Elementer's Note ตอน ผู้พิทักษ์ทั้งห้า

     เด็กหญิงร่างเล็กบอบบางกระโดดไปทั่วสนามหญ้า พลางหัวเราะคิกคักกับเพื่อนๆวัยเดียวกันกับเธอ โดยมีคฤหาสน์หลังใหญ่จนแถบจะเรียกว่าเป็นปราสาทเลยด้วยซ้ำเป็นฉากหลัง บ่งบอก และแสดงถึงฐานะของเจ้าของได้เลย

     หลังจากที่คุณหนูทั้งหลายกลับบ้านกันหมดแล้ว แอลลาเซีย เกล คุณหนูวัยห้าขวบก็ดูหงอยเหงาลงไปมาโขเลยทีเดียว ตอนนี้เธอกำลังเดินอยู่ทางปีกซ้ายของคฤหาสน์ หรือส่วนที่เป็นห้องพักผ่อน ห้องนอน และห้องทำกิจกรรมต่างๆของที่นี่

     ทำไมบ้านต้องใหญ่ขนาดนี้ด้วยนะ เดินมาตั้งนานเมื่อไหร่จะไปถึงห้องรับแขกสักที   เด็กน้อยคิด พลางทำหน้างออย่างไม่พอใจ

     ทุกอย่างที่นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธออยากจะได้มา ความยิ่งใหญ่ ความหรูหราถึงแม้การได้เกิดมาบนกองเงินกองทองมันก็อาจจะดี แต่ถ้าจะต้องแลกมาด้วยการให้คุณพ่อของเธอกลับบ้านดึกทุกวัน และไม่มีเวลามาดูแลเธอ มาเล่นกับเธอเหมือนเพื่อนๆของเธอบ้างเลย จนธอต้องแอบกลั้นน้ำตาทุกๆครั้งที่เห็นเพื่อนๆของเธอหน้าตายิ้มแย้ม และมีพ่อ กับแม่มาส่งที่บ้านของเธอเพื่อมาเป็นเพื่อนเล่น ความแข็งแกร่งอดทนอดกลั้นที่มีมากกว่าเด็กผู้หญิงคนอืื่นๆทั่วไปทำให้เธอ ไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็น เก็บความกลัว ความเหงา และความเศร้าไว้ภายในคนเดียว...ด้วยตัวเธอเอง

     ทุกวันก่อนเข้านอนเธอจะอ้อนให้คุณแม่ของเธอเล่านิทานให้ฟัง และนิทานสุดโปรดของเธอก็คือ เรื่องตำนานผู้พิทักษ์ทั้งห้า ที่แข็งแกร่ง เธอเคยฝันว่าเธออยากจะเป็นอย่างนั้นบ้าง พวกเขามีเวทย์มนต์ที่เสกได้ทุกสิ่งที่ต้องการ พวกเขาไม่เคยแพ้ใคร แต่แล้วนิทานสุดโปรดของเธอก็กลายเป็นเรื่องที่เธอเกลียดที่สุดในชีวิต...

    วันหนึ่งเด็กหญิงตัวน้อยวัยสามขวบ ชวนคุณแม่ของเธอไปสืบหาเรื่องผู้พิทักษ์ทั้งห้าที่สวนป่าหลังบ้าน ที่ซึ่งเป็นเขตหวงห้ามของคฤหาสน์นี้ ดวงตาไรเดียงสายังไม่รู้อันตรายของภัยที่ใกล้มาถึง ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของเธอทำให้ทั้งสองคนเข้ามาใกล้เกินกว่าจะเห็นแสงของทางออก หยิงสาวผู้เป็นแม่จับมือเด็กหญิงไว้พร้อมกับบอกว่า

     "รอแม่อยู่ตรงนี้นะลูก เดี๋ยวแม่จะกลับมา..." หญิงสาวปล่อยมือลูกน้อยของเธอและเดินหายไปหลังต้นไม่ใหญ่ที่ใกล้ตัว

     เด็กหญิงกลัวว่าแม่เธอจะหายไปจึงออกเดินหา แต่ทว่ากลับไม่พบร่องรอย เธอรออยู่กับที่นานแสนนาน จนมืดค่ำก็ยังคงไม่เห็นว่าแม่เธอจะกลับมาหาเธอ เด็กหญิงทรุดลงกับพื้น น้ำตาหยดใสร่วงลงมา และคิดว่า แม่จะไม่กลับมาหาเธออีกแล้ว...

     ไม่นานหลังจากที่เด้กน้อยร้องไห้จนหลับไปร่างหนึ่งอุ้มเธอขึ้นมาพร้อมกับบอกว่า

     "ถึงเวลาแล้วสินะ ผู้พิทักษ์ทั้งสี่ อีกไม่นานเธอจะปรากฎตัว และนำของที่สาบสูญไป กลับมาให้เรา..."