ยัยนักเรียนสุดซ่ากับประธานนักเรียนสุดโหด

บนห้อง

"นี่ เป็นไงบ้าง ไปกินข้าวกับไอ่หมอนั่นหน่ะ"นายไฮคิวถาม

"โคตรอึดอัดเลยหว่ะ"ฉันตอบไป

"เออแก อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันวาเลนไทน์แล้วนะเว้ย"ไฮคิวบอก

"สุภัสสา หฤทธิ์ เอาอีกแล้วนะ ชอบคุยกันในเวลาฉันตลอด ออกไปยืนกระต่ายขาเดียวแล้วคาบไม้บรรทัดหน้าห้อง"ครูเบียบบอก ฉันกับไฮคิวจึงต้องเดินไปยืนกระต่ายขาเดียวแล้วคาบไม้บรรทัดหน้าห้อง แถมยังเอาป้ายที่เขียนว่า'เราสองคนจะไม่คุยกันในเวลาเรียนอีกแล้วค่ะ/ครับ' แล้วยังยืนในช่วงเวลาพัก 10 นาทีด้วยหน่ะสิ คนที่ผ่านไปผ่านมาก็หัวเราะสะใจ เดี๋ยวก็กระโดดถีบเลยนี่

"เฮ้ยเชอรี่ กีวี่ ดูดิ'เราจะไม่คุยกันในเวลาเรียนอีกแล้วค่ะ'ฮ่าๆๆ สะใจจัง"ยัยแอปเปิ้ลพูด ฉันจึงใช้เท้าข้างที่ยกอยู่เหยียบเท้ายัยนั่น

"โอ๊ะโทษน๊าา พอดีเท้ามันไม่อยู่นิ่งอ่ะ"ฉันพูดแล้วหันไปหัวเราะกับไฮคิว

"หึ่ย..."ยัยแอปเปิ้ลอั้นกรีดเอาไว้เพราะคนผ่านไปมาเยอะ

"ฝากไว้ก่อนเถอะยัยโบเน่า"ยัยแอปเปิ้ลพูดแล้วเดินไป

"จะฝากประจำ หรือเผื่อเรียกดีค่ะ ฮ่าๆๆ"ฉันตะโกนตามหลังยัยแอปเปิ้ลทำให้คนแถวนั้นหันมามอง

"อะแห่ม ใครอนุญาติให้เธอเอาไม้บรรทัดออกห่ะ สุภัสสา"ครูเบียบเดินมาทำหน้าดุ

"อุ๊ย ขอโทษค่ะ มันหลุด"ฉันแก้ตัวแบบหน้าคอนกรีต(หน้าด้านนั่นแหละ)

พอหมดพัก 10 นาที ครูเบียบก็อนุญาติให้ไปกินข้าวได้ แต่ทำไมไฮคิวไปนานจังว่ะ ก็ครูเบียบหน่ะสิให้ไฮคิวยกหนังสือไปที่ห้อง ฉันจึงออกไปเข้าห้องน้ำ แต่พอกลับเข้ามาในห้องก็เห็นโน๊ตติดอยู่ที่โต๊ะ

โบนัสเดี๋ยวไปเจอฉันที่หลังโรงเรียนหน่อยนะ

                                         ไฮคิว

 พักเที่ยง 

"ไอ่คิว ฉันมาแล้ว มีอะไรว่ะ"ฉันตะโกนถาม เพราะตรงนั้นไม่มีใครอยู่เลย

"ตุ๊บ"ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรแข็งๆมาตีที่หัวฉัน ทำไมโลกมันหมุนอย่างนี้นะ จากนั้นฉันก็ไม่ได้สติ