Unconscious mind to love

   Unconscious mind to love (เผลอใจไปรักเธอ) : ชีวิตของผู้หญิงอย่างฉันต้องวุ่นวายอยู่ในรั้วมหาลัยK เพราะต้องการกลับมาแก้แค้นคนคนหนึ่งแท้ๆเลยเชียว  

                                   <3 ........วันรับน้อง.......<3

ฉันกลับมาถึงบ้านโหยยมึนไม่หายอี่ตาบ้านั่นด่าฉันเป็นชุดปากฉันก็ไม่ยอมขยับนั่งนิ่งให้มันด่าอยู่อย่างนั้นแต่คอยดูเถอะฉันจะเอาคืน ฉันนั่งจัดของในบ้านต่อบ้านฉันก็มีห้องนอน1ห้อง ห้องน้ำ ห้องครัว ห้องแต่งตัวนี่รู้สึกจะใหญ่สุด ฮุฮุ บ้านหลังนี้ก็อยู่ไม่นานมากเพราะจะอยู่ถึงแค่ตอนเรียนจบพูดแล้วก็หิว -3- บ้านฉันก็ไม่มีอะไรให้กินด้วยต้องออกไปซื้อหน้าปากซอยของหมู่บ้านนี่ก็สองทุ่มแล้วซอยก็เปลี่ยวฉันต้องระวังตัวเองมากๆเลยล่ะฉันค่อยๆเดินไปตามทางเอ๊ะ !เหมือนมีเสียงคนเดินตามหลังอยู่เลยฉันลองเดินต่อไปก็ยังคงตามมาอีกชีวิตฉันเรื่องโรคจิตนี่ถือว่าเซียนมากชีวิตพี่เจอะมาเยอะ ฉันตัดสินใจหันหลังกลับไปเป็นผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ใส่เสื้อมีฮู๊ด มองไม่เห็นใบหน้าใช่ใช่แน่ๆมันต้องกะจะปลุกปล้ำสาวสวยที่เพิ่งมาใหม่ในหมู่บ้าน(จะบอกว่าตัวเองสวย?)

          "ปั๊กๆๆๆ นี่แน่ะๆๆ ไอ่โรคจิตไม่ได้แอ้มฉันหรอกนะฝันไปร้อยชาติเถอะ"ฉันซุ่มเตะชกไปที่ไอ่โรคจิตไม่หยุดและกำลังจะวิ่งหนีมันให้เร็วที่สุด

          "โอ๊ยๆๆ อะไรน่ะใครโรคจิตห้ะ?!!"ฉันหันไปมองผู้ชายคนนี้ค่อยๆเงยหน้าขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ผมสีหน้าตาลเข้มหน้าตาดูเป็นเกาหลีนิดๆไม่หน้าคิดตื้นๆมาเป็นโรคจิตเล้ยยย

          "ก็แกไงยังจะถามอีก" ฉันหยุดวิ่งแล้วพูดโต้ตอบไปอย่างมั่นใจ

          "ยัยบ้าเอ๊ย!! ฉันจะไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาเก็ตจะตามเธอมาทำไมเธอเป็นใครห้ะ?!"อะ อ้าว เพล้ง!หน้าแตกเลยไงยังไงฉันก็ไม่ผิดผู้หญิงเดินมาคนเดียวมีคนเดินตามมาก็ต้องคิดอย่างนี้อยู่แล้ว

