oo baby ยัยซเล็บท์ที่รัก

                                                                       บทนำ

          ครั้งก่อนน้ัน~~"ยัยเซเล็บท์ๆๆๆ" ฉันทรุดลงไปกองกับพื้นทันที ฉันร้องไห้ อับอาย เพียงเพราะชื่อฉัน เซเล็บท์ ทุกคนในห้องล้อฉัน ทุกคนเลย จากที่เป็นเด็กใหม่แท้ๆ กลับเป็นที่รู้จักของคนในโรงเรียน ฮื่อแม่จ๋า เซเล็บไม่ไหวแล้ว ฉันผ่านการย้ายโรงเรียนหลายครั้งในตอนเด็ก เพียงเพราะชื่อเล่นฉัน ตั้งแต่จำความได้ ไม่มีครั้งไหน ที่ไม่มีคนล้อชื่อฉัน แต่ช่างเถอะ ต้องขอบคุณปัจจุบันในตอนนี้ ขอบคุณชื่อนี้ เพราะในตอนนี้ ฉันหละภูมิใจในการเป็นเซเล็บท์ของฉันจริงๆ ฉันมีหน้าที่เป็นสายลับของโรงเรียน พูดง่ายๆคือสารวัตรนักเรียน ฉันน่ะสืบเสาะหา ความจริง ความลับต่างๆ ที่เหล่านักเรียนได้ทำได้ปกปิดกันไว้ ส่วนน้อยที่จะมีคนรู้ก็จะเป็นพวกวงในเท่านั้นที่จะรู้ว่าฉันเป็นเซเล็บท์ ส่วนมากพวกนักเรียนก็จะคิดว่าฉันเป็นยายเฉิม ยายแว่น ยายอะไรต่อมิอะไร ใช่สิ ฉันน่ะ สูงจะไห้ใส่กระโปรงสั้นไง ฉันน่ะสูง165 นำ้หนัก42 ก็ถือว่าผอมอะนะ    แต่ผอมสวยกำลังดี หุ่นหรอ คนภายนอกอาจจะมองว่ากระบอกแต่จริงๆ ฉันน่ะคัฟ c นะจ็ะ เอวก็ครอดกริ่วเลย หน้าตาออกไปทางยุโรป เพราะฉันเป็นลูกครึ่ง ฉันน่ะขาวนะ ก็เหมืนถอดแบบมาจากนางงามจักรวาล มิเชลล์ เรนเดยว์ นั้นน่ะแม่ฉันเองคร่า แต่ฉันมีตาที่โตกว่าคมกว่าทุกอย่างเหมือนแม่หมดเลย อ้อปากฉันน่ะเหมือนย่านะ ปากเล็กกระจิ๋วเดียว แต่เอาไว้ก่อน ตอนนี้ฉันกำลังเข้าประชุมใหญ่ แหมนัดกระทันหันแบบนี้มันต้องช้าบ้างอะไรบ้างจริงมั้ย เอาหละห้องประชุมชั้น3ตึกc ฉันเดินไปด้านหน้าแล้วผลักเข้าไป

ผู้คนข้างในก็หันมากัน "โทษนะ ทุกคน" ฉันกล่าวแล้วก้มตัวลงเล็กน้อย แล้วฉีกยิ้มบางๆส่งไป

                   "มาๆ เข้ามาก่อน" ฉันปิดประตูแล้วเดินไปนั้งที่เก้าอี้ประจำตำแหน่ง การประชุมก็เรื่มขึ้น พี่ซี ก็ลุกขึ้น(พี่ซีเป็นประธารนักเรียนมาสองสมัย)แล้วมองพวกเรา

         "ทุกคน ผ.อ.บอกว่าจะมีนักเรียนย้ายเข้ามาใหม่ แต่รากเหงาอยู่ที่เกาหลี"

ทุกคนต่างขมวดคิ้วกันเป็นปม รวมถึงฉันด้วย งง? มีรากเหงาอยู่ที่เกาหลีหรอยังไงกัน ??

       "คือว่าเอาง่ายๆนะ จะมีนักเรียนเข้ามาใหม่ เป็นคนเกาหลี แต่พวกเค้าเนี่ยมีเส้นแน่ๆเพราะพวกนั้นอะอยู่ ม.6แล้ว เพราะฉะนั้น ฉันจึงสงสัยว่า พวกนี้ต้องมาทำอะไร นอกเหนือจากการมาเรียนที่นี้แน่ๆ เพราะฉะนั้น หน้าที่นี้ ก็เป็นของพวกสารวัตรนักเรียน..ช่วยด้วยนะ" พวกเราเหล่าสารวัตินักเรียนก็พยักหน้ากัน                                                      " เซเล็บท์ ก็เป็นหัวหน้านะ ก็เหมือนทุกครั้งที่พี่จะพูด ไห้ได้มาไม่ว่าจะแลกด้วยอะไรก็ตาม งานนี้น่าจะเป็นงานใหญ่ที่สุดในเทอมนี้นะ ซเล็บท์" ฉันพยักหน้า งานใหญ่และงานหนักซะด้วย

                  "แล้วเข้ามากันกี่คน "พี่แทน เป็นคนจดรายละเอียดในการปนะชุมถาม

                      "4คน" ห็ะ!! 4คน นี่ฉันต้องรับผิดชแบหน้าที่ตั้ง4คนเลยหรอ ไหนจะสืบประวัติของแต่ละคน ซึ่งนั่นก็ยากอยู่แล้ว แล้วต้องสืบอีกว่า พวกนักเรียนใหม่มีแผนทำอะไรกันนอกเหนือกการมาเรียนที่นี้อีก จะไหวมั้ยเนี่ย