The Magica ศาสตรามหาเวทย์

      "โอ๊ย เจ้าวัวบ้า แกจะไล่ตามชั้นทำไมนักเนี่ย" เสียงที่เอ่ยขึ้น ด้วยความเหนื่อยและหอบ หลังจากวิ่งหนีมาเป็นระยะเวลานาน

     "*ฟรอสไดร์ฟ" หลังสิ้นเสียงเอ่ยคาถา ก็เริ่มมีน้ำแข็งจับตัวกันที่ขาของ เจ้ามิโนทอร์ สัตว์จำพวกวัวกึ่งมนุษย์ ถือขวานขนาดใหญ่ แล้วน้ำแข็งก็เริ่มจับไปทั้งตัวมัน

     "ขอบใจมากนะ ที่ช่วยฉันเอาไว้" หญิงสาวในตาสีดำเอ่ยด้วยความดีใจ และหญิงสาวก็นั่งทรุดตัวลงใต้ต้นไม้ใหญ่ ด้วยความเหนื่อยล้า

     "ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วหละ ว่าแต่ปกติ เจ้ามิโนทอร์มันไม่ทำร้ายใครก่อนนิ ทำไมมันถึงมาทำร้ายเจ้าละ" ชายหนุ่มในตาสีแดงเพลิงถามด้วยความสงสัย แล้วพราง นั่งลงตรงขอนไม้ใกล้ๆกัน

     "แหม ชั้นก็แค่แกล้งมันนิดเดียว โกรธเอาเป็นเอาตายไปได้ ชั้นก็แค่สาปให้มัน เจ็บเล่นๆ นิดเดียวเอง" สาวน้อยเอ่ยแล้ว ก็หัวเราะออกมาด้วยความขบขัน

     "ยัยบ้า" ชายหนุ่มเอ่ย

     "มิโนทอร์ ปกติมันใจดี แต่ถ้ามันโมโห มันจะตามจนถึงที่สุดเลยนะ" ชายหนุ่มเอ่ยสอน

     "แหม ก็ชั้นไม่รู้นิ ชั้นพึ่งเคยขึ้นมาข้างบนนี่เป็นครั้งแรก" หญิงสาวเอ่ยต่อ

     "ครั้งแรก?" ชายหนุ่มเอ่ยด้วยความสงสัย

     "เอาน่า ชั่งมันเถอะ ว่าแต่ เธอชื่ออะไรละ" หญิงสาวบอกปัดในคำถาม และ ถามต่อ

     "ชั้นชื่อ เอมีส บาโฟริสต้า นะ เรียกชั้นว่า เอมีส ก็แล้วกัน" หญิงสาวบอกชื่อพร้อมกับส่งยิ้มให้

     "ซะซะ...เซ.....เซรอส เอนดารัส" ชายหนุ่มตอบกลับพร้อมหันหน้าหนีด้วยความเขิน

     "เซรอส เอนดารัส หรอ งั้นชั้นขอเรียกเธอว่า เซรอส เฉยๆ ละกันนะ นะนะ" เอมีสกล่าวต่อแล้วยิ้มให้กับเซรอสอีกครั้ง

     "ตามใจเธอสิ" เซรอสตอบด้วยความเขิน

     "แหม ชั้นบอกแล้วนะ ว่าชั้นชื่อ เอมีส ทำไมไม่เรียกชื่อชั้นละ มาเรียกว่าเธอๆ ๆ อยู่นั่นแหละ" เอมีสกล่าว แล้วหันหน้าหนี

