Thank You For Love

 " เวล เด่วเราไปห้องน้ำก่อนเด่วมานะ รอแปบนึ่งนะ " 

 พอหลังออกมาจากห้องน้ำเราก้เห้นเวลกับ ผู้ชายคนนึ่ง ที่กำลังจะจูบเพื่อนเรา เราเรยไปขวางเอาไว้เเต่ เวลกับบอกว่า " เห้ย วี่แกไปทำพี่เขาทำไมอ่าพี่เขาเเค่จะเอาคนตาออกจากตาเราให้เฉยๆน่ะ " อ่ะ.. อ้าวสวยเเร้วสิเรา 

 " อ้าว หรอ เราไม่รู้อ่าขอโทษ ทีค่ะ พอดีชั้นคิดว่าคุนจะลวนลามเพื่อนชั้นหน่ะค่ะ " ชั้นขอโทดเขาอย่างจิงจัง 

 " หึ!! ที่จิงคุณตั้งใจมาห้ามผมหน่ะก้เพราะว่าคุณจะให้ผมทำกับคุณมากกว่ารึป่าวครับ "

 " นี่ นายใช้ไรคิดย่ะ ถ้าคนอย่างชั้นจะมาให้นายจูบเนี่ยให้คนข้างถนนมาจูบยังรู้สึกดีกว่าให้นายจูบอีกตั้งเยอะหน่ะรู้ไว้สะด้วย " เหอะไอ้ ผู้ชาญ ปาก หญิง

 " หือที่คุณพูดหน่ะคุณเคยลองจูบผมมาเเล้วงั้นหรอห่ะ ถึงกล้าว่าจูบของผมหน่ะ " ยังจะมาเถียงต่ออีกหรอเนี่ย " หึ งั้นลองเรยก็เเร้วกันนะจะได้รู้ว่ารสชาติ จูบของผมมันจะดีกว่าจูบของคนข้างถนนไหม " 

 " นี่ นายจะ... อุ๊บ  " เเละเสียงของชั้นก้หายไป พร้อมกับจูบที่เขามอบให้ เเละเรายอมรับจิงๆเเหละว่าจูบนี้ดีจิงๆ ถึงมันจะไม่ใช่จูบเเรก เเต่ มันก็รู้สึกดีจิงๆ เเต่!! เรากำลังเคลิ้มหรอเนี่ยไม่ได้การละ เเละชั้นก้ใช้กำลังที่ชั้น ผลัดนายนั้นออกไป

 " เปนไงหล่ะจูบนี้ถึงกลับเคลิมเรยหล่ะสิ หึทีนี้จำไว้ว่าอย่ามาหยามคนอย่าง ผม " เเละพอหมอนั้นพูดเสดก้เดินไป 

 " เห้ยยัยวี่เปนไรไหม ยัยวี่ " เสียงยัยเวลดังขึ้นทำให้ชั้นรู้สึกตัวขึ้นมา เเละรู้สึกเเค้นนานนั้นมากๆที่มาหักหน้าคนอย่าง กีวี่ จำไว้นะนายเค้นนี้ต้องชำระ ชั้นได้เเต่บอกกับตัวเอง

 " อื่มๆไม่เปนไรเเร้วเรากลับบ้านกันเถอะป่ะๆ มันดึกเเร้วเด่วพี่ ชายชั้นเป้นห่วง " เเละเรา 2 คนก้กลับบ้านกัน