- รักเกินตัว -

     แดดอันร้อนแรงในยามบ่ายคือศัตรูตัวร้ายที่คอยทำลายผิวขาวละเอียดของ ระฟ้า ซุปเปอร์สตาร์หน้าสวย เขาเสยผมลวกๆแล้วก้าวเข้าไปในคอนโดมิเนียมส่วนตัวที่ราคาเหยียบหลักสิบล้านด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์นัก

     “คุณระฟ้าคะ” เสียงหวานๆของพนักงานต้อนรับสาวสวยส่งผลให้เจ้าของฝีเท้าหยุดและหันไปมองด้วยใบหน้าเรียบเฉย

     “มีคนมารอพบอยู่ที่ล็อบบี้ด้านนู้นค่ะ” ระฟ้าเลิกคิ้วสงสัย แล้วเดินไปตามที่พนักงานสาวผายมือ เขาเดินมาถึงและหยุดมอง ที่โซฟามีร่างเล็กๆที่แสนคุ้นตากำลังนั่งหันหลังอยู่ เขาเดินไปหาหล่อน แต่เว้นระยะห่างเสียไกลลิบอย่างกับกลัวติดเชื้อโรคอะไรสักอย่าง!

     “พี่ระฟ้า” โชติรสพยายามจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย แล้วหันไปฉีกยิ้มกว้างให้คนตรงหน้า

     “มาทำไม…” ไม่ใช่ประโยคคำถาม แต่เขาต้องการจะบอกเธอว่าอย่ามาวุ่นวายกับเขาต่างหาก ตัวยุ่งหัวเราะแหะๆแล้วยื่นถุงพลาสติกที่ใส่กับข้าวสองสามอย่างให้คนตรงหน้า

     “นี่แกงส้มชะอม กับไข่เจียว …แม่ทำไว้เยอะฉันก็เลยตักแบ่งมาให้พี่ เห็นพี่ซูบไปเยอะเลยคงไม่มีเวลากินข้าวแน่ๆ” เธอพูดอย่างกระตือรือร้น ระฟ้าเกือบปฏิเสธน้ำใจคนตรงหน้าแล้วแท้ๆ แต่หน้าเชื่องๆของเธอกลับทำให้เขาใจดีนึกสงสารขึ้นมา

     “ขอบใจ…แต่วันหลังไม่ต้อง…” เชยหน้าจ๋อย แล้วตอบรับเสียงอ่อนจนระฟ้ารู้สึกผิดเล็กๆในใจ

     “โอเคๆ…” เธอสีหน้าครุ่นคิดเล็กน้อย…

     “ งั้นคราวหน้าฉันเปลี่ยนเป็นไก่ทอด กับต้มจืดเต้าหู้ก็ได้…” ให้ตายเถอะ…ยัยเด็กนี่สมองกลับหรือไง! เขาหมายความว่าคราวหน้าไม่ต้องเอามาให้ต่างหากล่ะ ไม่ใช่ให้เปลี่ยนเมนู…นี่เขานึกสงสารคนผิดใช่ไหม!