          "ฉันไม่ได้บ้าก็ผู้ชายเดินตามผู้หญิงในซอยเปลี่ยวๆแบบนี้ก็ต้องคิดอย่างอยู่แล้วยังไงก็เถอะ เจ๊ากัน จบป่ะ!"ฉันเดินต่อไปเพื่อไปซุปเปอร์มาเก็ตทิ้งรอยจ้ำเขียวอมม่วงไว้ที่โหนกแก้มและมุมปากของไอ่หมอนั่นไว้เหอะช่วยไม่ได้อยากทำตัวเหมือนเอง-3-ฉันเดินมาถึงซุปเปอร์มาเก็ตหน้าปากซอยเดินเลือกซื้อของกินไปเรื่อยๆนั่นไงไอ่โรคจิตเข้ามาละฉันรีบหันไปอีกทางเดินเลี่ยงๆไปจ่ายเงินซวยๆตั้งแต่ย้ายบ้านยันเปิดเทอมวันแรกไอ่โรคจิตนั่นก็มองแบบคาดแค้นสุดๆฉันรีบกลับบ้านนอนดีกว่าZ z z z 

เวลารับน้อง

          "นี่ฉันว่าวันนี้ต้องโหดสุดแน่เลย"ยัยหวานพูดแบบกังวล

          "สนุกออกเชื่อฉันสิ:D " ผู้หญิงขี้เล่นแบบยัยคิวลี่พูด

          "เอาล่ะน้องๆวันนี้ให้น้องๆเขียนชื่อตัวเองลงไปในป้ายที่ห้อยคอนะเดี๋ยวรอพวกรุ่นพี่มาครบค่อยเริ่มการรับ"ฉันก้มหน้าห้มตาเขียนชื่อตามที่รุ่นพี่ผู้ชายคนนั้นบอกมาแล้วสักพักกลุ่มรุ่นพี่ก็เดินเข้ามา

          "เห้ย! ชางมินตาไปโดนอะไรมาวะ ปากอีกนี่ไปมีเรื่องกับใครบอกมาเดี๋ยวพวกเราจะลุยด้วย"เสียงรุ่นพี่คุยกันเสียงดังฉันหันไปมอง เห้ย!นั่นมันไอ่โรคจิตนี่นี่เป็นรุ่นพี่หรอกหรอเนี่ยย= =!

          "เออ ช่างเถอะไม่มีอะไรหรอกว่าแต่น้องมาครบกันรียัง?.....เห้ยเธอ!"เสียงหมอนั่นตกใจและชี้นิ้วมาที่ฉัน

          "คะ?" ฉันทำเป็นงงๆไม่รู้เรื่อง 

          "เหอะ ชื่อแอลกอฮอล์งั้นหรอ?สงสัยขี้เมาสินะ"ไอ่รุ่นพี่โรงจิตเรียกฉันว่าขี้เมา เหอะฉันรับม่ายยยด้ายย>.<!!!

          "อุ๊ยตายฉันว่ารุ่นพี่อย่าขยับปากมากเลยค่ะเป็นแผลอยู่เห็นแล้วนึกถึงเมื่อคืนผู้ชายแถวบ้านโดนเมียซ้อมเละเลยน่าอายจริงๆโดนผู้หญิงต่อย555ว่าไหมคะว่าแต่รุ่นพี่คงไม่คงโดนผู้หญิงต่อยหรอกเนอะ :)" ฉันแกล้งพูดยั่วให้อี่ตานี่เสียหน้า

          "เห้ยหรือว่าไอ้ชางมินมันคบผู้หญิงวะ ฮั่นแน่โดนผู้หญิงซ้อมแน่ๆ"อ้อ ที่แท้รุ่นพี่โรคจิตนี่ก็ชื่อชางมิน 

         "หุบปากไปเลยไอ่ซัน"

         "ว่าแต่ไอ่ชางมิน เรียกน้องเขามาทำไมวะเนี่ย?"พี่แกรี่ถามชางมิน ชื่อก็ดูๆจากป้ายชื่อท่าทางพวกพี่นี่คงฮอตน่าดูหล่อเหลากันทุกคน

         " เธอ ... วันรับน้องวันแรกไหนลองโชว์อะไรให้เพื่อนๆดูสิ"อี่ตาชางมินสั่งฉัน โหยละจะให้โชว์อะไรฉันยิ่งขี้อายอยู่ด้วยเต้นก็ไม่เป็นเออแต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันทำได้ดีคือวิดพื้นขาเดียว-.-เพราะฉันออกกำลังทุกวัน

