Death Angel (1) เหรียญเทพเจ้าแห่งความรัก

 

 

 

** ใครที่ยังไม่ได้อ่าน บทนำ ต้องอ่านก่อนนะค่ะไม่งั้นจะอ่านไม่เข้าใจนะ >> http://goo.gl/DfqGhx **

 

[ตอนที่ 1]Death Angel (1) เหรียญเทพเจ้าแห่งความรัก

    อะไรกันฉันเดินวนรอบมหาลัยแล้วนะแต่ยังหาหนุ่มที่ถูกใจฉันไม่เจอเลยแบบนี้ ฉันจะทำยังไงดีฉันนั่งลงที่ม้านั่งข้างต้นไม้ในสวนด้านหลังของมหาลัยอย่าง เซ็งๆ แบบนี้ฉันควรจะทำไงดีอยากมีแฟนก็อยากมีแต่หาผู้ชายที่หล่อๆ สักคนยังไม่เจอเลยชักจะเซ็งแล้ว =_= หรือว่าฉันควรจะหันหลังแล้วโยนเหรียญไปมั่วๆ ดีบางทีอาจจะมีผู้ชายสักคนมาเก็บไปก็ได้เอาแบบนั้นดีกว่าไหนๆ ฉันก็หาคนที่ชอบไม่เจอสักทีงั้นโยนไปเลยดีกว่าใครเก็บได้ก็ถือว่าเป็น พรหมลิขิตแล้วกัน

    "ขอให้ได้แฟนหล่อๆ รวยๆ นิสัยดีๆ และรักฉันจริงแล้วกัน"

    ฉันพูดเบาๆ กับเหรียญก่อนจะหันหลังและโยนออกไปทันที

    เกร้งงง

    ตุบ

    เสียงเหรียญกลิ้งไปและหยุดลงฉันได้แต่ยืนหันหลังรอลุ้นว่าใครจะเก็บเหรียญมาคืนฉันอย่างตื่นเต้นโดยไม่หันไปมอง

    สามสิบวินาทีผ่านไป

    ฉันยังคงยืนหันหลังอยู่ -_- มันอะไรกันไม่เห็นจะมีใครเก็บเหรียญมาให้ฉันเลยหรือว่าต้องยืนรอสักพัก    หนึ่งนาทีผ่านไป

    มันจะมีคนเก็บเหรียญของฉันมั้ยเนี่ยฉันยืนรอนานแล้วนะหรือว่าไอ้พ่อมดดำมัน ต้มฉันแล้วเนี่ยจริงๆ มันเป็นแค่เหรียญธรรมดาใช่มั้ยไม่ใช่เหรียญเวทย์มนตร์อะไรหรอกมั้ง -_- หรือว่าฉันควรจะยืนรออีกสักนาทีดี

    หนึ่งนาทีต่อมา

    ไอ้พ่อมดดำมันหรอกขายเหรียญให้ฉันชัวร์เลย ฉันโง่รึเปล่าเนี่ยที่ไปเชื่อเรื่องไร้สาระแบบนั้นซื้อมาตั้งหนึ่งพันบาทเลย นะเรื่องเสียดายเงินไม่เท่าไหร่แต่อยากมีแฟนมากกว่านี่สิ T^T

    สองนาทีต่อมา

    ถ้าฉันยืนหันหลังให้เหรียญจนครบสามนาทีแล้วไม่มีผู้ชายเก็บเหรียญมาให้ฉันนะ คืนนี้ฉันจะเอาระเบิดอุนจิไปปาใส่หน้าร้านไอ้พ่อมดดำคอยดูสิ - ^ - 

  สามนาทีต่อมา

    "เหรียญนี่ของเธอใช่มั้ย"

    ในที่สุดก็มีผู้ชายเก็บเหรียญมาจริงๆ ด้วยฉันเลยเงยหน้าไปมองดูหน้าว่าที่แฟนของฉันนับจากนี้ไปแล้วฉันก็ต้องอ้าปากค้างทันที -O-

    "แคซิส" ฉันพูดชื่อออกมาและใช่อย่างที่ทุกคนคิดฉันรู้จักหมอนี่เขามีชื่อว่า แคซิส เขาเป็นหนึ่งในห้าหนุ่มหัวหน้าแก๊งเดธแองเจิ้ลหรือเป็นพวกลูกชายของมาเฟีย นั่นเองแถมพวกเขาแต่ล่ะคนยังทำตัวแย่กันมากๆ ทำตัวน่ากลัวไปวันๆ มีแต่หาเรื่องชกต่อยกับคนนู่นคนนี้ไปทั่วและก็ได้ตั้งแก๊ง เดธแองเจิล ขึ้นมาซึ่งมีหัวหน้ากลุ่มคนสำคัญอยู่ถึงห้าคนด้วยกัน และ มีพวกลูกน้องร่วมแก๊งนี่อีกราวๆ สามสิบคนได้ พูดง่ายๆ ก็คือว่าแคซิสไม่ใช่คนดีอะไรเลยมีดีอย่างเดียวตรงที่เขาสูงและหล่อเท่ระเบิด เท่านั้นเอง T[]T

    "ฉันถามว่าเหรียญนี่ของเธอใช่มั้ย!"

