SENPAI อยากได้พี่(รหัส)เป็นสามีมั้ยครับน้อง![Yaoi]

     

SENPAI:05

ทศที่โดนหยามอย่างถึงที่สุดได้แต่รีบจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วนั่งสงบสติอารมณ์ของตัวเองอยู่พักใหญ่ เนื่องจากพอคิดๆดูแล้วถ้าวิ่งตามไป ก็คงจะวิ่งตามไม่ทันอยู่ดี จนเวลาผ่านไปสักพักเพื่อนๆของทศก็เดินกลับเข้ามาพลางเอ่ยแซว

 

“เป็นไงบ้างมึง อร่อยป่ะวะ” เอกที่มีนิสัยทะเล้นๆ เอ่ยถามขึ้นโดยไม่ดูสีหน้าของทศเลยว่าตอนนี้แทบจะฆ่าคนได้อยู่แล้ว

 

“อร่อยบ้านมึงสิ แม่งหยามกูมาก”

 

“มันทำอะไรวะ” เมื่อเพื่อนถาม ทศจึงเล่าออกไปจนหมดเปลือก

 

“ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!! มึงทศโดนปากางเกงในใส่หน้าแล้วยังโดนอันเดอร์แวร์ยัดปากอีกหรอวะ”

 

“ไอต้นน้ำมึงไม่ต้องมาหัวเราะกูเลยนะ…กูจะต้องจัดการมันให้ได้” ทศแทบจะถลาเข้าไปต่อยต้นน้ำเพราะดูจากท่าทางแล้วต้นน้ำจะเป็นคนที่หัวเราะได้สะใจที่สุด

 

“แล้วมึงจะทำยังไงวะ” บอมบ์ที่กลั้นขำแกล้งทำเป็นพูดถามกลบเกลื่อน

 

“เดี๋ยวพวกมึงก็รู้…งานนี้กูไม่ได้ฟันมัน กูตายตาไม่หลับแน่ๆ!!”

 

.

.

หลังจากที่คิงวิ่งหนีออกมาจากห้องประชุมคณะแล้วก็ต้องคอยมองซ้ายมองขวาเพื่อที่จะได้ไม่มีคนเห็นสภาพตนเองในตอนนี้ เพราะว่าคิงเหลือแต่เพียงกางเกงในเท่านั้น กางเกงก็ยังไม่ได้ใส่ ถ้ามีใครมาเห็นตอนนี้มีหวังคิงตกเป็น talk of the town แน่ๆ

 

“สภาพมึงนี่น่าล่อมากเลยว่ะ” ยูพูดขึ้นหลังจากที่คิงแอบวิ่งมาถึงรถ ที่คิงและยูตกลงไว้ว่าให้ยูขับรถมาไว้รอที่หลังตึกคณะที่ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านมากนัก

 

“พูดจาวอนตีนแล้วมึง เดี๋ยวตีนกูได้ล่อปากมึงก่อนเนี่ย” คิงพูดด้วยท่าทีหงุดหงิดแล้วรีบใส่กางเกงนักศึกษาทันที และเมื่อใส่กางเกงใส่ก็รับเสื้อนักศึกษาที่ให้ยูส่งมาให้มาใส่

 

“ก็มันจริงนี่หว่า…เออ มึงได้ลายเซ็นพี่รหัสมึงแล้วนี่นา” ยูพูดพลางมองลายเซ็นที่ทศเซนไว้ที่บริเวณไหปลาร้าของร่างเล็ก

 

“แต่กว่ามึงจะได้ลายเซ็นมาเนี่ย มึงโดนอะไรไปบ้างเนี่ย คงไม่ยังไม่โดนเสียบหรอกนะ”

 

“เสียบห่าอะไรล่ะ ยังโว้ยแค่จูบๆแค่นั้นแหละ…ว่าแต่มึงมึงเหอะ ยังได้ลายเซ็นพี่รหัสเลยไม่ใช่หรอ แล้วพี่รหัสมึงเป็นใคร”

 

“กูว่ากูรู้แล้ว….” ยูตอบพลางทำหน้าไม่แน่ใจ เพราะมาคิดๆดูแล้วคนที่นึกถึงอยู่ตอนนี้มีแนวโน้มว่าจะเป็นพี่รหัสของเขาถึง 70% เลยทีเดียว

 

“ใครวะ”

 

“…..บอมบ์”

 

“ใครอ่ะ ?” คิงงงเพราะว่าคิงมีความจำเรื่องชื่อค่อนข้างน้อยมาก จำชื่อใครไม่ค่อยได้ = =

 

ป๊าบบบบ!!

