แค้นรักจากปีศาจ [Zoro x Sanji]

โลกใบนี้ มีสิ่งมีชีวิตที่เหนื่อกว่ามนุษย์ปกครองมนุษย์ด้วยอำนาจที่ล้นหลาน มนุษย์ที่ต้องยอมก้มหัวยกย่องให้ ปีศาจ นั้นปกครองตนเองเพราะอยากให้ชีวิตที่ไม่ยาวนานเหมื่อนกับปีศาจนั้นได้รอดพ้นจากการกินวิญญาณของพวกปีศาจที่หิวกระหายแต่ถึงกระนั้นมนุษย์ก็ค่อยๆลดน้อยลงไปเรื่อยๆ จนในที่สุดโลกทั้งโลกก็เหลือเพียงมนุษย์แค่ไม่กี่คน....

 [ท่านโซโลครับ คนที่คุณประมูลมาถึงแล้วครับ!]

 “ อืม เอาขึ้นมา “

 [ครับ!] เสียงจากปลายสายรีบตอบรับ ร่างสูงนั้นกดวางสายก่อนจะโยนมือถือของตนลงบนเตียงสีขาวของเขาอย่างไม่ใยดี

 ก๊อกๆ

 เสียงเคะประตูดังขึ้นเรียกความสนใจให้ร่างสูงนั้นต้องลุกจากเตียงไปเปิดประตูให้กับผู้มาเยือน

 เมื่อบานประตูถูกเปิดออกสิ่งที่เห็นคือ ร่างบางที่ตัวเล็กกว่าเขาแค่อก ดวงตาสีฟ้าเข้มเลื่อนลอด ไม่มีสิ่งใดมาสะท้อน ร่างบางค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าจนคอตั้งฉาก

 “ นะ....นี่ครับ! ซันจิ ที่คุณประมูลมาครับ “

 “ .... “ ร่างสูงจ่องมองใบหน้าขาวเนียนนั้นด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะหันกลับมาจ่องมองคนที่ยืนอยู่ข้างๆ

 “ หมอนี้เป็นอะไร? “

 “ ...เอ่อ....อาการแบบนี้ทางพวกเราเองก็ยังไม่ทราบดีครับ “ ร่างนั้นตอบพรางกับยกมือลูบท้ายทอย

 “ งั้นก็ไปได้แล้ว “ โซโลพูดเสร็จก็ดึงร่างบางที่ไร้เรี่ยวแรงนั้นเข้ามาในห้องพร้อมกับปิดประตูห้องเสียงดัง

 พรึก!

 ร่างบางถูกพลักให้นอนลงกับเตียงสีขาวสะอาด โดยมีร่างที่สูงกว่านั้นคล่อมร่างอันบอบางเอาใว้ มือหนายกขึ้นจับใบหน้าหวานให้มองมาที่ตน

 “ ...เงียบอยู่ได้ “ ใบหน้าหล่อคมเริ่มซุกไซที่ซอกคอขาว ขบ เม้นมันอย่างกระหาย

 “ ...พูดอะไรบ้างสิ “  

 “ .... “ ซันจิจ่องมองใบหน้าของร่างสูงด้วยแววตาที่ว่างเปล่า  สร้างความรำคาญแก่ร่างสูงเป็นอย่างมาก

 “ เป็นใบ้หรือไง! แกอย่ามาเล่นตัวหน่อยเลย! “ ร่างสูงตะคอกใส่ร่างภายใต้อย่างเหลืออด แต่ร่างนั้นก็ยังคงนิ่งเงียบไม่รู้สึกอะไรกับอารมณ์โมโหที่ร่างสูงแสดงออกจนหน้ากลัว

 “ ....น่าเบื่อชมัด “ ร่างหนาพูดขึ้นก่อนจะลุกออกจากตัวของ ร่างบาง พรางเหลือบมองร่างบางที่หันข้างนอนตะแคงไป ทางหน้าต่าง

 เสื้อเชิตสีขาวหม่นหมองเก่าๆที่ร่างนั้นใส่ทำให้ดูเหมื่อนกับ ลูกหมาที่แสนมอมแม้ม ผิวขาวที่ตัดกับเสื้อเชิตที่ร่างนั้นใส่ ทำให้ดูบอบางน่าทะถุดทะนอม เรียวขาขาวๆที่ข้อขามีรอย ช้ำแดงดุน่าสงสาร แต่ในสายตาของโซโลนั้นไม่มีคำนั้นอยู่ ในหัวเลยแม้แต่นิด ในสายตาของร่างนั้นมีแต่คำว่า’สมเพส’