แลกเปลี่ยนหัวใจกับนายตัวร้ายสุดฮอต

“แอปๆๆแกนอนดึกเหรอ”มิกซ์สะกิดถามฉัน

“เมื่อคืนนอนไม่หลับอ่ะดิ”ฉันพูดพร้อมกับหาวอีก 2 ทีก่อนจะฟุ่บลงกับโต๊ะ

“ครูมาแล้วไอ้แอปตื่นๆ”ฉันเงยหน้าขึ้นอย่างไวก่อนจะนั่งตัวตรงแต่พอนั่งฟังไม่ได้สักพักฉันก็รู้สึกถึงบรรยากาศที่เรียกว่าเคลิ้มฉันคิดว่าทุกคนคงเคยเป็น การฟังเสียงครูบรรยายนะมันเป็นยานอนหลับชั้นดีเลยล่ะ

“กนกวรรณ ถึงตาเธอแล้ว”ฉันสะดุ้งพรวดขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียงอาจารย์

“เดินไปจับฉลากว่าจะได้คู่กับใครครูเขาจะให้ไปวาดรูปที่สวนหลังโรงเรียน”ยัยมิกซ์กระซิบบอก อ่อ ฉันเดินไปหยิบฉลากมาแล้วนั่งกลับมานั่งที่เดิม

ณ สวนดอกไม้หลังโรงเรียน

ทำไมฉันต้องคู่กับหมอนี่ด้วยนะ ยิ่งหนียิ่งรู้สึกว่ายิ่งเจอ อาจารย์ก็ดันให้มาช่วยกันวาดรูปดอกไม้ที่ตัวเองชอบในนี้ซะอีกที่มากกว่านั้นต้องวาดทั้งคู่ ฉันจะบอกว่าตั้งแต่เรียนมาศิลปะเป็นวิชาที่ฉันเรียนได้ห่วยๆสุดๆเพราะว่าฉันไม่ถนัดด้านวาดรูปสักเท่าไหร่น่ะสิ แล้วนี่ต้องมาวาดรูปดอกไม้ให้เหมือนจริงอีก ตายแน่ฉัน TOT

“นี่ วาดเข้าสิมีเวลาแค่ 2 ชั่วโมงถ้าเสร็จช้าอาจารย์กลับบ้านก่อนจะไม่ได้ส่งเธออยากกลับไหมบ้านอ่ะ”หมอนั่นเดินเข้ามาว่าฉัน

“มันก็เรื่องของฉันนายยุ่งไรด้วย”

“ยัยเอ๋อ ไม่ได้ฟังที่อาจารย์พูดรึไงว่าให้ส่งพร้อมกันถ้าอีกคนหนึ่งไม่เสร็จก็ไม่ต้องส่งและถ้าฉันเสร็จและเธอไม่เสร็จนะเธอโดนดีแน่!! วาดเข้าเส่!!ยังจะมองหน้าอีก”หมอนั่นสั่งพลางใช้ดินสอตีหัวฉัน

“มันเจ็บนะ”ฉันลูบหัวพลางมองหน้าหมอนั่นอย่างไม่พอใจก่อนจะตั้งกระดานเตรียมตัววาด เอาว่ะลองมันดูสักตั้ง

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ฉันก็ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างลบแล้วลบอีก หมอนั่นจงใจแกล้งฉันชัดๆเลยถึงได้เอาดอกกล้วยไม้มาเป็นแบบมันยากจะตายไปแค่ดอกไม้ธรรมดาๆฉันก็ยังไม่ได้เลย >0< นั่งเรียกสมาธิก่อนดีกว่าฉันเดินไปนั่งพิงกับต้นไม้แล้วหลับตา

ขณะนี้เวลา 15.30 นาที ตายแล้วฉันๆว่าจะงีบแค่ 15 นาทีนะทำไมหลับยาวแบบนี้อ่ะฉันลุกขึ้นแล้วรีบวิ่งไปที่กระดานวาดภาพของฉันที เพื่อนๆเริ่มทยอยกันไปส่งแล้วเหลือแค่ไม่กี่คนที่เหลือแค่แรเงาภาพนิดๆหน่อยๆ

“เธอหายไปไหนมา”หมอนั่นเดินเข้ามาถามฉันด้วยสีหน้าที่หน้ากลัวสุดๆ TOT

“เอ่อ ฉันไปนั่งเรียกสมาธิมาน่ะแต่จู่ๆก็หลับซะงั้นนายไปนั่งรอก่อนไปเดี๋ยวฉันจะรีบทำ”ฉันพูดเสร็จก็ลงมือวาดทันทีให้ตายเหอะทำไมขี้เหร่แบบนี้อ่า!!