 

“โอ้ย!! ตีหัวกูทำไมวะ”

 

“ไอควาย….บอมบ์ ก็คือไอรุ่นพี่ที่สั่งกูกับมึงให้มาล่าลายเซ็นแล้วก็หาพี่รหัสนี่ไง มิน่าล่ะถึงให้หาให้เจอภายใน 3 วัน”

 

“อ่อ ไอคนที่ตัวเล็กๆอ่านะ”

 

“ทำเป็นว่าเค้าว่าตัวเล็กนะมึง มึงเล็กกว่าเค้าอีก”

 

“เออ…ค่อยมาคิดอีกทีแล้วกัน ตอนนี้พากูกลับบ้านก่อน เดี๋ยวเผื่อพวกนั้นตามมาแล้วจะเป็นเรื่อง”

 

“เออๆ กูเพื่อนหรือเบ๊มึงเนี่ย” ยูบ่นกระปอดกระแปดในขณะที่เดินไปเพื่อที่จะประจำที่คนขับ

 

“อย่างมึงน่ะเค้าเรียกว่าทาสในเรือนเบี้ยต่างหาก 55555” คิงพูดพร้อมกับหัวเราะอย่างสะใจที่ย้อนยูได้ ในขณะที่ยูได้แต่ส่งสายตาเชือดเฉือนใส่เพื่อนที่เดินมานั่งเบาะข้างคนขับอย่างไม่ทุกข์ร้อน

 

…………………………………………………………………..

 

“อานาวา….อามาบ้านคิงทุกวันเลยป่ะเนี่ย” คิงที่เดินเข้าบ้านมาถามนาวาขึ้น โดยที่มียูเดินตามเข้ามาด้วยเพราะวันนี้ยูไม่รีบเพราะไม่มีธุระที่ไหน

 

“อามาแล้วทำไมห้ะเรา” นาวาตอบออกไปอย่างไม่ใส่ใจและนั่งอยู่ข้างคีย์ที่นั่งอยู่บนโซฟา

 

“ก็เปล่า…เออ…อา…คิงมีอะไรให้อาช่วย” คิงกระโดดเข้าไปนั่งคั่นกลางระหว่างนาวาและคีย์เพื่อเป็นการแกล้งนาวาทันที

 

“อาคีย์ อานาวาหวัดดีฮะ” ยูยกมือขึ้นไหว้ตามมารยาทแล้วเดินไปนั่งที่โซฟาเดี่ยวทันที ยูเป็นเพื่อนที่สนิทกับคิงมานาน เลยทำให้สนิทกับคีย์และนาวาไปด้วย

 

“อือ…แล้วแก…พ่ออย่างฉันก็มีอะไรให้ขอความช่วยเหลือ ทำไมแกต้องไปขอความช่วยเหลือคนอื่นด้วยห้ะ” คีย์ทำเป็นพูดลูกชายที่ไปขอความช่วยเหลือคนอื่นทั้งๆที่พ่ออย่างเขาก็นั่งอยู่ด้วย

 

“คนอื่นที่ไหนล่ะพ่อ…อานาวาเนี่ย….’สามีของพ่อ’เลยนะ…ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหนล่ะ” คิงพูดออกไปทำให้คีย์หน้าขึ้นสีทันที แต่นาวากับยูได้แต่นั่งขำในความแก่นเซี้ยวของคิงที่ชอบทำให้พ่อของตัวเองอาย

 

“กะ…แกพูดอะไรเนี่ย…ไอลูกบ้า ฉันไม่คุยกับแกแล้ว…แล้วพวกนายหัวเราะอะไรกันห้ะ…ไอยู…นาวา”

 

“555 เปล่าเลยนะอา…ยูไม่ได้หัวเราะเลยนะ 55555” ปฏิเสธได้เนียนสุดๆ = = ปากนี่อ้าปากหัวเราะจนแมงวันเข้าไปทำรังแล้ว

 

“ไอพวกบ้า…ฉันไม่คุยกับพวกแกแล้ว ฮึ่ย” คีย์เดินหน้ามุ่ยเข้าครัวไป ทิ้งทั้ง 3 คนนั่งหัวเราะอยู่อย่างนั้นอย่างสนุกสนาน

 

“ว่าแต่…คิงมีอะไรให้อาช่วยล่ะ”

 

“อาช่วยเอาพวกการ์ดของอาไปข่มขู่พวกรุ่นพี่เอาลายเซ็นมาให้คิงกับไอยูมันหน่อยดิ”

 

“ห้ะ ? หมายความว่า ?” นาวาไม่เข้าใจในสิ่งที่คิงพูด เพราะนาวาไม่รู้ว่าคิงจะทำอย่างนั้นไปเพื่ออะไร

 

ในเมื่อนาวาไม่เข้าใจ คิงและยูจึงเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดตั้งแต่คิงกับยูไปกวนพวกพี่ว้าก จนโดนสั่งให้ไปล่าลายเซ็นและตามหาพี่รหัส ถึงแม้ว่าจะเหลือเวลาให้ไปล่าลายเซ็นพี่ว้ากอีกตั้ง 4 วัน แต่พรุ่งนี้จะเป็นวันสุดท้ายแล้วที่จะหาพี่รหัส ถ้าพรุ่งนี้ยูไม่ได้ลายเซ็นของบอมบ์มาล่ะก็งานนี้มีหวังได้ลาออกจากคณะแน่ๆ!!

 

“ยูยังไม่ได้ลายเซ็นพี่รหัส…แล้วคิงล่ะได้รึยัง” เมื่อเจอคำถามขี้เข้าไปคิงถึงกับไปไม่ถูกเพราะไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไร ถึงแม้ว่าคิงจะได้ลายเซ็นมาแล้ว….แต่จะให้บอกได้ยังไงว่าไอพี่รหัสนั่นมันเซ็นไว้ที่ไหน…

 

“เอ่อ…ได้แล้วฮะ”

 

“อาขอดูหน่อยดิ๊”

 

“ไม่ได้ฮะ…เอาเป็นว่าอาช่วยสั่งให้การ์ดของอาไปขู่เอาลายเซ็นให้คิงหน่อยนะฮะ” คิงขยับเข้าไปเกาะแขนของนาวาเพื่ออ้อน และมียูก็นั่งขำกับท่าทีเอ๋อๆของคิงอยู่

 

“ก็ได้…แต่คิงมีอะไรแลกกับอาล่ะ” นาวาพูดขึ้นอย่างมีเลศนัย

 

“อ๋อ….แปปนึงฮะ”  คิงพูดแค่นั้นแล้วเดินหายไปในทางหลังบ้านทำให้นาวาต้องหันไปถามยูอย่างงงๆ

 

“คิงมันไปไหนล่ะยู”

 

“ไม่รู้เหมือนกันฮะ” ทั้งสองคุยกันแค่นั้น และไม่นานคิงก็เดินกลับมาพร้อมกับหันซ้ายหันขวา แล้วเดินกลับมาก็ยื่นกุญแจดอกหนึ่งให้นาวา

 

“?? กุญแจอะไร” นาวารับมาอย่างงงๆ

 

“กุญแจห้องพ่อ…ของที่คิงเอามาแลก สมน้ำสมเนื้อพอมั้ยฮะ” คิงยักคิ้วบอก พลางเดินไปไฮไฟท์กับยูเพราะยูไม่คิดว่าคิงจะหาอะไรมาโน้มน้าวนาวาได้ถึงขนาดนี้

 

“หึหึ ตกลง พรุ่งนี่เช้าเดี๋ยวอาให้คนเอาลายเซ็นมาให้เลย”

 

“แต่ว่าพวกผมยังไม่รู้รายละเอียดของพี่ว้ากพวกนั้นเลยอ่ะ” ยูแกล้งทำหน้าคิดหนักเพราะว่าไม่รู้ว่าตนเองยังไม่ได้หาข้อมูลเดี่ยวกับพวกนั้นมาให้เลย

 

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวอาให้คนไปสืบให้”

 

“ขอบคุณมากฮะ…ว่าที่พ่อคนใหม่” คิงพูดยออย่างเอาใจ

 

………………………………………………………………

 

“วันนี้พวกพี่จะมาขอความคิดเห็นจากน้องๆว่าพวกเราจะไปรับน้องกันที่ไหนดี” ตอนนี้คิงและยูก็มานั่งอยู่ที่โรงยิมอีกแล้ว เนื่องจากพวกรุ่นพี่สั่งรวมปี 1 เพื่อจะได้ประชุมเรื่องรับน้องกัน

 

และอีกอย่างตอนนี้คิงกับยูได้ลายเซ็นทั้งหมดจากทั้งพี่รหัสและพี่ว้าก เหลืออยู่แค่คนเดียวจริงๆ นั่นก็คือพี่รหัสของยูที่ยังไม่ได้ และทั้งสองก็จะพากันไปยืนยันลายเซ็นหลังจากที่ประชุมเสร็จแล้ว

 

“พวกพี่ว่าพวกเราน่าจะไปทะเลกัน” พี่ปี 3 คนหนึ่งพูดขึ้น และตามด้วยน้องปี 1 อีกคนพูดขึ้นทันที

 

“พวกเราน่าจะไปที่อื่นบ้างนะครับ”

 

