ยัยโรคจิตหน้าใสกับนายกาแฟ [underpants Vs coffee]

5.0

เขียนโดย KaMuRi

วันที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 09.27 น.

  5 บท
  2 วิจารณ์
  8,389 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 20.56 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

3) - -ครูใหญ่- -

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตุบ ตุบ ตุบ....

“ชะอมตื่นได้แล้วว!!”แม่ฉันพูดพร้อมเดินเสียงดังขึ้นบันไดมา ณ ห้องของฉัน... ฉันเอาหมอนปิดหูเพื่อนอนต่อ...

 

“ชะอม!!ตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะสายแล้วววว” แม่ฉันแย่งหมอนออกจากมือฉันแล้วตะโกนกอกหูฉัน

 

“โอ๊ยย แม่อะหนูรู้แล้ว” ฉันทำหน้างัวเงีย

 

“รู้ก็ดีแล้วรีบไปอาบน้ำแต่งตัวซะ ให้เร็วเลยนะ” แม่ฉันพูดพร้อมเดินลงบันไดไปอย่างเสียงดัง

 

“แม่ ระวังสมบัติหนีนะเดินเสียงดังสมบัติมันตกใจ!!!!” ฉันตะโกนลงไป แล้วก็รีบเตรียมของวิ่งเข้าห้องน้ำ ถ้าไม่รีบเข้าห้องน้ำละก็โดนกระทะแหงมๆ >.,< ที่ฉันตื่นสายเพราะมาเมื่อคืนฉันมัวแต่ทำวิใจเรื่อง กกน. อยู่ -0- ง่วงชะมัด

 

“แม่เป็นอะไร ดูหงุดหงิดแต่เช้าเลยนะ” พ่อฉันพูดขณะอ่านหนังสือพิมพ์

 

“ก็ลูกเราน่ะสิ เมื่อไหร่จะเลิกให้ฉันเรียกสักทีก็ไม่รู้” แม่พูดปลงๆ

 

“ว่าแต่มีอะไรเกิดขึ้นบ้างไม๊พ่อ” แม่ถามพ่อ

 

“ ก็มีอยู่นะเราต้องระวังตัวแล้วล่ะ แล้วก็พ่อกลัวมาลูกจะได้รับอันตราย ลูกยังโสดอยู่ใช่ไม๊!?” ประโยคหลังพ่อถามแม่

 

“โห้ยย ก็ต้องโสดอยู่แล้วล่ะดูทำตัวสิยังไม่รู้จักโตสักที เฮ้อ...ทำไมหรอพ่อ หรือว่าจะ...”

 

“แม่ค่ะข้าวเช้าได้ยังค่ะ” ฉันลงมาพร้อมพูดตัดบท พ่อกับแม่หันมามองฉัน

 

“มีอะไรรึป่าวค่ะ” ฉันถามอย่างแปลกใจ

 

“ไม่มีอะไรหรอกลูกกินข้าวเช้าเถอะ”

 

ณ โรงเรียนวิงค์เกอร์

 

“พ่อค่ะโรงเรียนใหญ่จัง....ครูจะใหญ่ด้วยรึป่าวค่ะ” ฉันถามพ่อขณะที่มองโรงเรียน

 

“อะ...อะไรใหญ่ลูก” พ่อหน้าแดงแจ๋

 

“หน้าอกมั้งค่ะ -*-“ ฉันประชดพ่อนิดหน่อย

 

ณ ห้องครูใหญ่

 

“พ่อค่ะครูเค้าใหญ่จริงค่ะ” ฉันกระซิบพ่อ

 

“ลูกรู้ได้ไง ว่าเค้าใหญ่” พ่อกระซิบถามฉันอย่างงง

 

“ก็แค่ดูหนูก็รู้แล้วนะค่ะ ดูสิพ่อ อกนะคัพ C รอบอก 80 เอว 28 สะโพก 35” ฉันบรรยายพร้อมทำหน้าเคลิ้ม พ่อฉันก็หน้าเคลิ้มเช่นกัน

 

“ครูใหญ่ค่ะ ไม่ทราบว่าหน้าอกคัพอะไรหรอค่ะ??>///<” ฉันเผอถามไป ครูใหญ่มองฉันด้วยสายตาด่าๆยังไงอย่างงั้น ประมาณว่า เป็นนักเรียนใหม่มาทำทะลึ่ง ยัยลิงซาลาเปา (ซาลาเปา คือ จุกที่อยู่บนหัวฉันT T)

 

“เธอถามทำไม?” ครูใหญ่ตอบหน้านิ่งๆ

 

“อะ..!” ฉันรู้สึกตัวพอดี

 

“ เออ..ขอโทษค่ะพะ..พอดีเมื่อคืนนอนดึกน่ะค่ะ เลยมึนๆ” ฉันหาคำแก่ตัวได้ดีมาก *0*’

 

“นึกว่าไปอ่านหนังสือแย่ๆมาซะอีก แต่เธอเป็นผู้หญิงหนิไม่น่าจะอ่าน” คำนี้แทงใจดำมาก อะเฮื้อ!!คราวนี้พ่อกับฉันหน้าช้าเลย 

 

“อะ..เออ เริ่มสัมภาษณ์ดะ..ได้ยังค่ะ” ฉันถามพร้อมเหนื่อยตก

(คามูริ:คำพูดเฉียบคมมาก//ยกนิ้วให้ครูใหญ่>0<) (ชะอม:เจ็บจี๊ถึงขั้วหัวใจเลยย ยัยครูใหญ่)

 

 

★KaMuRi★

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา