~High Imagine จิ้นสุดใจ เหล่าสาว ¥ สุดซี้ด~ (Yuri)

Chapter 1 : วันภาษาไทยในวันชุ่มฉ่ำ

วันนี้เป็นวันภาษาไทยภาษาไทยแห่งชาติ ซึ่งทางโรงเรียนก็เลยให้พวกเรามาชมการแสดง แล้วก็เกิดเรื่องแบบนี้อีกจนได้...

"แฟนต์บี แฟนต์บี >O<" ลิตเติ้ลและซอลเพื่อนร่วมห้องของฉันพูดเชียร์พลางทำหน้าฟินที่เห็นฉันถือดอกกุหลาบไว้(เฉยๆ) =_="

"อ่ะ แฟนต้า เราให้เธอ -__- " ฉันพูดพลางยื่นดอกไม้ให้ยัยแฟนต้า  รำคาญยัยพวกที่เรียกร้องความฟินกันไม่ไหว

" ('.' ? ) " ยัยแฟนต้าที่หันมาก็เลยทำหน้างงๆ คือแบบ อะระ?  อยู่ๆก็มายงมายื่นกุหลาบให้ไรงี้

"อร๊ายยย >__<" นี่คือเสียงยัยลิตเติ้ลกับยัยซอลมันที่ตอนนี้กำลังดีดดิ้นอยู่ เอ่อ . . . =U=

"พอใจแล้วใช่มะ =_= "  ฉันถามอย่างปลงๆ  ปลงจริงๆนะ..

"มากกกอ่ะ คู่เธอนี่น่ารักจัง <3 " มัน 2 ตัวพูด นี่แหนะ! หมั่นไส้นักก

"จ้ะ = =" ฉันเลยพูดด้วยเสียงเบื่อๆใส่

เฮ้อ! เบื่อพวกมันจริงงงๆ = = ก็พวกมันอ่ะจิ้นอยู่ได้ ก็มันไม่จริงซักหน่อยนี่    เรากับแฟนต์ก็เป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้นล่ะ!  แค่ชอบอะไรคล้ายๆกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันก็แค่นั้นเองงงงอ่ะ =3= มันแปลกตรงไหนฟะ!? พวกมันก็ไม่รู้เป็นอะไร ช่วงนี้ถึงเอาแต่จิ้นชาวบ้านเขาไปทั่วเลย   สงสัยเมาหมูหวานที่กินตอนเที่ยงแหงมๆ =.=

เอ๊ะ!  แล้วนี่ฉันมานั่งคิดอะไรงี้เนี่ย =___= ไร้สาระจริงๆ!!  ดูการแสดงต่อดีกว่าาา

   และเมื่อการแสดงจบลง.....

ทุกคนเริ่มค่อยๆทยอยกันกลับบ้านกัน  จนบริเวณนั้น 'แทบจะ' ร้างผู้คนเลยทีเดียว ยกเว้นก็แต่.....

"เฮ้ยยย ลืมเอาร่มมาอ่ะ กำจริง! =0=!!"

เง้อออ แล้วนี่เราจะกลับบ้านยังไงอ้าาา

"อ้าว บี ยังไม่กลับเหรอ? -0-" จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งพูดขึ้น  ฉันรีบหันไปด้วยความตกใจ

"อะจะอะ....เธอเองเหรอแฟนต์ =A= โห่ ตกใจหมดดด" โถ่ ยัยบ้าาา โผล่มาไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียง ยิ่งตอนนี้ฟ้าก็มืดๆ คนยิ่งน้อยๆอยู่ด้วย วังเวงชะมัด  TvT

"อ้าว เหรอ กำโทษ -__- "  แล้วทำไมเธอต้องทำหน้าแบบนั้นใส่ฉันด้วยยะ! -*-

"แล้วนี่เต้นโคฟเสร็จแล้ว?"  จำได้ว่าเคยได้ยินยัยนี่บอกต้องซ้อมเต้นโคฟหลังเลิกเรียนแทบทุกวันเพราะมันลงแข่งในกีฬาสี เลยเลิกช้าประจำ แบร่ -p- (ไม่ใช่ละ) เลยไม่คิดว่าจะเจออ่ะนะ

"ช่ายยย งั้นกลับบ้านกันเถอะ! -w-"

"แต่ว่า....เราไม่มีร่มง่ะ T^T;; "  ซึ่งฉันไม่คิดว่ามันจะตกวันนี้ย์ย์ย์!!! ฟ้าฝนทำร้ายฉันตะไมมม  TTvTT

"อะ....ก็ว่าและ ทำไมยังไม่กลับบ้าน =__= งั้นไปกับเราก็ได้ เราเอาร่มมา แต่มันเล็กหน่อยอ่ะนะ"  เล็กก็ไม่เป็นรายยย แค่ฉันกลับบ้านได้ก็พอออ

"จริงอ่ะะ  เย้~ ได้กลับบ้านแล้ววว >0<"  วู้ววว  ในที่สุดก็ได้กลับบ้านซ้ากกกที  คิดว่าจะต้องอยู่ตรงนี้อีกนานซะละ  อย่างน้อยฟ้าฝนก็ไม่ได้ใจร้ายกับฉันคนนี้มากไปล่ะน้าาา >w<