“แล้วพวกคุณจะไปที่ไหนกันล่ะ…เรื่องมากกันจริงๆ แค่นี้ก็ตัดสินใจกันไม่ได้ ไม่มีปัญญา!!!” เพียงแค่พวกพี่ว้ากเดินเข้ามาเท่านั้นแหละ เด็กปีหนึ่งเกือบทั้งหมดก็นั่งนิ่งตัวเกร็งกันเลยทีเดียว ซึ่งก็มีอยู่แค่ 2 คนเท่านั้นแหละที่ทำหน้าตาเบื่อหน่าย ที่ต้องมาเจอกับพวกรุ่นพี่พวกนี้ทุกๆวัน

 

“มึงก็อย่าไปดุน้องเค้าดิวะ พวกกูจะขอความเห็นน้องเค้าเนี่ย”

 

“พวกมึงก็คอยแต่ให้เด็กพวกนี้มันเลือก แล้วเมื่อไหร่มันจะได้ไปกันวะ” บอมบ์พูดขึ้นเถียงพวกพี่สันทนาการ

 

“OK งั้นพวกผมเลือกแล้ว….ไปดิสนี่แลนด์!!” ยูตะโกนขึ้นพูดพร้อมกับยืนขึ้นท่ามกลางเด็กปี 1 คนอื่นๆ และมีคิงที่นั่งขำอยู่ข้างๆ

 

“คุณจะบ้ารึไง…คุณจะเป็นคนออกค่าตั๋วให้ทุกคนรึไงถึงได้พูดอะไรที่สิ้นคิดอย่างนี้เนี่ย” บอมบ์หันไปตวาดยูทันที

 

“อ้าว…พี่จะเอายังไงกับผมกันแน่เนี่ย…พอตัดสินใจไม่ได้ก็ด่า พอตัดสินใจได้แล้วว่าจะไปไหนแล้วก็ด่า…บ้าป่ะวะ” ที่ยูพูดไปนั้นไม่ได้พูดเบาๆ แต่พูดให้ทุกๆคนที่อยู่ตรงนั้นได้ยินเลยต่างหาก

 

“นี่คุณ…” บอมบ์ที่โดนย้อนทำอะไรไม่ได้นอกจากถลึงตาใส่เด็กโข่งที่มากวน…เขาอยู่

 

“แล้วพวกคุณได้ทำตามที่สัญญาไว้แล้วหรือยัง” อยู่ๆทศที่เงียบมานานก็พูดขึ้น…ตั้งแต่ที่ก้าวเข้ามาแล้ว ตาจองทศจ้องอยู่ที่ไอเด็กตัวแสบที่นั่งขำเพื่อนตัวเองอยู่นั่นแหละ

 

“อ๋อ ได้แล้วครับ…พวกผมว่าจะเอาไปให้พวกคุณหลังจากประชุม มาก็ดี จะได้ไม่ต้องไปตามหา..นี่ฮะ….”

 

คิงหยิบกระดาษและสมุดที่ที่มีลายเซ็นทั้งหมดของพี่ว้ากเดินไปให้ทศ…ซึ่งพี่ว้ากที่เดินตามกลุ่มของทศมาก็มองคิงอย่างเคียดแค้น เพราะพวกเขาได้มารายงานข่าวกันแล้วว่า เมื่อคืนพี่ว้ากทุกคนโดนข่มขู่ให้เซ็นลายเซ็น แม้กระทั่งเอกที่อยู่ในกลุ่มของทศยังโดนดักที่หน้าห้องน้ำผับ แต่มีเพียงทศ บอมบ์ ซีและต้นน้ำเท่านั้นที่ไม่โดน เพราะซีและต้นน้ำนั้นเซ็นให้ทั้ง 2 คนไปแล้ว แต่ทศกับบอมบ์นั้นกลับเข้าบ้านไปก่อน ทำให้การ์ดของนาวาไม่สามารถเข้าไปล่าลายเซ็นได้ เพราะเดี๋ยวจะโดนข้อหาบุกรุกซะเปล่าๆ…และตอนนี้ที่ว้ากทั้งหมดก็พอจะรู้แล้วล่ะว่าต้นเหตุของเรื่องนี้คือใคร

 

“หึ….แล้วลายเซ็นพี่รหัสล่ะ…วันนี้มันครบกำหนดวันที่คุณจะต้องเอาลายเซ็นพี่รหัสมาให้ได้ไม่ใช่หรอ” ทศพูดออกไปทั้งๆที่ตนเองโดนลูบคมไปเต็มๆ แต่ที่พูดออกไป เพราะไม่คิดว่าคิงจะกล้าเผยลายเซ็นต่อหน้าสาธารณะชนแบบนี้

 

พรึ่บ!!!

 

2 Be Con.

คือว่าเรื่องนี้ไรท์แต่งเอาไว้เยอะมากแล้วนะคะ แล้วก็เปิดพรีออเดอร์แล้วด้วย แต่จะลงในนั้ให้วันละ 4-5 ตอนนะคะ