านาย....งั้นหรอ''

           -อยากรู้ว่าเป็นไงต่อติดตามตอนหน้านะ*^*-