ฝุ่น(Yuri)

เพราะความปรารถนาอันแรงกล้าหรือเพราะฟ้ากลั่นแกล้ง ถึงได้ส่ง"รพิช"หล่นปุลงมาที่ประเทศไทย...ย้อนกลับไปในปี 2533!

"สองหัวใจพบเจอกัน...ในกาลเวลาที่บิดเบี้ยว" 

          ท่อนขาเรียวยาวในกางเกงยีนสีเข้มเนื้อดี ก้าวไปเรื่อยๆอย่างคนไร้จุดมุ่งหมาย ใบหน้าขาวผ่อง คางเรียวเหลี่ยม กับเครื่องใบหน้าที่ดูเข้มแข็ง และบุคลิกมาดมั่นชวนให้ผู้อื่นจดจ้องอย่างสนใจ แม้ว่าคนๆนั้นจะอยู่ในชุด เสื้อเชิ้ตลายสก๊อดคล้ายชาวไร่และกางเกงยีนธรรมดา ก็ยังคงดูน่ามองอยู่นั่นเอง เรือนผมสีดำอมน้ำตาลทอง ตัดซอยสั้นระข้างแก้ม ปลิวไสวจากแรงลม หากไม่สังเกตให้ดี ก็ไม่สามารถเดาได้ว่านี่คือ...ผู้หญิง!

ริมฝีปากอิ่มถูกขบเม้มจนกลายเป็นสีแดงเข้ม ดวงตาเรียวฉายแววคับแค้นใจ

“ถ้าหากว่า...ถ้าหากว่าฉันตาย...”

เสียงแหบห้าวเพราะเงียบเก็บปากเก็บคำมากว่าสิบชั่วโมง ดังลอยลม

“ถ้าฉันสามารถกลับไปแก้ไขมันได้...” เสียงนั้นยังคงพึมพำ ดวงตาเขาฉายแววประหลาดแวบหนึ่ง ก่อนหายไป

ฝ่าเท้าในรองเท้าผ้าใบเตะก้อนกรวดตรงสะพานแม่น้ำ  ก่อนหิน ก้อนดินแถวนั้นลอยละลิ่วตามแรงเตะ มือเรียวคล้ำสีกาแฟกำหมัดแน่น เพราะรู้ว่าได้แต่พร่ำเพ้อ ไม่มีทางเป็นจริง...

ทันใดนั้น สายตาของเขาก็หันไปทางแม่น้ำ  ดวงตาสีดำนิลคล้ายกำลังตัดสินใจ...เขากำลังนึกถึงประโยคก่อนหน้านี้

“ถ้าหากว่าฉันตาย...”

ตูม!!!

ใบหน้าซีกขวาแสบจนแทบจะหลั่งน้ำตา ความแรงของการกระทบผืนน้ำเย็นเฉียบ ทำให้เขาทรมาน แต่นั่นก็ไม่เท่า อาการขาดอากาศที่รุนแรงคล้ายปอดจะระเบิด

ลำแสงสว่างวาบเข้ามาตรงหน้า เสียงตะโกนโหวกเหวกดังขึ้น...และนั่น เป็นเสียงสุดท้ายที่เขาได้ยิน...

“มีคนจมน้ำ...ช่วยทีเร็ว”