ความรักของตุ๊กตา

    ณ เมืองไวโอเล็ต

  ในวันที่อากาศหนาวและมีหิมะตกได้มีตุ๊กตาผมสีม่วงยาว นัยต์ตาสีม่วงอ่อนใส่ชุดคนอังฤกษสมัยก่อนถูกตั้งโชว์ไว้ในตู้กระจกของร้านขายตุ๊กตาที่ดูไม่หรูเท่าไรตุ๊กตาตัวนั้นได้แต่คิดในใจว่า''อยากจะมีเจ้านายจังเลยทำไมถึงไม่มีใครซื้อเราเลยนะ''

                    ---------------------------------------------------

    ณ ปลายสุดของเมืองไวโอเล็ต

   ปลายสุดของเมืองไวโอเล็ตนั้นจะมีบ้านของศาตสร์ตราจารย์คนหนึ่งชื่อเรนเป็นนักวิทยาศาตสร์ที่คอยค้นคว้าเกี่ยวกับโรคต่างๆเช่น โรคปวดเมื่อยตามร่างกาย โรคมะแร็ง และโรคอื่นๆอีกมากมายมีลักษณะรูปลักคือเป็นชายผมยาวมัดทรงหางม้าสีม่วงเข้มดวงตาเป็นสีม่วงอ่อน

    ในระหว่างที่ศาตสร์ตราจารย์เรนกำลังทำงานอยู่นั้นก็เกิดความคิดที่ว่า''อยากจะลองหาตุ๊กตามาวางไว้ใกล้ๆรูปข้างโต๊ะเราจังเลย''เมื่อคิดเช่นนั้นศาสตร์ตราจารย์เรนก็ออกจากบ้านไปหาร้านขายตุ๊กตา

    ''เฮ้อ ทำไมไม่มีร้านขายตุ๊กตาเลยนะ''เรนถอนหายใจแล้วเดินหาร้านขายตุ๊กตาต่อไป

    ''นี้พ่อหนุ่มน้อยกำลังหาร้านขายตุ๊กตาอยู่สินะ''เสียงของชายแก่อายุประมาณ60พูดขึ้นพร้อมเดินไปหาเรน

    ''ใช่ครับ คุณปู่รู้หรอครับว่าอยู่ไหนนะ''

    ''รู้สิ เพราะฉันเป็นเจ้าของร้านไง มาร้านฉันสิ''ชายแก่คนนั้นก็เดินนำเรนเพื่อพาไปที่ร้านขายตุ๊กตาของตน

   เมื่อเรนเดินเข้าไปในร้านก็รู้สึกดีใจมากที่มีตุ๊กตาให้เลือกเยอะมากแต่ก็ต้องไปสะดุดตาที่ตุ๊กตาใส่ชุดคนอังกฤษสมัยก่อนที่อยู่ในตู้กระจกของร้านนั้นเข้าเลยไปหยิบตุ๊กตาตัวนั้นแล้วขอซื้อตุ๊กตาตัวนั้นทันทีแต่คุณปู่เจ้าของร้านใจดีเลยยกให้เรนเห็นว่ากำลังหาตุ๊กตา