อ้อ! จริงสิ จะว่าไปฉันก็ยังไม่ได้แนะนำตัวทีสินะ! ฉันชื่อบีล่ะ อายุ 15 ปี หน้าตาดี และมีรถขับ(?) เดี๋ยวๆ ไม่ใช่ละ... อยู่ ม.3 วัยกำลังโตตต คิคิ -,.-  ส่วนคนที่ฉันกำลังจะกลับบ้านด้วยกัน(ทำไมมันฟังดูแปลกๆ -..-) มันชื่อยัยแฟนต้า แต่เรียกแบบรวบๆ(?) ก็คนมันขี้เกียจจจ เลยเรียก แฟนต์ ซะเลยย อายุเท่าๆกันอ่ะแหละ  ยัยนี่โคตรขาวอ่ะ ขอบอก! ขาว ผอมแล้วยังสูงด้วย แต่ทำไมฉันถึงเตี้ย...เอ๊ย สูงน้อย(?)อ่ะ แต่ฉันก็ขาวนะ!!  ขาว (เกือบจะ)ผอม แค่ไม่สูงเท่านั้นเองงง Y^Y งือออ~ อยู่กับยัยนี่ทีไรเปรียบเทียบส่วนสูงได้โคตรชัดเจนอ่ะ!! น้องบีคนเน้ช้ำจายยย  U.U

"...บี........"

"...หือ... O.O ......"     ในขณะที่ฉันกำลังคร่ำครวญอยู่  พอหันกลับไปก็แทบสะดุดดิน(?)  ก็ยัยแฟนต์น่ะสิ! ยื่นหน้ามาซะใกล้มากกก ใกล้มากๆเลยอ่ะ! O.o  หึยยย นี่ถ้าฉันเผลอมือกระตุกกระทันหันนะ...เธอโทษตัวเองนะยะยัยแฟนต์ต์ต์ ฉันไม่ผิดนะบอกเลย! ;w;

"....."  เอ๋?  ทำไมเงียบไปล่ะะ

"...แฟนต์...."

".........."  เงียบตะไมมม แล้วสายตาแบบนั้นคือระ?  ฉันไม่เข้าใจนะ! TTOTT;

"แฟนต์จ๋าาา"  ฉันเรียกเสียงอ้อนๆ แหมม ก็จะให้ทำไงอ่ะ เล่นมองด้วยสายตานิ่งๆแล้วยังเงียบใส่อีก โฮฮ ฉันก็กลัวนะ แง้ TwT

"ห...หืม? (_ _   )  (    _ _ )  ( _ _    )....( ^-^ ) ว่าไง"  จู่ๆยัยนี่ก็สะบัดหัวไปมาแล้วก็เงยหน้าส่งยิ้มให้ฉัน เหหห?  อะไรกันน่ะ ทำไมถึงต้องสั่นหัวไปมาด้วยนะ?

"เอ่อ...เป็นไรรึเปล่าอ่า.."  ไม่ได้เป็นห่วงหรอก แค่อยากเสื....เอ้ย อยากรู้เฉยๆ แหะๆ =,=;;

"เปล่าหรอก ป่ะๆ กลับบ้านกันดีกว่าโน๊ะ ^w^"

"อื้อ! ไปกันเหอะ เดี๋ยวฝนตกหนักกว่านี้อ่ะแย่เลยยย"  แย่แน่ๆ แค่นี้ฝนก็แทบจะทะลุร่มเข้ามาละ! -_-*

ตลอดการเดินทางกลับไม่มีเสียงพูดคุยระหว่างกัน มีเพียงเสียงลมหายใจที่ใกล้ชิดกัน  แม้บรรยากาศจะเต็มไปด้วยความเงียบสงบ(วังเวงเหอะ =_=) แต่ก็ไม่ได้น่าอึดอัดนัก  มีเพียงคนสองคนที่เดินเบียดกายกันอยู่ภายใต้ร่มเพียงคันเดียวบนทางเท้าที่ปราศจากผู้คนในเวลาใกล้ค่ำ  เมื่อนานเข้า ฝนก็ยิ่งตกหนักขึ้นเรื่อยๆ...เรื่อยๆ......

________________________________________________________________________________

ปล. เพลงที่ใส่นี่ไม่(น่าจะ)เกี่ยวกับเนื้อเรื่องหรอก เห็นมันเกี่ยวกับฝนเฉยๆ แฮ่ๆ -3-;;

มาพบกันกับตอนแรกในเรื่องนี้(ซะที) ถถถถว์ =..= ปล่อยทิ้งไว้ซะปีกว่า กร๊ากก ไม่คิดว่าจะได้มาลง บ่องตง แอบตัน(ไม่แอบหรอก ฮ่าๆ)แถมยังจำยูสเซอร์ตัวเองไม่ได้อีกตะหากก กำแม้ ยังไงก็...ขอฝากนิยายกากๆเรื่องนี้ไว้ด้วยน้าาา ขอบคุณที่หลงเข้ามาอ่านค่าา 5555 -w- บ๊ายบายยย~~ >~Looktuay~<