จินตนาการใต้ท้องมหาสมุทร

''อรุณสวัสดิ์'' ผมทักทายปารัสก้า หลังจากที่ตื่นขึ้นมาแล้ว เอาเข้าจริงผมดูไม่ค่อยออกหรอกว่าตอนนี้มันตอนเช้าหรือตอนมืด ก็แหงล่ะ ผมอยู่ใน้มหาสมุทรนี่ แถมยังลึกมากๆด้วยมั้ง ไม่มีทางที่แสงจะเข้าถึง ที่ผมพอจะรู้ว่าเข้าแล้ว เพราะเริ่มมีเสียงเอะอะจากภายนอก ผมไม่อยากจะเชื่อสายตาว่าทั้งสัตว์น้ำ ไซเรน หรือเงือกที่อยู่ที่นี่เยอะมากๆ และว่ายน้ำไปมาทักทายกัน เหมือนมนุษย์บนดินเลย

''อรุณสวัสดิ์ เป็นยังไงบ้าง หลับสบายดีไหม'' ปารัสก้า เอ่ยถามผม

''ก็สบายดี แล้วตอนนี้คือเช้าแล้วหรอ?''

'' หือ ? เช้าคืออะไรหรอ?'' ปารัสก้าถามผมด้วยความงุนงง

''เอ่อ ก็ตอนที่บนผืนน้ำมีแสงอาทิตย์น่ะ เอ่อ แบบ เวลาที่ทุกคนตื่นมาทำกิจกรรมอะไรแบบนี้''ผมไม่รู้จะอธิบายยังไง ก็นั่นสินะ เช้าคืออะไรนะ

''อ๋อ นายคงจะหมายถึง เวลาที่จันทราหลับใหลสินะ ใช่แล้วตอนนี้พระจันทร์หลับแล้วล่ะ''

แปลกดีจังพระจันทร์หลับ..

''เอ่อ แล้ว ชาร์กกี้ล่ะ?''

''อ๋อ เห็นว่าไปหามุขกับคุณแซมน่ะ โอ๊ะ พูดถึงก็มาพอดีเลย'' หลังจากที่ปารัสก้ายังไม่ทันพูดจบชาร์กกี้ก็ว่ายน้ำเข้ามาในบ้าน

''พวกเธอ พร้อมหรือยัง'' ชาร์กกี้ ถามผมกับปารัสก้า

''พร้อมแล้ว เราจะต้องไปที่ไหนล่ะ'' ผมตอบ และถามถึงจุดหมายที่กำลังจะไป

''ต้องลงไปทางใต้น่ะ และลึกลงไปกว่านี้อีก แถมยังร้อนมากๆๆด้วย'' ชาร์กกี้พูดและทำหน้ากังวล

จริงๆผมก็รู้อยู่แหละว่าถ้าเรายิ่งลงไปใต้ทะเลลึก ก็จะยิ่งร้อน น่าตื่นเต้นชะมัด

''โอเค เราไปกันเถอะ'' ผมบอก

''อื้มไปกัน'' ปารัสก้าพูดและออกเดินทาง

-ทางตอนใต้จากเมืองมหาสมุทร-

ผมต้องบอกเลยว่า ที่นี่มันน่าขนลุกและน่ากลัวมากๆ จากที่เมืองยังพอมีแสงของน้ำ แต่นี่ไม่มีเลยมืดจนผมมองไม่เห็นไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่บ้าง แถมรอบตัวยังร้อนระอุมากๆ ผมอาจจะตายก่อนถึงที่ไรซ์โอเชี่ยนก็ได้

''นี่นายน่ะ ถ้าเป็นแบบนี้เดี๋ยวก็ตายหรอก'' แหม ไม่บอกผมผมก็รู้

''แล้วผมจะทำอะไรได้ล่ะ''

''นี่นาย นายเป็นเบคคัพนะ ทำไอนั่นสิสีรุ้งวิ้งๆน่ะ'' เอ๋ สีรุ้งวิ้งๆ อ๋อ เธอน่าจะหมายถึงไอพลังของผมอะไรนั่นสินะ

ผมหลับตาก่อนจะนึกถึงพลังที่ตัวเองมี และลืมตาขึ้นมา นัยน์ตาของผมก็เปลี่ยนเป็นสีรุ้ง ผมรู้สึกถึงบาเรียรอบข้างผมไม่ร้อนอีกต่อไปแล้ว และผมกับมองเห็นทุกอย่างเหมือนมีไฟฉายมาส่องอยู่ข้างหน้าเพียงแค่ไฟฉายเป็นสีรุ้งอะนะ

''ว้าววว นายเท่มากเลย ฉันรู้สึกไม่ค่อยร้อนแล้วแหะ'' เจ้าโลมาชมพูพูดออกมา

แปลว่าไอบาเรียนี่มันป้องกันทำให้คนรอบข้างไม่ร้อนด้วยสินะ

เราว่ายน้ำมาสักระยะ ผมบอกเลยว่าตอนแรกผมตีแขนว่ายน้ำเหมือนปกติที่ว่ายที่สระ แต่หลังจากที่ผมใช้พลังรุ้งวิ้งๆนั่น ผมกลับเดินได้เหมือนอยู่บนบกเลยแหะ

''นั่น ถึงแล้ว''ชาร์กกี้หยุด และมองไปทางข้างหน้าข้างหน้าที่ผมเห็น มันเป็นนรกใต้สมุทรชัดๆ มีบาเรียป้องกันสีแดงและแนวปะการังแดงฉาน แถมยังมีแต่ฉลามตัวใหญ่เต็มไปหมด พร้อมกับกับกองทัพอสุรกายที่เหมือนซากศพว่ายน้ำได้ เดี๋ยวก่อนนะ ... นั่นมัน คราเค่นหรอ!! คราเค่น ใต้สมุทรนี่มันบ้าไปแล้ว ผมฝันไปชัดๆ!!

*หมายเหตุ*

นิยายเรื่องนี้แต่งไว้ตั้งแต่เด็กมากๆๆๆ ตั้งแต่13ขวบ จนตอนนี้20แล้ว แต่งๆหายๆไปหลายปี เพราะลืมไปแล้วค่ะ ตอนนี้จะพยายามกลับมาแต่งเรื่อยๆนะคะ ใช้เวลาหลายปีมากในการมาไรซ์โอเชี่ยน :)) ป่านนี้เจคจะเป็นยังไงบ้างนะขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาอ่านนะคะ ฝากติดตามผลงานด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