รักนายเหรอ..!!!?? หรือผมคิดไปเอง

          . . . . ต่อจากบทที่ 6. . . .

               เช้าวันรุ่งขึ้น. . .

          "อือ..อืม.."ผมค่อยๆลืมตาตื่นขึ้มาพบเช้าวันใหม่ที่แสนจะสดใส

          "โอ๊ย!!!!!!!"นะ... นี่มันอะไรกัน.. ทะ.. ทำไมมันเจ็บสะโพกจัง

          "ตื่นแล้วเหรอ..."เสียงที่คุ้นหูพูดขึ้น เมื่อผมหันไปมองก็ผมกับโคชิ.. ที่ยืนกอดอกอยู่ตรงหน้าผม มันเกิดอะไรขึ้น ผมจะอะไรไม่ได้.. แต่.. ทำไมตาผมมองเห็นแล้วล่ะ....

          "ทะ...ทำไมมันเจ็บ.."ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่สื่อออกมาว่า ตอนนี้ทรมานอย่างมาก

          "ก็ใส่ไอ่นั่นของผมเข้าไป.. ไม่เจ็บก็บ้าแล้ว" คำพูดนั้นมันทำให้ผมหันขวักไปหาเขา ไอ่นั่น หรือว่า.... ทันทีที่เค้าพูดจบ ผมก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน ไอ่บ้านี่ทำจริงเหรอ..

          "นะ.. นายทำจริงเหรอ .. โคชิ.."ผมพยายามพยุงตัวเองขึ้นมานั่งมอง

          "เฮ้ๆๆ... อย่าพึ่งซิ..."เค้ารีบเข้ามาจับผมนอนลงทันที

          "หิวไหม.."โคชิถามขึ้นพร้อมกับใบหน้าสวยๆที่กำลังยิ้มอย่างมีเสน่ห์ จนผมเคลิ้ม หน้าแดง

          "วิลโล .."โคชิเรียกผมขึ้น เหมื่อผมหน้าเหม่อลอย

          "อ่า ครับ ก็ดีครับ..."ผมตอบไปอย่างฉับไว ก่อนที่ผมจะเผลอมองหน้าเค้าอีก แล้วเค้าก็ออกไปจากเต้นท์ ปล่อยผมอยู่คนเดียว แต่ก็ดีน่ะ.. แต่ตอนนี้เจ็บมาก.. อยากร้องไห้...

          1 ชั่วโมงผ่านไป

               จ๊อก.....

          เสียงท้องผมร้องเป็นรอบที่ล้านแล้วมั้ง เมื่อไหร่โคชิจะมาเนี่ย... หิวข้าว.. ตอนนี้กินช้างหมดได้ทั้งป่าแล้ว หิว!!!!!!

          "มาแล้ว..." ทำไมหมอนี่ เดี๋ยวเข้ม เดี๋ยวน่ารักน่ะ.. แปลกคน..

               ตุ๊บ..

          "นี่ของเจ้า.. " คราวนี้เป็นเนื้อย่างสองไป กะข้าวปั้น(กินได้หรือเปล่าน่ะ) ผมก็เลยลองกินๆดู แต่อย่างน้อยก็อร่อยอยู่น่ะ.. คราวนี้ก็เป็นอีกแล้ว.. มัดผม แต่ก็ดูแมนน่ะ.. พอผมกินข้าวเสร็จ

          "เดี๋ยว อีกสัก 7-8 วันก็เดินได้ปกติแล้วน่ะ.."

          จะบ้าตาย.. 7-8 วัน ใครจะไปทนไหว.. แล้วผมจะเป็นไงต่อเนี่ย...!!!!

                                      * * * ติดตามตอนหน้า* * *