         "อ่องั้นหรอคะ งี้ฉันก็แย่สิคะฉันขอมีเพื่อนสักคนมาร่วมได้ไหมคะ?"ฉันกระพริบตาปริบๆขอความเฆตตาจากเพื่อนๆอี่ตาชางมิน

         "เออน้องเค้าเป็นผู้หญิงนะเว้ย ก็เบาๆหน่อยเหอะว่ะชางมิน"พี่ที่ชื่อเคนจิพูด

         "หน๊อยยย ฉันรู้ทันพวกแกน่ะเหอะ!ก็ได้เธอจะเอาใคร"ฉันมองหาไปทางกลุ่มนักศึกษาเพื่อนๆฉันต่างหลบตาประมาณอย่าเอาฉันนะแกฉันไม่ไปแน่โด่ฉันมีเป้าหมายแล้วหน่า5555ฉันไปเจอหน้าอี่ตาปากหมาพอดีดูชื่อสิแน่ะๆๆรู้ทันปิดป้ายชื่ออีกแต่เสียใจนะจ้ะฉันเห็นทันชื่อโทนี่งั้นหรอ ฮ่าๆ 

        "โทนี่จ้ะมานี่สิ โทนี่เพื่อนเลิฟฟฟ"ฉันลากเสียงหวานๆและยิ้มส่งไป

        "อ้าวใครคือโทนี่ออกมา!" อี่ตาชางมินสั่งเสียงเข้มอี่ตาโทนี่ก็่ค่อยๆลุกมาด้านหน้าเพื่อนฉันนี่เงิบบบบกันเป็นแถวว่าไปเป็นเพื่อนเลิฟกันตอนไหนยังเห็นด่ากันในห้องเรียนเลยนะยะ

        "แล้วเธอจะโชว์อะไรล่ะ?"พี่ที่ชื่อโกลถามแบบสงสัย

        "วิดพื้นขาเดียวค่ะ:D"พวกรุ่นพี่ทำหน้าแปลกใจ

        "เหอะ!ทำให้ได้ละกัน30ครั้งโชว์สิ!"อี่ตาชางมินดูถูกพร้มสั่งให้ทำตามที่บอกอี่ตาโทนี่ยังมาส่งสายตาค้อนให้ฉันอีก

        "1..2..3..4..5............30"พอวิดพื้นเสร็จก็กลับไปนั่งที่

        "โอ้โห เพื่อนพวกเรานี่เก่งมากนะฮ่าๆๆ"รุ่นพี่ซันหัวเราะแบบชอบใจ

        "เอาล่ะวันนี้สองคนนั้นที่วิดพื้นกลับบ้านได้นะส่วนคนอื่นวิ่งรอบสนาม4รอบ" ดีฟุดๆๆ จะกลับแล้วเย้ๆๆฉันหันไปขยิบตาใส่พวกเพื่อนสาว ยัยพวกนั้นน่ะหรอก็เบื่ออ่ะสิพวกนั้นไม่ค่อยชอบออกกำลังชอบเที่ยวมากกว่า

       "นี่ยัยขี้อ่อยขี้เมา นี่เธอยังล้มเลิกแผนการยั่วฉันอีกหรอห้ะ?" 

       "ยั่วว?? ฉันเนี่ยนะนายเข้าใจอะไรผิดรึเปล่าอ่ะนี่เอาไปสิ"ฉันหยิบตระกร้อครอบปากหมาที่เพิ่งซื้อมาให้อี่ตาโทนี่

       "เอาให้ทำไม?"อี่ตาโทนี่งง

       " อ้าวนี่นายไม่รู้ตัวหรอว่าฝีปากนายมันไร้ตระกร้อน่ะ555 บายยย โทนี่เพื่อนเลิฟ"ฉันโบกมือบายอี่ตาโทนี่พร้อมกับเดินไปที่รถชิวๆเฮ้อกลับบ้านสักที