“มั่นใจนะว่านั่นดอกไม้ฉันนึกว่าก้อนอึหมาซะอีก”ฉันหันขวับไปมองหมอนั่นอย่างแค้น ก้อนอึหมางั้นเหรอ!!รอให้เสร็จก่อนเถอะฉันจะเล่นงานนายแน่ ทำเป็นปากดี >0<

“เหลือเวลาอีก 20 นาที”หมอนั่นตะโกนบอกฉันหันไปมองหมอนั่นกำลังนั่งฟังเพลงสบายใจเฉิบ ดูฉันเส่ ไม่น่าหลับเลยฉัน จะทันไหมเนี่ย!!

“แอปแกยังวาดไม่เสร็จอีกเหรอ”ยัยมิกซ์วิ่งเข้ามาถามฉัน

“ฉันเผลอหลับยาวไปหน่อยอ่ะดิ มิกซ์ช่วยฉันหน่อยดิ”

“มิกซ์ไปส่งเร็ว”ส้มโอตะโกนบอกก่อนจะเดินเข้ามาจูงยัยมิกซ์

“เดี๋ยวฉันมา”ยัยมิกซ์บอกก่อนจะวิ่งออกไป สรุปฉันต้องทำเองให้เสร็จ =_=;;

“อ้ะ นายจะทำอะไรอ่ะ”ฉันตกใจเมื่อจู่ๆหมอนั่นก็เดินเข้ามาจับมือฉันก่อนจะวาดอย่างชำนาญ

“ก่อนอื่นเธอต้องวาดโครงร่างของมันก่อน แล้วค่อยๆวาดกลีบมันแบบนี้ หลังจากนั้นก็ค่อยๆเติมทีละกลีบๆ”ฉันมองหน้าเขาที่อยู่ห่างจากหน้าฉันไม่กี่เซ็น ทำไมฉันถึงได้รู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูกอาจจะเป็นเพราะเราไม่เคยใกล้กันขนาดนี้สีหน้าหมอนี่เวลาจริงจังกับอะไรสักอย่างมันก็ดูเป็นคนละคนไปเลย ฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่าหมอนี่จะมีฝีมือในการวาดรูปด้วย ใครจะไปคิดว่าคนที่ไม่มีหัวใจอย่างหมอนี่จะวาดรูปเป็น วันๆนึงก็เอาแต่เที่ยวสนใจแต่กับผู้หญิง น่าแปลกแฮะ *0*

“จะจ้องหน้าฉันอีกนานป่ะ”หมอนั่นพลักหัวฉันก่อนจะปล่อยมือออกจากมือฉัน

0_0 เสร็จแล้วมันสวยสุดๆไปเลยภายในเวลาไม่ถึงชั่วโมง เจ๋งอ่ะ *0* นี่แสดงว่าเราจ้องหน้าหมอนี่ตลอดเลยงั้นเหรอเนี่ย!!

ครื้นๆ เสียงฟ้าร้องพร้อมกับลมที่พัดมาอย่างแรงฝนจะตกแล้วฉันรีบเก็บของทันทีอย่าเพิ่งตกนะไม่งั้นงานฉันพังแน่                       

ซ่า!!ให้ตายเหอะ ยังพูดไม่ทันขาดคำ ตกจนได้ ไอ้ฝนบ้าจงใจแกล้งกันชัดๆ T^T

“ยืนเอ๋ออยู่ได้ ถือสิ”หมอนั่นยัดกระดานวาดรูปของตัวเองใส่มือฉันก่อนจะถอดเสื้อสูทออกมาคลุมหัวแล้วบอกฉันให้วิ่งเราวิ่งเข้ามาหลบในอาคารที่อยู่ใกล้สวนมากที่สุด จะให้วิ่งไปอีกตอนนี้คงไม่ได้แน่ๆ ฝนจะตกอะไรตอนนี้เนี่ย!! แถมยังตกหนักอีก ฉันก้มมองดูนาฬิกาเหลืออีกแค่ 5 นาทีเท่านั้นก็จะ สี่โมงเย็นแล้ว จะไปส่งยังไงละทีนี้ TOT

