เรื่องราวจากความทรงจำ (Memory story)

"สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับค่ะ"

"สองที่ ..เชิญทางนี้ค่ะ"

เวลาตีหนึ่งควรจะเป็นเวลาแห่งการหลับไหลของชาวเมือง แต่สำหรับย่านบันเทิงชื่อดังแห่งนี้ ร้านข้าวต้มกุ๊ย "นายหุย" ยังคงวุ่นวายชุลมุนอยู่กับแขกมากหน้าหลายตา แขกส่วนใหญ่ชอบที่ได้ซดอะไรร้อน ๆ เพื่อลดอาการมึนเมาให้ตาสว่างขึ้นบ้าง

เสียงพนักงานเสริฟ์สาวดังขึ้นไม่ขาดสาย

"เฮีย .. โต๊ะหนึ่ง .. ข้าวต้มสอง .. กุ้ยช่ายขาวหมูสับ .. บุ้งไฟแดง .. จับฉ่ายหนึ่งถ้วย"

"ค่า มาแล้ว ค่า"

"ขอเช็ดโต๊ะหน่อยนะคะ"

หญิงสาวมีโครงหน้ารูปไข่ ความสวยที่ไม่ฉูดฉาด ทำให้แลดูไม่น่าเบื่อและอ่อนหวานแบบเป็นธรรมชาติ .. เหงื่อที่ไหลซึมออกมาแสดงให้เห็นถึงอากาศอันร้อนอบอ้าว และการทำงานที่วุ่นวายตั้งแต่หกโมงเย็นจนถึงเวลานี้ที่เธอต้องอดทนเพื่อให้ได้รายได้สองร้อยบาทต่อคืน

"ฮือ ฮือ ทำไมแกมันใจร้ายอย่างนี้ .. ทำกับฉันมากมายขนาดนี้ได้ยังไง"

เจ้าของเสียงเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาของเธอแลดูเจ็บปวดและสิ้นหวังที่จะมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ทุกคนในร้านเริ่มหันไปมองและซุบซิบกันเสมือนฝูงผึ้งบิน แต่ท่าทางผู้หญิงคนนี้จะไม่สนใจอะไรอีกแล้วนอกจากคู่สนทนาที่นั่งอยู่ตรงข้ามตนเอง

"แกเอาเงินของชั้นไปเท่าไหร่แล้ว แล้วแกยังจะบอกเลิกชั้นอีกเหรอ ไอ้คนชั่ว"

"หุบปากเดี๋ยวนี้นะ นังบ้า! ก่อนที่ฉันจะทนแกไม่ไหว .. ฮึ ก็แค่คบเล่น ๆ ..เห็นเป็นหญิงแก่ขี้เหงา .. แกมันโง่เองนี่ .. แต่อย่างว่า .. การที่คนอย่างฉันยอมมาคบแกเนี่ย มันก็ต้องมีอะไรตอบแทนกันบ้าง ..แกคิดว่า หน้าอย่างแกจะหาใครเหรอ .. ฮ่าฮ่าฮ่า .. แล้วตอนนี้แกก็ไม่มีอะไรจะให้ฉันแล้ว เงินก็หมด ทองก็ไม่มีแล้ว ฉันจะทนคบกับแกอีกทำไมกันฮะ! ยัยแก่หนังเหี่ยว"

หญิงสาวโกรธและอับอายจนอยากจะหายตัวไปจากตรงนั้น ดวงตาของเธอบวมแดงจนร้อนผ่าว เธอไม่รอช้าหลังจากที่เธอตัดสินใจอะไรสักอย่างได้นั้น เธอคว้าแก้วน้ำที่เพิ่งได้มาจากเด็กเสริฟ์ราดลงบนหัวของผู้ชายคนที่ทำร้ายชีวิตของเธอซะจนป่นปี้

"เฮ้ย .. แกทำอะไรเนี่ย .. อยากตายใช่ไหม ฮ้า ...!"

ชายหนุ่มเงื้อมมือหมายจะทำร้ายผู้หญิงคนที่เขาได้ทำร้ายไปแล้วไม่รู้เท่าไหร่ แต่วินาทีนั้นเอง เขารู้สึกได้ถึงความร้อนชาบนศีรษะของเขา .. เหมือนมีอะไรเหลว ๆ ไหลย้อยลงตามหน้าผากเขา

"อ๊ากก .. ร้อน ร้อน.. อ๊ากส์ อ๊ากกกกก!"

เขาสะบัดของร้อน ๆ นั้นด้วยความทุรนทุราย เค้าลุกขึ้นยืนดิ้นพล่านด้วยความเจ็บปวด เนื่องจากโดนข้าวต้มที่เพิ่งเดือดปุดๆ ออกจากหม้อราดรดบนตัว ผู้ชายทรามแทบคลั่งเมื่อรู้ว่าตัวเองโดนหยามได้ถึงขนาดนี้ เขาหันกลับมาอย่างรวดเร็ว หมายจะดูหน้าคนที่กล้าทำอะไรอย่างนี้

"อีบ้า! .. ยัยเด็กเสริฟ์ แกกล้าดียังไงทำชั้นอย่างนี้ แกยุ่งเรื่องคนอื่นทำไม ฮ้า!"

"ร้านของเราไม่ต้อนรับผู้ชายเลวทรามอย่างคุณค่ะ กรุณาออกไปจากร้านเราด้วย!"

ชายหนุ่มจ้องตาสาวเสริฟ์ด้วยความเคียดแค้น มันเป็นแววตาที่สามารถจะเอาชีวิตของเด็กเสริฟ์ได้ ณ ตอนนั้นเลย

"งั้นแกตายซะเถอะ!"