     "เอมีส"เซรอสกล่าว

     "นั่นแหละๆ อิอิ ชื่อชั้น" เอมีสพูดอย่างพอใจ

     "แล้วเธอมาทำอะไรอยู่แถวนี้ละเอมีส" เซรอสเอ่ยถามด้วยความอยากรู้

     "ชั้นหนีมานะสิ"เอมิสคราวด้วยน้ำเสียงเซงๆ

     "หนี!?!" เซรอสถามกลับด้วยความตกใจ

     "ก็ใช่นะสิหนีมา" เอมีสเอ่ยตอบกลับ

     "แล้วหนีอะไรมาละ" เซรอสถามอีกครั้งด้วยความสงสัย

     "ชั้นหนีคุณปู่ออกมานะสิ เอาเป็นว่า ชั้นเบื่่อบ้าน ชั้นอยากออกมาผจญภัยข้างนอกบ้าง" เอมีสตอบกลับ

     "แล้วเธอละเซรอสมาทำอะไรแถวนี้หรอ" เอมีสถามต่อ

     "เดินทางไปสมัครเรียนนะสิ ที่ เมจิกก้า อคาเดมี้ไง" เซรอสหันไปบอกอย่างภาคภูมิใจ

     "..."เอมีสยืนมองแบบสงสัย

     "ตกใจยืนเงียบเลยหรอ แค่ชั้นอกบอกว่าจะไปสมัครเรียนที่นั่น" เซรอสกล่าวต่อ

     "เปล่า...ชั้นไม่รู้จัก" เอมีสเอ่ยด้วยน้ำเสียง งงๆ

     "ยัยบ้า เธอไปอยู่ที่ไหนมา โรงเรียนนี้ เป็นโรงเรียนที่ทุกๆ คน ใฝ่ฝันว่าจะเข้าเรียนที่นี่ ซึ่งไม่ใช่ว่าใครก็จะเข้าไปเรียนได้นะ เป็นโรงเรียนที่ มีแต่ บุคคลดังๆ หรือพวก จอมเวทย์ที่ ดังๆ เคยศึกษามากันทั้งนั้นแหละ" เซรอสกล่าวเสร็จ ก็นำมือขึ้นไป กลุมขบัมด้วยความเซง

     "แล้วอย่างชั้นจะไปเรียนบ้างได้ไหม" เอมีสถามเซรอสต่อ

     "ชั้นบอกแล้วไงละ ว่าไม่ใช่ใครก็เข้าไปเรียนได้ เพราะว่า ข้อสอบในการเข้าโหดหินมากๆ ทั้งทฤษฎี และปฏิบัติ " เซรอสกล่าวพร้อมทำหน้ายิ้มกลิ่ม

     "ไม่ลองก็ไม่รู้หรอก งั้นชั้นจะตามเธอไปด้วยก็แล้วกัน"เอมีสเอ่ยแล้วหันไปยิ้มให้เซรอสอีกครั้ง

     "ขอบคุณค่ะ" เอมีสเอ่ยต่อ

     "นี่ชั้นยังไม่บอกเลยนะว่าจะให้ไปด้วยหนะ" เซรอสกล่าว

     "ไม่เป็นไร ไหนๆ ก็ขอบคุณไปแล้ว ก็ตามไปด้วยเลยก็แล้วกันถ้าชั้นเดินทางไปคนเดียว ชั้นอาจจะหลงทาง ไม่อย่างนั้นก็อาจจะโดนสัตว์ป่าทำร้ายอีกก็ได้" เอมีสกล่าวแล้วยิ้มอย่างขบขัน

     "ก็ได้ๆๆ งั้นเดี่ยวเราจะไปซื้่ออุปกรณ์เวทย์มนต์ที่จำเป็นกันก่อนก็แล้วกัน" เซรอสกล่าวพร้อมกับลุกขึ้นยืน

     ทั้งคู่ก็กำลังจะออกเดินทางกันต่อไป..

     "เพล้ง" ทันเมื่อทั้งคู่กำลังจะเดินทางต่อ เสียงน้ำแข็งที่จับตัวอยู่ที่ร่างอันใหญ่ยักษ์ของมิโนทอร์ได้แต่ลง ทั้งคู่จึงหันหลังกลับไปมอง

     "น้ำแข็งหมดเวลาลงแล้วหรอเนี่ย" เซรอสเอ่ยด้วยความตกใจ

     "เอาไงต่อดีละเซรอส" เอมีสถามต่อ

     เอมีสยังพูดไม่ทันขาดคำ เจ้ามิโนทอร์คำรามด้วยความโกรธ แล้ววิ่งตรงเข้ามาหาทั้งคู่ด้วย ความโกรธ อย่างมาก

     "วิ่งงงงงงงงงงง" เซรอสตะโกน พร้อมดึงมือเอมีสไปด้วยกัน

     ทั้งคู่วิ่งไปทางที่ราบเตียน เพื่อความสะดวกในวิ่ง และมองเห็นศัตรู แต่ไม่ทันไร เจ้ามิโนทอร์ก็วิ่งเข้ามาประชิด

     "เอางี้นะเอมีส เราวิ่งแยกเป็น2ทาง ให้มันวิ่งตามชั้นมา ส่วนเธอไปหาที่ปลอดภัยก่อน เดี่ยวชั้นจัดการมันเอง" เซรอสเอ่ย พร้อมวิ่งแยกตัวออกไปทันที

     แต่เหตุการณ์ไม่ได้เป็นไปอย่างทีเซรอสคิด เจ้ามิโนทอร์ หันไปวิ่งตามเอมีสที่เหนื่อยหอบ

     "บ้าจริง ทำไมไม่วิ่งมาทางฉันนะ" เซรอสนึกในใจ พร้อมวิ่งกลับไปช่วยเอมีส

     "*ไลท์นิ่งช๊อต" เมื่อนักเวทหนุ่มร่ายคาถาจบ กลุ่มเมฆจับตัวกัน อากาศบริเวณตัวเจ้ามิโนทอร์ เกิดการเสียดสี และทำให้เกิดสายฟ้าขนาดย่อมๆ ผ่าเอาที่เจ้ามิโนทอร์ เจ้ามิโนทอร์เมื่อโดนโจมตี จึงหันกลับไปหาเซรอส

     "ให้ตายสิไม่สำเร็จหรอเนี่ย" เซรอสพูดด้วยความเซ็ง

     "ทำไงดีละเนี่ย เจ้ามิโนทอร์เข้ามาประชิดตัวเราขนาดนี้เราจะร่ายเวทย์มนต์ยังไงละ" เซรอสคิดในใจ

     ทันใดนั้น ขวานของเจ้ามิโนทอร์ฟาดลงมาที่เซรอส เซรอสกระโดดหลบ อย่างเฉียดฉิว เจ้ามิโนทอร์เหวี่ยงขวานไปมา ใส่เซรอส เซรอสกระโดดหลบอย่างคร่องแคร่ว แต่ด้วยความเหนื่อยจากการวิ่ง จำทำให้เซรอสอ่อนแรงลง ขวานของเข้ามิโนทอร์เฉี่ยวทีตัวของเขา ทำให้เขาเกิดการบาดเจ็บและนั่งทรุดตัวลง เจ้ามิโนทอร์ง้างขวานขึ้นสุดตัว และกำลังจะฟาดลงไปที่ เซรอส

     "*ดาร์คชิล" เมื่อสิ้นเสียงการร่ายคาถา ออร่าสีดำเข้าปกคลุมที่ตัวเซรอสอย่างรวดเร็ว กลายเป็นเกาะป้องกันขวานของเจ้ามิโนทอร์ได้อย่างดี เมื่อเซรอสเห็นว่า ตัวเองได้รับโล่ป้องกันแห่งความมืด ก็พยุงตัวเองขึ้นมา

     "*แจ็คฟอส์ต" เมื่อนักเวทย์หนุ่ม ท่องคาถาจบ บรรยากาศรอบตัว อุณหภูมิลดต่ำลงเรื่อยๆ ก้อนน้ำแข็งเริ่มจับตัว ขึ้นที่เจ้ามิโนทออีกครั้ง เมื่อน้ำแข็งจับตัวเจ้ามิโนทอร์เต็มตัวแล้ว เซรอสก็ค่อยๆ เดินเข้าไปหา เอมีส

     "ขอบใจมากนะเอมีส ที่ช่วยชั้นเอาไว้" เซรอสกล่าวขอบคุณพร้อมทรุดตัวลงไปนั่งใกล้ๆ เอมีส

     "เรารีบไปกันต่อดีกว่านะเซรอส เดี่ยวน้ำแข็งมันจะแตกอีก เราคงสู้มันไม่ไหวหรอกนะ" เอมีสกล่าวด้วยความกังวล

     "ไม่เป็นไรหรอกน่า แจ็คฟอส์ตหนะ แช่แข็งพวกมอนเตอร์ได้เป็นวันๆ เลยหละ" เซรอสกล่าว

     "ว่าแต่ทำไมเธอถึงใช้เวทย์มนต์ได้ละ แถมยังเป็นเวทย์มนต์สายความมืดด้วย" เซรอสถามต่อ

     "ก็ตะกูลชั้น ใช้เวทย์สายมืดกันมาตั้งนานแล้ว ปูชั้นสอนชั้นมา เกี่ยวกับเวทย์สายมืด ให้ชั้นไว้ป้องกันตัวหนะสิ จะได้ไม่ถูกใครรังแก แต่ชั้นไม่ชอบเลยเวทย์สายมืดเนี่ย มันดำๆ ชั้นอยากได้เวทย์สีชมพูมากกว่า" เอมีสเอ่ยพร้อมหัวเราะ

     "แต่ยังไงก็ต้องขอบใจเธอมากนะเอมีส ชั้นขอพักแปปนึงนะให้ร่างกายฟื้นจากการบาดเจ็บนี้ก่อน อีกอย่าง ชั้นไม่ได้พกน้ำยารักษามาด้วย เพราะเส้นทางนี้ ปกติไม่มีมอนส์เตอร์ที่ทำล้ายเราก่อน ชั้นก็เลยไม่ได้พกมา" เซรอสบอกเอมีส

     "มาๆ เดี่ยวชั้นช่วยรักษาให้" เอมีสเอ่ยพร้อมกับยิ้มให้เซรอส 

     เอมีสลุกขึ้นยืน พร้อมกับ เขียนวงเวทย์ ดาวห้าแฉกกลับหัว แล้วบริกรรมคาถา

     "*ดาร์คเคียว" ความมืดเริ่มก่อตัวขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเข้าไปบริเวณบาดแผลของเซรอส ความมืดเหล่านี้ทำให้ แผลของเซรอส สมานตัวและหายเป็นปกติ

     "ว๊าว เอมีส เธอนี่สุดยอดไปเลยนะ มีทั้งเวทย์ป้องกัน เวทย์รักษา แล้วมีเวทย์โจมตีด้วยไหมอ่ะ" เซรอสพูดกับเอมีสด้วยความประหลาดใจ

     "ความลับจ๊ะ" เอมีสหันมายิ้มแล้วตอบกลับไป

     "แล้วเธอใช้เวทย์มนต์ระดับสูงได้ด้วยหรอ เซรอส" เอมีสถามต่อ

     "ความลับเหมือนกันจ๊ะ"เซรอสตอบพร้อมหันกลับไปยิ้มอย่างเจ้าเล่

     "เชอะไม่อยากรู้แล้ว ไปร้านอุปกรณ์เวทย์มนต์กันเถอะ เดี่ยวจะค่ำซะก่อน" เอมีสเอ่ยพร้อมลุกขึ้นและเดินนำหน้าไป

     "นี่ๆ เธอรู้ทางเหรอ เดินนำชั้นเลย" เซรอสถามเอมีส พร้อมเดินตามเอมีสไป...

จบ chapter 1. ละจ้า