กัมมี่เลิฟ (ติดหนึบหมากฝรั่งรัก)^///^

"ฮือๆ" โอ๊ยพระเจ้าค่ะ นี่มันจูบแรกของหนูเลยน่ะค่ะT0Tฮือๆ  ชั้นบ่นกับตัวเองขณะที่ เดินออกจากห้อง จากชั้น จากตึกมา ...

"ไปเที่ยวกันน่ะค่ะ พี่โม"

"แต่ชั้นมีงานน่ะค่ะ คุณไวท์ ต้องขอโทษด้วยน่ะค่ะ"เอ่ะ เสียงของไวท์กับมิกินี่ แต่ว่าใครคือโมฟ่ะ?!

เนื่องจากชั้นมีความสามารถของนักวิทยาศาสตร์ข้อหนึ่งคือ สอดรู้สอดเห็น เฮ้ย!!อยากรู้อยากเห็นต่ะหากล่ะตัวเอง จึงต้องทำตามความสามารถที่มีมาตั้งแต่เกิด หุหุ 555 ฮิๆ โฮะๆ<(เว่อร์ไปม้าง คุณพี่ขา)

" น้าๆน้าาาา พี่โมค่ะ -3-"

"แต่พี่ไม่ว่างนี่ค่ะ   ไวท์แล้วอีกอย่างหนึ่ง อย่าเรียกชื่อนี้ต่อสาธารณะชนสิค่ะ "

"แต่ว่า.." ไวท์ทำหน้าเบื่อ และเหมือนจะขัดใจเธอซักอย่าง ทำไมหว่า-_-

" ขอร้องล่ะ  ขอแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวจริงๆ พี่ขอร้องล่ะไวท์"

" ก็ได้ค่ะ แต่เรื่องอื่นอย่าง เช่นเอ่อ..ออ"ทำหน้าแดงเชียว<(หล่อนยังสอดรู้สอดเห็นและวิจารณ์ไม่หยุดเลย-[]-)

"อะไรค่ะ?"

"เป็นแฟ...อุบ! เอ่อ ม ไม่มีอะไรค่ะ"

"เหรอ .. งั้นพี่ไปก่อนน่ะ"

"ค่ะ พี่มิกิ..."

"ดีมาก"

"พี่!เดี๊ยวสิ หนูไม่ใช่เด็กแล้วน่ะค่ะ ไม่ต้องมาลูบหัวเลย!"

"ก็เพราะไวท์เป็นน้องสุดที่รักของพี่นี่นา เนอะ"

'อีกแล้วเหรอ น้องงั้นสิน่ะ..'(ไวท์พึมพำเบาๆ)

"อะไรเหรอจ่ะ"

"ป เปล่าค่ะพี่โม"

"ไวท์!"

"พี่มิกิ...ค่ะ"

"ดีมากก พี่ไปหล่ะ"

"ค่ะ ^_^'  "

หลังมิกิไปไม่นาน

'ผู้หญิงเหรอ ทั้งๆที่พี่เป็นผู้ชายแท้ๆ พี่ที่หนูชอบตั้งแต่เด็กๆ'

"หนู..หนูไม่ใช่เด็ก แล้วก็ไม่ใช่น้องซะหน่อยย โฮๆ"

"ไวท์..."

"ก กัมมี่..ทำไมเธอถึง..ฮึก"

"เอ๋..เอ่อ"ซ ซวย แล้วไหงมาจากที่ซ่อนซะแล้วนี่?-0-'

"เธอแอบฟังช้้นเหรอ!!!!!!!!"

"ไม่ ไม่ใช่น่ะ"

"แล้วทำไม?"

ชั้นมองไปรอบๆ เผื่อมีอะไรมาช่วยสถานการณ์ตอนนี้ก่อน อ่ะ แตงโมที่นินจากับฟร์นด์เอามาให้นี่ ดีหล่ะ!

"ชั้นมาเอาแตงโมหน่ะ ห่ะๆ"

"เธอไม่ได้ยินจริงๆแน่น่ะ?"

"ใช่ๆ แหะ"ยิ้มแห้งๆ

"แล้วไป ชั้นไปหล่ะ"

"อ่ะ เดี๊ยวก่อน"

"?!"

"เอ่อ ถ้าเธอมีเรื่องไม่สบายใจก็..บอกชั้นได้เลยน่ะ นี่เบอร์ของชั้นจ่ะ"

"..."

"เอ๋ เอ่อ ไม่เอาก็ได้น่ะ"

"เปล่า ไม่หรอก ขอบคุณน่ะ'กัมมี่'"

"ไม่เป็นไรหรอกไวท์"

"นี่ เดี๊ยวเราไปทานร้านอาหารอิตาลี่กันมั้ย?^0^?"

"อื้ม ! ชั้นชอบของฟรีที่สุดเลยย วู้ฮู้"

"กัมมี่ตะกละ"

"แฮะๆ"