    เขาตวาดใส่ฉันเสียงดังจนฉันกลัวจนจะฉี่เล็ดเลย

    "ชะ...ใช่"

    "เหรียญนี่มันสวยแปลกตาดีฉันขอแล้วกัน"

    "ถ้านายชอบก็เอาไปเลยฉันยกให้เลย" 

     ถ้าฉันไม่ให้เขาฉันอาจจะโดนเขาฆ่าได้ คิดว่านะ T_T

    "ขอบใจ ไปล่ะ"

  แคซิสพูดก่อนจะเดินหายไปปล่อยให้ฉันยืนตัวแข็งทื่ออยู่ตรงนี้ ที่ฉันยืนตัวแข็งเพราะมีเหตุผลอยู่สองข้อ 

    ข้อแรก ฉันโคตรจะกลัวเขาเลย T^T

    ข้อสอง ฉันดันลืมไปสนิทเลยว่าผู้ชายคนไหนก็ตามที่เก็บเหรียญของฉันไปเขาคนนั้นจะตก หลุมรักฉัน T^T    เวรแล้วไงแบบนี้ฉันจะทำยังไงดีฉันไม่อยากมีแฟนเป็นลูกชายเจ้าพ่อมาเฟียแบบแค ซิสหรอกนะฉันอาจจะโดนเขาตบตีวันล่ะสามครั้งเช้า เที่ยง เย็น ก็เป็นได้จะทำไงดีที่ทำไมต้องเป็นแคซิสด้วยทำไมเขาต้องมาเก็บเหรียญให้ช้านน หรือเป็นเพราะเวทย์มนตร์ ไม่เอาๆ ยังไงฉันก็ไม่ยอมเป็นแฟนกับลูกชายเจ้าพ่อมาเฟียเด็ดขาดฉันต้องโทรหาไอ้พ่อมด ดำแล้วฉันจำได้ว่ามีนามบัตรของพ่อมดดำฉันเลยรีบโทรไปหาพ่อมดดำทันที

    ตืด ตืดด

    รับแล้วๆ

    (ใครฟ่ะ)

    ทำไมไอ้พ่อมดดำมันรับสายโทรศัพท์น่ากลัวแบบนี้ T_T

    "คือว่า... ฉันคือลูกค้าที่ซื้อเหรียญแห่งความรักไปเมื่อวาน"

     (อ้อ! เธอนั่นเองเป็นไงบ้างสมหวังในความรักรึยัง)

    "ไม่เลยฉันอยากรู้ว่าจะทำยังไงคนที่เก็บเหรียญไปเขาถึงจะไม่ชอบฉัน"

    (ทำไมถึงอยากทำงั้นล่ะ) ไอ้พ่อมดดำทำเสียง งงๆ

    "เพราะผู้ชายที่เก็บเหรียญของฉันไปเป็นคนที่แย่มากๆ เป็นพวกลูกชายมาเฟียนะสิ แถมเขายังน่ากลัวมากๆ ด้วย"

    (น่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ)

    "ใช่"

    (งั้นเธอคงต้องไปเอาเหรียญคืนมาจากคนคนนั้นแล้วล่ะเวทย์มนตร์แห่งความรักถึงจะสลาย)

    พูดเหมือนทำง่ายๆ แต่ฉันจะไปเอาเหรียญคืนจากแคซิสยังไงล่ะคนน่ากลัวแบบนั้นฉันไม่อยากแม้แต่จะเจอด้วยซ้ำ T_T

    "แครอทมายืนบื้ออะไรอยู่ตรงนี้ไม่มีเรียนรึไง"

    ฉันหันไปมองพี่คาร์พี่ชายของฉันเอง

    "พี่ T^T" ฉันเบะปากจะร้องให้ทันทีก่อนจะวิ่งไปกอดพี่ชาย

    "เฮ้! เธอเป็นอะไรยัยแครอทมีใครทำอะไรเธอ"

    อยากบอกแต่คงบอกไม่ได้เดี๋ยวพี่จะหาว่าฉันเป็นบ้า

    "ไม่มีฉันแค่เกิดคิดถึงพี่จนอยากร้องให้"

