ชีวิตของเด็กคนคนนึง

             ผมตื่นมาจากการยิงตัวตายของผม ผมก็ไม่รู้หรอกว่าผมตื่นได้ยังไง ผมหันไปมองด้านหลังก้เป็นร่างของผม ผมมีสองคน ? หรือผมเป็นวิญญาน นั้นสิผมเป็นวิญญาน  พร้อมมีคนยืนตรงหน้าพร้อมพูดว่า เธอเป็นวิญญานงั้นหรอ อยู่ที่นี่ไม่ได้หรอก มากับฉันสิ ผมตกใจมากที่มีคนเห็นผมผมนึกว่าเป็นวิญญานแล้วไม่มีใครเห้นสะอีก แต่ นี่ฉันนะเป็นวิญญานเหมือนกันแหละ แต่ฉันมีหน้าที่ๆต้องพาเธอไปหาพ่อแม่ แล้วไปสู่สุขคติ อ่า พ่อแม่ครอบครัวเธออยู่ตรงนู้นละ ผมรีบวิ่งกระโจนหาพ่อกับแม่ น้องๆและย่า แต่ก้ หายไป วิญญานที่ชวนผมไปหาพ่อแม่ก็หายไป ผมตกใจ ทำไมกัน ทำไม มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไงง ไม่เข้าใจ เมื่อ ผมตื่นมาอีกครั้ง  เอ๊ะที่นี่ ที่ไหนกัน ยินดีต้อนรับค่ะ คุรชาย เอ๊ะคุณชายหรอ ผมตกใจอย่างมาก เมื่อฟื้นมาผมก็กลับมาครอบครัวเดิมของผมแต่แค่บ้านเปลี่ยนไปก็เท่านั้น ผมไม่เข้าใจผมน่าจะตายไปแล้วนี่น่า ทำไม นี่คือโลกของวิญญานที่รอหมดบ่วงกรรม แล้วจึงไปเกิดบนโลกมนุษย์ตามกรรมที่ตนก่อ ผมเข้าใจแล้วว่านี่คอ ชีวิตสุดท้ายที่ผมจะได้เจอกันเป็นครั้งสุดท้าย ผมจึงจะใช้ชีวิตวิญญานให้มีค่าที่สุดละ ผมคิดช่นนั้น .....