แผนรักแผนร้ายมัดหัวใจนายเย็นชา

ย้อนไปเมื่อ 10 ปีที่แล้ว

ณ ห้องเรียน                              

“นิ นั่งขวางทางเกะกะชะมัด!แล้วนี่อะไรของเธออ่ะยังไม่เลิกเอาตุ๊กตาบ้านี่มาโรงเรียนอีกเหรอปัญญาอ่อน”เด็กผู้ชายหน้าตารั้นๆหัวโจกของห้องเดินกร่างเข้ามาหาเรื่องเด็กผู้หญิงที่นั่งมองตุ๊กตาบายอยู่อย่างหาเรื่องท่ามกลางความตื่นตระหนกของเพื่อนๆในห้องที่พากันมองดู แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่ง

“ฉันพูดกับเธออยู่นะ ทำไมไม่พูดกับฉันท้าทายฉันใช่ไหมได้ๆ”เด็กผู้ชายพูดอย่างหัวเสียก่อนจะกระชากตุ๊กตาบายออกจากมือเด็กผู้หญิงด้วยใบหน้าที่สะใจ

“เอาตุ๊กตาคืนมานะ”เด็กผู้หญิงลุกขึ้นพลางวิ่งเข้าไปคว้าตุ๊กตาบายของเธอแต่เด็กผู้ชายก็ชักหลบไปซะก่อน

“อยากได้ก็ตามมาเอาเซ่ ฮ่าๆ”เด็กผู้ชายยื่นตุ๊กตาบายให้ พอเด็กผู้หญิงจะเอื้อมไปหยิบก็ชักออกก่อนจะวิ่งออกจากห้องโดยที่เด็กผู้หญิงก็ได้แต่วิ่งตาม

“เอามานะ”

“ไม่ให้เว้ยมาๆวิ่งตามมา”

“ฉันขอร้องล่ะนั่นตุ๊กตาที่คุณแม่ฉันซื้อให้นะ”

“จริงเหรอออออ”เด็กผู้ชายลากเสียงอย่างกวนๆ

“นะๆขอคืนเถอะ”

“อยากได้ใช่ไหมดูนี่นะ”เด็กผู้ชายพูดจบก็โยนตุ๊กตาบายของเด็กผู้หญิงลงตึก เด็กผู้หญิงก้มลงมองดูตุ๊กตาของเธอตกลงไปอยู่ที่สนามหญ้า

“ทำไมต้องทำแบบนี้อ่ะนายมันแย่ที่สุดเลยฮือๆ”เด็กผู้หญิงต่อว่าเด็กผู้ชายพลางร้องไห้ เพราะเป็นตุ๊กตาที่คุณแม่ของเธอได้ซื้อให้เมื่อวันเกิดปีที่แล้วก่อนจะจากไปด้วยโรคประจำตัว

“ก็ฉันอยากทำมีไรไหมยัยเอ๋อฮ่าๆ”เด็กผู้ชายพูดพร้อมกับเดินเข้ามาพลักหัวเด็กผู้หญิงก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างสะใจ

“รังแกผู้หญิงอีกแล้วเหรอ”เด็กผู้ชายลูกครึ่ง หน้าตาหล่อคิ้วเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน รูปร่างสูงโปร่งเดินเข้ามากระชากคอเสื้อเด็กผู้ชายอย่างเอาเรื่อง ทำเอาเด็กผู้ชายหัวโจกของห้องถึงกับกลัวตัวสั่น เพราะเด็กผู้ชายลูกครึ่งคนนี้มีสถิติการชกต่อยในโรงเรียนเป็นอันดับที่ 1

“เอ่อ”เด็กผู้ชายหัวโจกพูดอย่างกลัวๆ

“ขอโทษเธอซะ!”

“ขะขอโทษนะวิปครีมตะต่อไปนี้ฉะฉันสัญญาว่าฉันจะไม่แกล้งเธออีกแล้ว”เด็กผู้ชายหัวโจกพูดตะกุกตะกักด้วยความกลัว

“อย่าได้เห็นว่าแกรังแกผู้หญิงอีก เป็นผู้ชายรังแกผู้หญิงมันไม่ใช่ลูกผู้ชายหรอกเว้ย!”เด็กผู้ชายลูกครึ่งพูดจบก็พลักเด็กผู้ชายหัวโจกกระแทกกับพื้นอย่างเต็มแรง

“ครับพี่”เด็กผู้ชายหัวโจกพูดก่อนจะรีบวิ่งออกไป

“ตุ๊กตานี่คงจะเป็นของเธอสินะ”เด็กผู้ชายลูกครึ่งพูดพร้อมกับยื่นตุ๊กตาบายที่เขาเก็บได้ให้เด็กผู้หญิงที่ยืนเช็ดน้ำตาอยู่

“ขะขอบคุณค่ะพี่ฮึกๆ”เด็กผู้หญิงใช้มือปาดน้ำตาอีกครั้งก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบตุ๊กตามากอดอย่างดีใจ

“เป็นผู้หญิงอย่าอ่อนแอมันจะได้ไม่มีใครกล้าแกล้งเธอ”เด็กผู้ชายลูกครึ่งพูดจบก็หันหลังจะเดินไป

“ค่ะฮึกๆ พะพี่ชื่อไรเหรอค่ะ”เด็กผู้หญิงถามขึ้น

“เวกัส อ่อ”เด็กผู้ชายลูกครึ่งตอบก่อนจะหันกลับมามองเด็กผู้หญิงพร้อมพูดว่า

“เลิกร้องไห้ได้แล้วๆนี้ผ้าเช็ดหน้าเอาไว้เช็ดขี้มูกเธอด้วยฉันจะอ๊วก”เด็กผู้ชายลูกครึ่งยัดผ้าเช็ดหน้าใส่มือเด็กผู้หญิงด้วยสีหน้ารังเกียจแล้วเดินออกไป

เด็กผู้หญิงยืนมองผ้าเช็ดหน้าที่มือก่อนจะยิ้มออกมา

ทุกๆวันเด็กผู้หญิงได้แต่เผ้ารอเด็กผู้ชายลูกครึ่ง เธอหัดทำคุกกี้เพื่อที่จะมาให้เขาแทนคำขอบคุณที่เขาได้ช่วยเธอ เธอได้แต่รอๆๆๆแล้วก็รอ เพราะหลังจากวันนั้นเธอก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลย