TheBlack ความมืด พลังสีดำ และ ยมทูต

     ผ่านมา2วันกับการฝึกที่ยากลำบากของยูระ ยูระสั้งให้ผมใช้ปืนให้ได้และสอนให้ผมต่อสู้ในระยะประชิด ถึงผ่านมา2วันแล้วแต่ผมก็ยังค้างคาใจกับเรื่องที่โยชินะพูด ไหนๆวันนี้ก็เป็นวันที่2ผมจึงตัดสินใจถามยูระ
"นี่ ยูระช่วยเล่าเรื่องของแม่ฉันกับโยชินะหน่อยได้ไหม"
ยูระมองด้วยสายตาที่คิดไว้ว่าต้องถามแน่ๆ
"ก็นะ นายคงอยากรู้จริงๆสินะ" ผมพยักหน้าตอบเธอ

"ฉันนะเข้าร่วมกลุ่มตั้งแต่ฉัน6ขวบก็เท่านายอ่ะนะตอนนั้นโยชินะไม่สินายหญิงอายุ12ขวบได้มั้ง"

ย้อนไปเมื่อ12ปีที่แล้ว

ฉันชื่อยูระ วันนี้ฉันได้มาสมัครเข้ากลุ่มยมทูตเพื่อให้พ่อกับแม่ปลอดภัยและส่งเงินให้พ่อแม่

ด้วยความที่ฉันไม่รู้ทางแล้วเห็นเด็กผู้หญิงผมเทาดวงตาสีแดงคล้ายเลือดฉันจึงเข้าไปถามทางเด็กคนนั้น
"เอ่อ...ขอโทษนะค่ะ พี่สาวพอจะบอกทางไปหากลุ่มยมทูตได้ไหมค่ะ"ด้วยความกลัวของฉันจึงทำให้ไม่กล้าสบตากับเด็กผู้หญิงคนนั้น อย่าถามนะว่าทำไมก็ดูตาเธอสิสีแดงสะขนาดนั้น

"เธอจะสมัครเข้ากลุ่มยมทูตหรอ..."พี่สาวคนั้นตอบฉันด้วยเสียงอ่อนหวานทำให้ฉันรู้สึกหายกลัวไปเลย
"งั้นเธอก็มากับฉันสิ"พี่สาวส่งมือมาให้ฉัน ฉันจับมือที่อ่อนนุ่มและดูเปราะบางแถมยังให้ความอบอุ่นแก่ฉันพาฉันไปในบ้านที่ใหญ่โต
"ที่นี้หรอค่ะ?"ฉันถามไปด้วยความสงสัย

"ใช้จ๊ะ นี้ละบ้านพี่เองและพี่ก็...."พี่สาวยังไมทันพูดจบก็มีเสียงเปิดประตูดังขึ้นต่อหน้า
"นายหญิงครับ หายไปไหนมาครับผมเป็นห่วงนะครับ" ชายวัยกลางคนสูงพอๆกับเสาไฟฟ้าวิ่งตรงมาที่พี่สาว

"อ่ะ...ขอโทษทีนะพอดีฉันได้ยินว่าจะมีสมาชิกใหม่ เลยไปรับสะหน่อยนะ"
ชายวัยกลางคนถอนหายใจ เหมือนกันคนหมดห่วงแล้วเปลี่ยนสายตามาหาฉัน

"หนูเองหรอจ๊ะที่ชื่อยูระ"เขาถามหนูมาแต่หนูกลัวจนเข้าไปหลบหลังพี่สาวแล้วพยักหน้าตอบ
"พ่อกับแม่หนูโทรมาบอกทางเราเรียบร้อยแล้วนะ แล้วจะขอแนะนำตัวหน่อย ผมชื่อทากิ แล้วคนที่เธอหลบอยู่ข้างหลังเขาเป็นหัวหน้ากลุ่มยมทูตชื่อโยชินะจ๊ะ"

ฉันถึงกับตกใจแล้วมองหน้าพี่สาวที่อยู่ตรงหน้า แต่พี่สาวคนนั้นกลับส่งยิ้มอ่อนหวานให้กับฉัน ฉันนึกว่าพี่เขาจะโกรธที่ฉันเสียมารยาทที่ไปถามทางเขา
"อ้าว คุณค่ะนายหญิงกลับมาแล้วหรอ"มีสาววัยกลางคนออกมา
"อ่อ กลับมาแล้วจ๊ะยูระจัง เธอคนนั้นเป็นภรรยาของฉันเองชื่อซายะจ๊ะ"ฉันมองไปเธอสวยมาก แถมยังดูเด็กอยู่เลย

