สะดุดรักยัยโลว์ โซ

7.4

เขียนโดย budsaracome

วันที่ 19 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 23.07 น.

  15 ตอน
  21 วิจารณ์
  18.56K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 เมษายน พ.ศ. 2557 23.51 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

10)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"ยังดี นะ ที่คว้าผ้าเช็ดตัวเอาไว้ได้ทัน ไม่งั้นเธอได้ชักตาตั้งไปเจ็ดวันเจ็ดคืนแน่ยัยตัวแสบ " ทรงวุฒิบ่นอย่างเหนื่อยหน่ายกับความคิดแผลงๆ ของสมบัติ นึกอะไรขึ้นมาถึงมาขโมยเสื้อผ้าคนอื่นตอนอาบน้ำเนี่ย แย่จริงๆ ต้องสั่งสอนซักหน่อยแล้ว

"แล้วเธอจะจำวันนี้ไปอีกนานเลย"

"ฮ่าๆ ๆ ๆ ๆ " สมบัตินั่งหัวเราะ อย่างสะใจ เพราะคิดว่าเค้าจะต้องเต้นแร้ง เต้นกาแน่ ถ้าหันไปเห็นว่าเสื้อผ้า ไม่อยู่ คงจะต้อง อ้อนวอนเธอให้เอาเสื้อผ้าไปให้เขาแน่ถึงตอนนั้นเมื่อ ละก็ ...... จะได้รู้สักทีว่าที่นี่หน่ะ ใครใหญ่

"ก๊าก ก ก ก ก ก !!!! โอ๊ยแค่คิดก็สะใจแล้ว ฮี่ๆ ๆ ๆ ๆ " สมบัติหัวเราะอย่างเอาเป็นเอา ตาย โดยไม่รู้ตัวเลยว่า คนที่เธอคิดว่า จะต้องตะโกนโวยวาย ว่าเสื้อผ้าหาย และต้องอ้อนวอน ขอให้เธอช่วย จะมายืนมองเธอ ด้วยความหมั่นไส้ อยู่หลังโซฟาที่เธอนั่งอยู่

"ขำมากไม๊ ครับ น้องสาว"

"อึก!!! ......ใคร..???? " สมบัติ ชะงักอ้า ปากค้างเมื่อถูกขัด จังหวะจินตนาการ อันแสนบรรเจิดของเธอ ด้วยเสียงที่เธอเคยได้ยินอยู่บ่อยๆ แต่ครั้งนี้มันกลับฟังแล้วน่าขนลุกแปลกๆ

"ไม่ได้ยิน ที่พี่ชายถามเหรอค่ะ ..." เขาค่อยๆก้มหน้าลงไปพูดที่ข้างหู ก่อนใช้แขนตวัดรอบคอ ของสมบัติ จนเขารู้สึกได้เลยว่าคนที่เมื่อกี้ยังหัวเราะ

เขาอย่างเอาเป็นเอาตาย นั้นกำลังนั่งตัวแข็งทื่อ หน้าแดงก่ำอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

' ~~ เป็น ไงหล่ะ ยัยตัวแสบ แล้วทีนี้ เธอจะทำยังไง~~

ทรงวุฒิ ปล่อยแขนจากเธอ แล้วเดินอ้อมมาทางด้านหน้าของเธอที่ยังนั่งตาค้าง มองเค้าอย่างทำอะไรไม่ถูก ทรงวุฒิค่อยๆก้มตัวลงจนหน้า ของเขาอยู่ในระดับเดียวกันกับเธอ แล้วใช้แขนยันกับโซฟาไว้

~~~~ อะไร กันหน่ะ ทำไมขยับไม่ได้นะ~~~~~

สมบัติได้แต่คิดในใจ เพราะร่างกายเธอเหมือนถูกแช่แข็งเอาไว้ ด้วยสายตาของเขา และเธอก็ไม่เคยใกล้ชิดใครถึงขนาดนี้มาก่อน

แต่ยังไม่ทันได้คิดอะไรก็รับรู้ได้ถึงลมหายใจ ของผู้ชายตรงหน้า ที่เค้ามาใกล้ จนจมูกของเขา ชนกับเธอเสียแล้ว

~~~~~~~~~~ ม่ า ย ย ย ย น้า า า า า~ ใ ค ร ก็ ได้ ช่ ว ย ที ~~~~~~

"อย่าเพิ่งหลับตาสิจ๊ะ มันจะไม่ โรแมนติค นะค่ะ" เขายังคงมิวาย พูดจาน่าขนลุก ให้คนที่นั่งสั่น หลับตาปี๋ ต้อง เพิ่มระดับความตึงเครียดขึ้นไปอีกหลายเท่าตัว

เขาค่อยๆ แตะริมฝีปากลงบนหน้าผากของเธอ แล้ว ค่อยเลื่อนลงมา เม้มเบาๆที่ปลายจมูกของเธอ เบาๆทำให้เธอ ต้องจิกมือลงบนโซฟา อย่างไม่รู้ตัว

~~~~~~~~ อ๊าย !!!!!!!!!! ไม่ไหวแล้วมันต่ำลงมาแล้ว ใครก็ได้หยุดไอบ้านี่ที ~~~~~~~~

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา