Fic KnB รักนาย แวมไพร์สุดแปลก

ฟิคนี้จะเรียก ไอเสะ ว่าไอเสะ และจะเรียกเท็ตสึยะว่าคุโรโกะนะค่ะ!

คำเตือน ตอนนี้สั้นมาก~ และตัวละครหลุดคาแรกเตอร์

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 “ที่เนี่ยอ่ะนะ...”เด็กสาวผมยาวสีน้ำตาล เจ้าของชื่อ คุโรโกะ  ไอเสะ ยืนกอดอกเชิดหน้ามองคฤหาสน์หลังใหญ่ตรงหน้า ริมฝีปากสีซีดฉีกยิ้มน้อยๆอย่างนึกสนุก เมื่อรู้สึกว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ “เข้าไปกันเถอะ” ไม่ว่าเปล่าจัดการลากพี่ชายต่างสายเลือดเข้าไปด้านใน

  “ยินดีต้อนรับเจ้าค่ะ คุณคุโรโกะ...ขออภัยที่ที่ไม่ได้ส่งคนไปรับเจ้าค่ะ”สาวใช้ชุดเมดเดินตรงเข้ามาใกล้ทั้งสองก่อนโค้งหัวให้อย่างนอบน้อม

 “ไม่เป็นไรค่ะๆ แต่พวกเราเหนื่อยมาก~ ช่วยพาเราไปที่ห้องพักหน่อยสิค่ะ”ไอเสะโบกมือไปมา

 “เจ้าค่ะ ฮานาตะ คาวามูระ นำกระเป๋าเดินทางขึ้นไปไว้บนห้องของคุณคุโรโกะซิ”สาวใช้ที่ดูท่าทางจะเป็นหัวหน้า หันไปเอ่ยกับชายวัยกลาง2คน

 “ขอบคุณมากนะค่ะ คุณชื่ออะไรเหรอ”พอคุยไปสักพักคำว่า‘ค่ะ’ก็เริ่มหดหาย...

 “ฮาจิเมะ นาริเจ้าค่ะ”ไอเสะหันไปมองพี่ชายผู้จืดจางแล้วส่งซิกให้เล็กน้อย คุโรโกะที่เข้าใจจึงหันหลังเดินขึ้นไปด้านบนชั้นสอง

 “งั้น...นาจัง เรียกฉันว่าไอล่ะกันนะ เรียกคุโรโกะมันซ้ำกับพี่อ่ะ”นาริมองหน้าเจ้านายของตนที่เรียกชื่อเธอแบบห้วนๆ แล้วส่งยิ้มให้น้อยๆ

 “มิได้หรอกเจ้าค...เจ้าค่ะ!”นาริรีบกลับคำเมื่อเห็นรังสีประหลาดแผ่ออกมาจากเด็กสาว

 “ค่ะ! งั้นขอตัวนะค่ะ”ว่าพร้อมวิ่งขึ้นบันไดไป...

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

[Kuroko Tetsuya Past]

 “คุณท่านใหญ่ ได้ฝากสิ่งนี้ไว้กับกระผมเพื่อส่งให้คุณหนูครับ”ชายวัยประมาณ30ปลายๆ โค้งตัวให้ผมก่อนจะยื่นกระดาษสีขาวใบหนึ่งให้ ถ้าจำไม่ผิดเขาน่าจะชื่อ คาวามูระ...

 “ขอบคุณมากครับ”ผมพูดเสียงเรียบ พลางมองคนที่อายุมากกว่าเดินออกไป

ทันทีที่เห็นว่าประตูถูกปิดสนิท ผมก็เปิดดูข้อความในกระดาษ

โอ้! ปู่คิดถึงหลานผู้น่ารักทั้งสองมากนะ มรดกทั้งหมดนี้เป็นของหลานก็จริง

แต่ปู่ต้องขอโทษด้วยที่ต้องบอกว่าคฤหาสน์ที่พวกหลานได้อยู่กัน จริงๆแล้วมันมี...........

ด้วยรัก

จาก ปู่

          พรึบ! ผมปล่อยกระดาษให้ร่วงลงสู่พื้นเมื่ออ่านคำสุดจบ เหลือบมองไปที่นาฬิกาโบราณเรือนใหญ่ที่บ่งบอกถึงเวลาปัจจุบัน...

ผมคว้ากระดาษขึ้นมาอ่านให้ถี่ถ้วนอีกครั้งหนึ่ง...ปู่ต้องแกล้งผมแน่ๆ ปู่ต้องหลอกเราแน่ๆ...

ผมกำแผ่นสีขาวที่มีข้อความของปู่ไว้ออกตัววิ่งไปที่ห้องด้านข้างซึ่งคาดไว้ว่าจะเป็นห้องของน้องสาว และก็เป็นไปตามที่คิด ไอที่อยู่ในชุดนอนสีดำยืนค้างอยู่ด้านหน้า

 “โห่ พี่อ่ะ ตกใจหมดเลย หนูกะจะไปหาน้ำดื่มสักหน่อย ไปด้วยกันม่ะ”ไอพ่นประโยคยาวเหยียดออกมา   “แล้วนั้นอะไรอ่ะ”ผมยื่นกระดาษให้เธอพอดีกับที่นาฬิกาโบราณส่งเสียงบอกเวลา

“อา...น่าสนใจแหะ...‘แวมไพร์’”