    โกหกไป

    "เธอไม่ใช่เด็กแล้วนะแครอทแล้วนี่เลิกกอดฉันได้แล้วเดี๋ยวคนก็เอาไปนินทากันหรอกว่าฉันทำผู้หญิงร้องให้ -_-" "

    จริงด้วยลืมคิดไปเลยคนส่วนมากคงไม่รู้ฉันกับพี่เครปเป็นพี่น้องกันเพราะพ่อ กับแม่เราหย่ากันตั้งแต่เด็กแล้วเลยแยกกันอยู่นี่ก็เพิ่งได้เจอกันอีกครั้ง ตอนเรียนมหาลัยที่เดียวกันนี่แหละ ฉันรีบผละออกจากพี่เครปทันที    "ถ้าคิดถึงพี่ขนาดนั้นเราไปกินข้าวกันดีมั้ย ^^"

    "ไปสิพี่เลี้ยงนะเพราะฉันคงไม่มีเงินไปอีกหลายวัน"

    เพราะเอาไปซื้อเหรียญเวทย์มนตร์หมดแล้วเลยสิ้นเนื้อประดาตัว

    "นี่แม่ไม่ได้ให้เงินเธอใช้เหรอ -_-"

    จริงสิลืมบอกไปว่าพี่คาร์แยกไปอยู่กับพ่อส่วนฉันอยู่กับแม่ที่วันๆ เอาแต่บ้าทำงานและก็ขี้เหนียว และ ขี้บ่นไม่แปลกใจเลยสักนิดว่าทำไมพ่อถึงหย่ากับแม่

    "แม่ให้ล่วงหน้ามาหนึ่งอาทิตย์แต่ฉันเอาไปซื้อของที่จำเป็นต่อชีวิตของฉันมากๆ เมื่อวานจนหมดแล้วนี่ก็เหลืออยู่สองร้อยเอง"

    ของจำเป็นมากๆ ก็คือเหรียญเวทย์มนตร์ที่อยู่กับแคซิสนั่นเอง T^T

    "แล้วเธออยากกินอะไรเดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง"

    "งั้นเลี้ยงหมูกะทะเฮียเกาหลีนะฉันอยากกิน"

    "ได้สิ ^^" 

  พี่ชายของฉันใจนอกจากจะหล่อเหมือนเทพบุตรแล้วยังใจดีที่สุดในโลกเลยฉันเคย ฝันไว้เสมอว่าอยากได้แฟนหล่อๆ และก็ใจดีเหมือนพี่คาร์แต่หาไม่ได้สักทีขนาดลงทุนซื้อเหรียญเวทย์มนตร์แห่ง ความรักมาแล้วดันเป็นแคซิสที่เป็นคนเก็บเหรียญไปอีกแถมเขายังมีนิสัยแตกต่าง กับพี่ชายฉันเหมือเทวดา กับ ซาตาน เลยแน่นอนว่าพี่คาร์เป็นเทวดาส่วนแคซิสเป็นซาตาน T^T

    ร้านหมูกะทะเฮียเกาหลี 

    ฉันใช้ตะเกียบคีบเนื้อหมู่ขึ้นย่างบนกะทะและควันกลิ่นหอมๆ ของเนื้อหมูก็โชยเตะจมูกฉันมากๆ ^W^

    "แม่เป็นไงบ้างแครอท"

    "แม่ก็สบายดีบ้างานเหมือนเดิมนั่นแหละ"

    ฉันตอบพี่คาร์ก่อนจะใช้ตะเกียบเคียบหมูในกะทะมาเป่า

    ฟู่ ฟู่

    และจัดการเขมือบใส่ปากซ่ะ เนื้อหมูนุ่มนิ่มหมูอร่อยอย่าบอกใคร (เค้าอยากกินบ้างอ่ะ =O=) ฉันไม่แบ่งเธอหรอกยัยนักเขียนบ๊อง -_- 

    ยุบยับ ยุบยับ

    เสียงฉันเคี้ยวเนื้อหมูอย่างเอร็ดอร่อย

    "แล้วนี่เธอเธอเป็นไงบ้างแครอทมีแฟนรึยัง"

    "ฉันก็สบายดีส่วนแฟนไม่มีเพราะฉันยังหาผู้ชายที่ดีแสนดีและก็หล่อแบบพี่ไม่มีเลยนี่ TOT"

    "เธอจะบ้าเหรอเธอจะไปหาผู้ชายแบบฉันได้ไงกันในเมื่อฉันก็คือฉันไม่ใช่คนอื่น"

    เศร้าใจคงจริงแบบที่พี่คาร์พูดปัจจุบันฉันถึงยังหาผู้ชายแบบพี่คาร์ไม่เจอสักคน

    "แล้วพี่ล่ะมีแฟนรึยัง"