"นี่!!!นายหญิงกลับมาแล้วทำไมไม่เรียกฉันฟ่ะ"
"พี่ครับใจเย็นๆหน่อยครับพี่" มีเด็กผู้ชาย2คนเดินออกมาคนที่ดูสูงมีนิสัยก้าวร้าว ส่วนอีกคนมีนิสัยดูเป็นผู้ใหญ่กว่าคนพี่

"ฉันจะแนะนำเอง"พี่สาวพูดขึ้นเมื่อเธอดูท่าทีของคุณลุงทากิจะแนะนำ

"คนที่ดูก้าวร้าวชื่ออากิและคนที่ดูเป็นผู้ใหญ่ชื่ออากะ"พี่สาวแนะนำและแน่นอนฉันก็จำชื่อได้ทุกคน

ผ่านไปราวๆ3วัน พี่โยชินะบอกให้ทุกคนแสดงความสามารถให้แต่ละคนดู ฉันเป็นคนแรกแล้วตามด้วยอากิต่อด้วยลุงทากิ แล้วจบที่ป้าซายะ
ฉันใช้สไนเปอร์ไรเฟิลตัวโปรดของฉัน จากนั้นพี่โยชินะก็สั้งให้อากะปล่อยเป่าลอยฟ้าออกมา ฉันยิงกระสุนได้สวยและเด็ดขาด

"ยิงได้สวยนะยูระ ฉันให้เธออยู่หน่วยซุ่มยิงและสนับสนุนเพื่อนๆ" อยู่ๆพี่โยชินะก็พูดขึ้นแล้วยังมอบตำแหน่งให้ฉันอีก จากนั้นฉันก็มาพักผ่อนแล้วได้ดูพลังหรือความสามารถของแต่ละคน แต่ฉันชอบพลังของอากะที่สุด เพราะมีปีกสีขาวสวยออกจากด้านหลังแล้วยังมีหอกที่มีสีทองกำจัดเป่าได้สวยงามมาก

ผ่านไป1เดือนกว่า พวกเราได้ไปทำภารกิจในป่าและภารกิจนั้นก็เป็นภารกิจที่ถึงกับชีวิต ภารกิจก็คือไปกำจัดปีศาจระดับS ซึ่งเป็นภารกิจสูงมากที่เดี่ยวสำหรับฉันแต่วันนั้นฉันได้ยินว่าต้องไปนานมาแล้วลูกของซายะก็ต้องอยู่บ้านคนเดี่ยวอีกด้วย ฉันคิดว่าซายะกับทากิต้องเป็นห่วงแน่นอนพวกเราเลยรีบไปที่ฐานของปีศาจแต่แล้วกับเจอ
"ไม่เห็นมีปีศาจเลยเฟ้ย"อากิพูดขึ้น

"มันแปลกๆนะว่าไหม"อากะเสริม
ไม่ทันไร ปีศาจนับร้อยก็ล้อมพวกเรา
"พวกแกมันโง่ ที่ติดกับพวกเราฮ่าๆ"ปีศาจตนหนึ่งพูดขึ้น
"อะไรกัน พวกแกหมายความว่าไง"ทากิสวนกลับไป

"เด็กผู้ชายที่เกิดจากใครสำกคนในกลุ่มแกเป็นเด็กที่มีพลังของพระเจ้า ตอนนี้ท่านชินจิกำลังไปฆ่ามัน" พอปีศาจตัวนั้นพูดจบเหล่าปีศาจก็จู่โจมพวกเรา ฉันโดนพี่โยชินะดึงตัวแล้วกระโดดออกจากกลุ่มเหลือเพียงอากิ ทากิ และ อากะที่กำลังต่อสู้กับปีศาจ

"พี่โยชินะทำไมถึงทิ้งพวกเขาละ เราต้องกลับไปช่วย"

"ไม่ได้หรอก ตอนนี้เราต้องไปช่วยลูกของทากิก่อน พวกนั้นสู่ให้อยู่แล้ว"

ฉัน พี่โยชินะ แล้วก็ซายะ วิ่งกลับเข้าไปในเมืองแต่ช้าเกินไปเสียแล้ว บ้านของซายะไฟกำลังไหม้แล้วมีเด็กหนุ่มกำลังถุกบีบคอ ฉันเห็นอย่างนั้นเลยพูดขึ้น