“เพราะเธอคนเดียวเลย ให้ตายเหอะ-_-^”หมอนั่นพูดอย่างหงุดหงิดก่อนจะนั่งลง

“ฉันขอโทษ ถ้าโดนทำโทษฉันจะทำเองคนเดียวไม่ให้นายเดือดร้อนหรอก ฟุ่บ!!ว๊าย!!”ฉันร้องอย่างตกใจก่อนจะวิ่งเข้าไปนั่งข้างๆหมอนั่น  ไฟดับ!! นี่ฉันเข้ามาอยู่ในภาพยนตร์ระทึกขวัญรึเปล่าเนี่ย!! อะไรจะน่ากลัวขนาดนี้ฝนตกฟ้าร้องอย่างหนักแถมยังต้องมาติดอยู่ในห้องของอาคารเรียนที่ไฟดับอีก!                                                                                                               

“เธอจะมาเบียดอะไรฉัน ที่นั่งมีเยอะแยะ”หมอนั่นว่าพลางกระเถิบหนี                                                                                                                        

“ที่อาคารนี้มันมีประวัติอ่ะดิ อาคารนี้เป็นอาคารแรกที่สร้างขึ้นอาคารนี้อยู่มานานถึง 20 ปีแล้วและก็ยังเป็นอาคารที่รุ่นพี่คนหนึ่งกระโดดตึกตายด้วยเปรี้ยง!! ว๊าย!!!!!”ฉันโผเข้ากอดหมอนั่นแน่น คือฉันจะช๊อกตายอยู่แล้วนะ T^T                                        

“เธอเคยเจอแล้วเหรอ”

“ก็เค้าเล่าๆกันมาแต่ฉันไม่ได้โกหกนะมีรุ่นพี่กระโดดตึกตายจริงๆ”ฉันพูดแต่มือก็ยังกอดแขนหมอนั่นอยู่ ตอนนี้ฉันจะลดความเกลียดหมอนี่ลงไปก่อนเพราะว่าฉันกลัวผี O()o

“แล้วไหนล่ะ ถ้ามีจริงออกมาเลยฉันก็อยากเจอเหมือนกัน”

“นายจะไปท้าทำไม ไอ้บ้านี่”ฉันตีแขนหมอนั่นใหญ่ถ้าออกมาจริงๆฉันได้ช๊อกตายแน่ ห้ามออกมานะฉันกลัวจนฉี่จะราดอยู่แล้ว นะโมพุธโธ สังโฆ เอ้ยไม่ใช่ๆ นะโมตะสะ ฉันนั่งสวดมนต์ในใจอย่างน้อยมันก็ช่วยทำให้ฉันมีที่ยึดเหนี่ยว T^T

“กรี๊ดดด!! มะมะกี้ฉะฉะเห็นผะผู้หญิงคนหนึ่งวะแวบไปทางนู้น”ต้องเป็นรุ่นพี่คนนั้นแน่ๆเลยอ่า แงๆ เจอดีเข้าแล้ววววว

“ฉันไม่ใช่ไอ้คลาสเธอไม่ต้องสร้างเรื่องขึ้นมาแล้วทำเป็นกลัวเพื่อจะให้ฉันปลอบหรอกนะเก็บไว้ใช้กับมันเหอะ”หมอนั่นพูดก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไป

“ฉันไม่ได้สร้างเรื่องนะ และก็ไม่จำเป็นต้องสร้างขึ้นมาด้วย”ฉันเดินไปต่อว่าหมอนั่นอย่างโมโหตอนนี้ผีเผลอไม่กลัวแล้ว                         

“ไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงอย่างเธอจะเล่นละครเก่งเหมือนกันนะ ฉันให้ผ่าน"

“เพี๊ย!! ใช่ฉันมันเล่นละครเพราะว่าฉันได้ครูสอนดีอย่างนายไงละ”ฉันตบหน้าหมอนั่นอย่างเจ็บใจแล้ววิ่งออกมา เล่นละคร ฮึ หมอนั่นคิดว่าทุกคนจะทำเหมือนตัวเองรึไง ฉันกับนายคงคุยดีๆกันไม่ได้ซะแล้ว ไอ้คนบ้า!!! >0<

เข้ามาอ่านมาคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะเพื่อนๆ