    "ก็มีเรื่อยๆ คบไปวันๆ เบื่อก็เปลี่ยนใหม่"

    นั่นมันแฟนหรือรองเท้าเบื่อก็เปลี่ยนใหม่เหรอ พี่คาร์กลายเป็นผู้ชายเจ้าชู้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน O_O

    "ไม่มีผู้ชายที่ไหนมาจีบเธอเลยใช่มัย"

    พี่คาร์ดูจะสนใจถามเรื่องนี้ซ่ะจริงๆ จนน่าแปลกใจ

    "ไม่มี"

    "เธอสวยจะตายไม่มีเลยเหรอ"

    นี่พี่ชมว่าฉันสวยเหรอฉันก็สวยจริงๆ นั้นแหละผมยาวๆ สีน้ำตาลตาโตๆ หวานๆ หน้าฉีนสวยหวานเหมื่นสาวเกาหลีเปี๊ยบผิวของฉันก็ขาวเนียนเพราะฉันเป็นไม่ชอบ ตากแดดมาตั้งแต่เด็กๆ ผิวเลยขาวนั่นเอง

    "พี่คาร์มีเพื่อนหล่อๆ มั้ยล่ะถ้ามีแนะนำให้ฉันรู้จักบ้างสิ ^-^"

    พี่คาร์ทำหน้าบึ้งทันทีก่อนจะจ้องมองฉันด้วยสายตาไม่พอใจ

    "ฉันไม่มีทางแนะนำพวกนั้นให้เธอหรอกเพราะไม่มีใครที่คู่ควรกับแครอทของพี่สักคน -_-^"

    ที่แท้พี่ก็หวงน้องสาวที่แสนจะหน้ารักอย่างฉันนี่เอง ^^ จริสิฉันควรจะถามพี่เรื่องของแคซิสดูเพราะพี่ฉันเรียนอยู่คณะเดียวกีนกับเขา พี่หน้าจะรู้บ้างว่าเขาเป็นไงและชอบไปอยู่ที่ไหนพรุ่งนี้ฉันจะได้ไปเอา เหรียญคืนจากเขา

    "พี่รู้จักแคซิสมั้ย"

    "ไอ้แคซิสแก๊งเดธแองเจิลนะเหรอ"

    พี่คาร์ทำหน้าเบื่อโลกทันทีนี่หมอนั่นแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ

    "ใช่นั่นแหละ"

    "รู้จักสิใครๆ ก็รู้จักหมอนั่นทั้งนั้นหนึ่งในหัวหน้าห้าคนของแก๊งเดธแองเจิลเลยนี่ลูกชายเจ้าของ"

    "งั้นพี่พอจะรู้มั้ยว่าเขานิสัยเป็นยังไง"

    "แก๊งเดธแองเจิลมันก็เลวทุกคนนั่นแหละ"

    ฉันอยากรู้เรื่องของแคซิสคนเดียวต่างหาก -_-

    "แล้วแคซิสนะเขานิสัยแบบไหนเหรอพี่"

    "ชอบมีเรื่องชกต่อยไปทั่วไม่พอใจใครอะไรก็จะฆ่าทิ้งลูกเดียว"

    ฆ่าทิ้งเลยเหรอโหดร้ายเกินไปมั้ยแล้วแบบนี้ถ้าฉันไปขอเหรียญเขาคืนฉันจะโดนเขาฆ่าทิ้งมั้ยเนี่ย

    "ว่าแต่เธอถามไปทำไม" พี่คาร์มองฉันอย่างสงสัย

    "แค่สงสัยนะไม่มีอะไรหรอก"

    "งั้นเหรอ"

    พรุ่งนี้ฉันจะไปเอาเหรียญจากแคซิสได้ไงกันฉันต้องรีบไปเอาเหรียญนั่นคืนก่อน ที่แคซิสเขาจะตกหลุมรักฉันจริงๆ ขึ้นมา ถ้าเป็นแบบนั้นฉันต้องแย่แน่เลย

    พอกินข้าวเสร็จพี่คาร์ก็ขับรถมาส่งฉันที่บ้าน

    "ขอบคุณนะพี่ที่เลี้ยงหมูกะทะฉันนะ"

    "ไม่เป็นไรหรอกรีบเข้าบ้านเถอะ"

    "แล้วค่อยเจอกันใหม่นะพี่คาร์"

   

 

เข้าไปกด ถูกใจให้ Facebook ให้ด้วยน่ะค่ะ ชื่อเพจ "นิยายรักอ่านฟรี"

ใน Facebook ชื่อ นิยายรักอ่านฟรี มีให้อ่านหลายเรื่องค่ะ