ชีวิตของเด็กคนคนนึง

      คุณย่าครับ เมื่อไหร่พ่อกับแม่จะกลับมาครับ ผมมองสีหน้าคุณย่าที่เพิ่งรับโทรศัพท์ สีหน้าท่านดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ผมจึงคิดว่าต้องเกิดสิ่งไม่ดีแน่ๆ จนย่าคุยเสร็จ ย่าก็ฟุบเป็นลม ผมตกใจเรียกพี่เลี้ยงมา ดูคุณย่า ผมคิดว่า ผมคงจะไม่มีชีวิตที่ดีเหมือนเด็กคนอื่นตลอดชีพเลยละมั้ง ผมโดนรับมาเลี้ยงตั้งแต่ คลอดมาจากแม่แท้ๆของผม แม่เลี้ยงที่รับผมมาเพราะเค้าไม่สามารถมีลูก และแม่ผมก็ยินยอมเพราะแม่เป็นเด็กวัยรุ่น ที่แค่ท้องมาเพราะมีเซ็กในวัยเรียน คุณย่าบอกผมมาอย่างนั้น ตอนนี้ผมเลยคิดว่า ถ้าเปนอะไรไปทั้งครอบครัวนี้อีก ผมคงไม่มีที่ไปแล้วละ คงต้องออกจากบ้าน เพราะ คุณพ่อก็เครียดที่บริษัทจะล่มเลยคับรถหนีออกจากบ้าน แม่ก็เคลียดเรื่องการเงินเช่นกันจึงออกรถไปกับพ่อ ผมเลยคิดจะรับมือว่า ผมจะรับภาระที่ผมต้องอยู่คนเดียวไหวหรือไม่ พอย่าตื่นขึ้นมาเล่าให้ผมฟังย่าบอกกับผมว่า พ่อกับแม่ เสียชีวิตแล้ว ผมเป็นต้องตกใจ ย่าก็ร้องไห้ และสลบไปอีกรอบ ย่าสลบไปคราวนี้ไม่ตื่นอีกแล้ว พี่เลี้ยงบอกอย่างนั้นเพราะย่าไม่หายใจ พอผมก็ตกใจไปอีกทีและสลบไป น้องๆที่เล่นซนอีก2คนก็ไม่รู้เกิดอะไร น้องๆสองคนนี้ ก็ถูกรับเลี้ยงมาเช่นกัน ผมก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี เพราะมีน้องอยู่ด้วย พี่เลี้ยงก็ต้องออก บ้านก็โดนยึด ทุกคนก็ไปหมดแล้ว ผมก็หลับไป พอรู้สึกตัวอีกที ผมก็ตื่นมาพร้อมกับโจรปล้นบ้านที่เข้ามาในบ้านผมและน้องๆไม่รู้อะไร น้องๆของผมโดนโจรจับมัดไว้ โจรบอกให้เอาของมีค่ามา ผมไม่รู้ว่าสิ่งใดมีค่า ผมจึงวิ่งรอบบ้านเลยพอไปเปิดตู้เซิฟเห็นทองจึงนำไปให้พวกมันบางส่วน พอผมเอาลงไปให้พวกมัน พวกโจรก็ฆ่าน้องผมไปแล้ว ผมเสียใจมากกับเหตุการร้ายๆอย่างนั้น ผมคิดว่าทำไมผมถึงรอดมาคนเดียวไม่เอาชีวิตผมไปละ ผมคิดเช่นนั้นจึงคิดเอาปืนที่พวกโจรทิ้งไว้ เอามาจ่อที่ตัว แล้วกด ตรงที่กระบอกปืน เสียง ปั้ง ดังรั่น หัวของผม และมีของเหลวจะนวนมากออกจากร่างกาย