"พี่โยชินะแย่แล้วเด็กผู้ชายกำลังถูกบีบคออยู่" เด็กหนุ่มที่ตัวสูงพอๆกับเด็กวัยรุ่นกำลังบีบคอของเด็กที่อายุน่าจะพอๆกับฉัน
"อย่ามาทำไรลูกฉันนะ!!!!"ซายะตะโกนขึ้นแล้วพุ้งเข้าไปอย่างรวดเร็วแล้วใช้ดาบฟัดเข้าที่แขนคนหมอนั้น

"ชิ กลับมากันสะแล้วหรอลูกแกกำลังจะตายอยู่แล้ว"หมอนั้นพูดขึ้นพร้อมกับทำสีหน้าไม่พอใจอย่างแรง

"ชินจิ นายต้องตาย!!"ซายะพุ้งเข้าใส่อีกครั้ง แต่ชินจิกลับรู้ทันแล้วตบซายะลอยไปกลางอากาศแล้วตกลงกับพื้นทำให้เธอหมดสติไป ไม่ทันไรพี่โยชินะก็พุ้งเข้าไปตามแต่กลับโดนเช่นเดี่ยวกันกับซายะแต่เหมือนชินจิจะมาซ่ำพี่โยชินะให้ตาย ฉันตัดสินใจยิงใส่ไปที่ตรงหน้าอกเกิดแผลเล็กน้อย
"บ้าน่า โดนหัวใจแล้วทำไมไม่ตาย"ชินจิมองมาที่ฉันแล้วต่อยหน้าฉัน ฉันโดนต่อยไป2ถึง3ครั้งจนสติเริ่มไม่อยู่กับตัว ไม่ทันไรพี่โยชินะก็ใช้ดาบของซายะฟันเข้าที่เอวของชินจิ ทำให้ชินจิปล่อยฉันแล้วกลับไปทำลายพี่โยชินะ พอพี่โยชินะล้มลงกับพื้นเหมือนคนไม่มีแรงชินจิก็เอาดาบของซายะ เดินไปเพื่อจะฆ่าเด็กหนุ่ม

ทันใดนันเองพี่โยชินะก็เตะชินจิลอยไปติดกับกำแพงแล้วพูดขึ้นว่า

"นายจะปลอดภัยเมื่อนายอยู่เคียงข้างฉัน โทยะ" พอพุดจบชินจิอยู่ๆก็มาข้างหลังพี่โยชินะแล้วจะเอาดาบแท่ง ฉันตะโกนไปสุดเสียง
"พี่โยชินะ อันตราย!!"

ฉึก!!!!!!!!เลือดสีแดงกระจายเต็มพื้น ฉันไม่กล้าลืม จนได้ยินเสียงพี่โยชินะ

"ทากิ ตื่นสิทากิ"เสียงของพี่โยชินะเต็มไปด้วยควมเศร้า เสียใจ

"คุณค่ะ ตื่นสิคุณค่ะ"ไม่นานเสียของซายะก็ตามมา 

"ฉันขอโทษทากิ ฉันมันอ่อนหัดไม่สามารถปกป้องนายได้ ฉันขอโทษ"เสียงของพี่โยชินะพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับร้องไห้ออกมา โดยที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน

"และหลังจากวันนั้น นายก็หมดสติไป2ถึง3อาทิตย์แต่ตอนนั้นสภาพจิตใจของนายหญิงกับซายะแย่มากๆ พวกเธอทั้งสองรักทากิหรือพ่อของนายมากนะ โทยะ"

ผมได้ฟังเรื่องนี้จบทำให้ผมรู้ว่าโยชินะนั้นพยายามเพื่อคนในกลุ่มและยังรักคนในกลุ่มมากแค่ไหน แต่สิ่งที่ผมยังเหลืออยู่ในใจก็คือพลังของพรเจ้าคืออะไร

"เอาละมาฝึกกันต่อเถอะโทยะเดี่ยวนายหญิงโกรธไม่รู้นะ"

"ครับๆ ฉันจะพยายามไม่แพ้เธอเลยยูระ" ผมจะพยายามตั้งใจสู้และแข็งแกร่งให้เหนือกว่าทุกคนให้ดูและนี้คือเป้าหมายใหม่ของผม

"เล่าสะละเอียดเลยนะยูระ แต่ช่างเถอะดูการฝึกของยูระกับโทยะก็สนุกดีเหมือนกัน"
"จริงด้วยสิค่ะ นายหญิง"
"ฉันบอกแล้วไงอยู่กันสองคนให้เรียกโยชินะ"
ผ่านมา2วันที่ฉันกับซายะนั่งดูการผึกของทั้งสองว่าพัฒนาไปถึงขั้นไหน เพื่อจะได้สู้กับชินจิได้อีกครั้ง........