กว่าจะมองเห็น

     เมื่อคำว่า"ความรัก"สามารถเกิดขึ้นได้กับทุกเพศทุกวัยทุกสถานะ ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ สัตว์ หรือสิ่งต่างๆ ที่อยู่บนโลกใบนี้ ล้วนแต่มีความรักกันได้ทั้งนั้น โดยที่ไม่มีคำว่า"ถูก" หรือ "ผิด"
     สายลมเอ๋ย ท้องฟ้าเอ๋ย เมฆเอ๋ย จะมีใครรู้บ้างนะ ว่าตอนนี้ฉันทรมานมาก ยากเหลือเกินกับการลืมใครสักคน และยากยิ่งกว่าที่จะเลิกรักใครสักคนเช่นกัน ค่ำคืนนี้ช่างดูเงียบเหงา เพราะนอกจากดวงจันทร์ที่ออกมาทำตามหน้าที่ของตนก็ไร้ซึ่งสิ่งรอบข้าง แม้กระทั่งสายลมเองยังเงียบงัน เฮ้อ...ทำไมต้องมีความรัก แล้วทำไมความรักช่างทรมานเช่นนี้ นี่ใช่มั้ยที่มุนษย์โลกกลัวที่สุด "ความผิดหวัง"และ"ความเสียใจ"
     ขณะที่ดวงจันทร์กำลังบ่นพรึมพรำกับตัวเอง ก็มีแสงอ่อน ๆ มาจากข้างหลังเค้า โดยที่เค้าไม่รู้ตัว ดวงจันทร์...เสียงเรียกเล็กๆ ที่คุ้นหูและไม่คิดเลยว่าจะได้ยินเสียงเรียกนี้อีก ฝันต้องฝันไปแน่ ๆ ฉันฝัน ดวงจันทร์ตบน่าตัวเอง และก็มีเสียงหัวเราะเล็ก ๆ ดังขึ้นอีก ไม่ได้ฝันหรอก ฉันเองดวงดาวไง
     ดวงจันทร์หันมาตามเสียงเรียกนั้น ด้วยความดีใจแต่เค้าก็เก็บอาการไว้ อ้าว..ดวงดาวเองหรอ และอีกหนึ่งเรื่องที่ทำให้ดวงจันทร์ยิ้มและส่องแสงสว่างออกมามากกว่าปกติ เพราะวันนี้ดวงดาวของเค้า มาเพียงคนดวงเดียว แล้วทำไมวันนี้มาคนเดียวล่ะ เป็นคำถามที่ไม่อยากถามหรอก แต่ก็แอบดีใจจนเผลอส่องแสงออกมาสว่างมากอยากเห็นได้ชัด
     ดวงดาวทำน่างง ๆ กับคำถามและก็นึกขึ้นได้ว่า..อ๋อ.!!หมายถึงดวงดาวผู้ชายหรอ วันนี้เค้าไม่ได้มีหน้าที่น่ะก็เลยไม่ได้มา...ว่าแต่ทำไมเค้าต้องมากับฉันด้วยล่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อยนิ่
     อะไรนะ....ช่างเป็นคำพูดที่อยากได้ยินอีกซ้ำ ๆ "เราไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อยนิ่" "เราไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อยนิ่"
ก็เปล่า แค่..เห็นว่าสนิทกันแค่นั้นเอง อีกแล้ว พูดอะไรออกไปนะเรา ดวงจันทร์ถึงกับอยากตบน่าตัวเองแรง ๆ
     เพื่อนงั้นเหรอ..!!! ในที่สุดดวงจันทร์ก็ได้รู้ความจริง ดวงดาวผู้หญิงเป็นเพียงแค่เพื่อนกับดวงดาวผู้ชาย ดีใจสิครับ บอกได้แค่คำเดียวเลย และในค่ำคืนนี้ก็เป็นคืนแรกที่ท้องฟ้าสว่างสดใส และมีเพียงแสงของดวงจันทร์กับดวงดาวเคียงคู่กัน