เจ้าชายขี้อายบอกรักผมหน่อย

-

เขียนโดย รักนิรัน

วันที่ 6 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.24 น.

  2 ตอน
  0 วิจารณ์
  4,415 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 เมษายน พ.ศ. 2557 09.41 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) มองทำไมผมเขินนะครับและจูบครั้งแรก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

กรี้งๆๆๆๆๆๆ

''เอยคุนประธานมึงกออเร็วจัง  กูยังกินหนมอยู่เลย''  แก๊ง sometimes

''ก่อมาสายกันเอง ดูอย่างรองประธานซิ มาเร็วกว่าพวกมึงอีก''  ไอ่พวกมันดูมาที่ผม

แต่ผมไม่สนใจนั่งอ่านหนังสือต่อ

''แหมมึงเข้าข้างตลอด''

ผมหันไม่ดูทันที ก่อนทำหน้าโหดใส่พวกมัน

แล้วกลับมาอ่านหนังสือต่อ

''ไปๆๆเข้าแถได้แล้ว'' พวกมึงเนี่ยมามุกอยู่ตงนี่ตลอด ไม่ไปเข้าแถวเลย

หลังจากพวกมันไปหมดแล้ว  ผมก่อลุกขึ้นจากเก้าอี้แต่ผมก่อเผลอไปเยียบอะไรสักอย่างที่ทำให้ผมล้มแตก่อมีไอ

คุนประธานมาประคลองเอาไว้ก่อนในตอนนั้นผมใจเต้นจนหลุดไปอยู่ในภวังแต่ผมก่อรู้สึกตัวได้ก่อนก่อเลยรีบ

ทรงตัวขึ้นแต่ปากผมก่อดันไปชนกับแก้มไอคุนประธานผมตกใจก่อเลยรีบถอยห่างออกมาแล้วผมก่อหันไปทางอื่นใน

ต่อนั้นผมเขินมากซะจนพูดไม่ออกก็เลยเดินไปที่หน้าแถวเพื่อเคารพธงชาติหลังจากเข้าแถวเสร็จต้องนังหน้าแถเพื่อให้อาจารย์

เทศให้ฟังทุกวันเปนแบบนี่เหละ ร.ร.เด็กมอ ตอนผมนั่งไอคุนประธานก่อหันมาแต่ทางผมแล้วก่อยิ้มไม่หยุดจนผมเขิมไปเลย

(แล้วผมก่อแอบพูดในใจไปว่ามองทำไมผมเขินนะครับ)

แต่ผมก่อพูดแบบนางเอกออกไปว่า หน้ากูมีไรติดวะ ''เห็นมึงมองกูจัง''

ผมดูเฉยๆๆ ''ผมดูไม่ได้หรอครับ''

(แต่ผมก่อยังสงสัยอยู่ว่าทำไมเวลาไอคุนประธานมันถึงพูดดีกับผมจัง)

แล้วผมก่อตะโกนออกไปดังๆว่า''สงสัยโว้ยๆๆๆๆๆๆๆๆ''

ไอ่พวกนั้นก่อหันไปมองผมแล้วไอคุนประธานก่อทามผมว่าสงสัยเรื่องอะไรหรอครับ

 ''ไม่มีไรอะ''

 

 หลังจากเข้าแถวเสร็จ  "วิชาแรกเปนวิชา คณิตศาสตร์"

 อาจารย์ให้จับคู่กันเพื่อทำรายงาน แต่ผมไม่รู้โชคดีหรือโชคร้ายที่ได้คู่กับไอคุนประธาน พอจับคู่เสร็จเราก่อนัดกันว่าจะไปทำที่ไหน

 "ผมก่อถามไปว่าแล้วมึงจะให้ไปทำที่ไหนละ"

 "อืออออออ ไปทำที่ไหนดีนาาาาา"

 "ออ ไปทำที่สวนสาธารณะดีไหม"

 "เออ ก่อดีเหมือนกันจะได้ไม่มาวุ้นวายที่บ้านอีก"

 "ไม่หลอกเดี่ยวพรุ่งนี้ค่อยทำที่บ้านฉันไง"

"ออตามใจ รำคาญวะ"

"T.T"ทำไมตองรำคาญเค้าด้วย

"ออ ไงไปกันเลยจะได้รีบทำไห้เส็จๆ"

"ทำไมตองรีบทำไห้เส็จๆด้วยละ ไม่ยากยุกับเค้าหรอ"T๐T

"จะได้รีบส่งไง"กูเปนไรกับมึงวะเนียยยย

"ก็ได้ งั้นไปกันเลยยยย"อารมแปลปลวนชิบหาย

   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เขียนอะไรต่ออะ"มันทาม

"เปนประทานแม้งไม่เปนอะไรสักอย่าง"ผม

"ก็คนมันไม่ทะนาดอะ"

ตอนนี้ผมรู้สึกว่ามันจะขยับเข้ามาเรื่อยๆแลว

"เอย จะขยับเข้ามาทำไมเนียยยย"

"จะได้ช่วยกันไง ไหนใครบอกว่ายากไห้ง.......!!

"ก็ขยับเข้ามาอีกสิ

"ก็,...............

....................

................

............

.........

......

....

...

..

.

"ออ เข้าใจแล้...

รู้ไหมทำไมมันยุดพูดก็ตอนนี้น่าเราสอนคนยุใกล้กันไม่ถึงเซนจมูกเลยติดกันแล้วมันก็เอามือมาปรัะคองตงคอของผมไว้ไม้่ไห้ผมหนี้ริมฝิปากของมีนมันพยายามจะสอดลิ้นเจ้ามาแต่ผมปิปิดปากไว้แน่แต่มันกดแก้มผมจนผมตองเปดปากแลวมันก็สอดลิ้นเข้ามามันดูดความหวานจากปากผมัมนส่งจุ้บอ่อนโยนไห่ผมผมเลยเริ่มเคลิ้มไปกับมันแต่เอยยยยยยมันเอาจุุ้บครั้งเเรกจองผมไปปปปปปปปปปป!!!!!

ผมผลักมันออกอยย่างแรงผมยิบกระเป้าแลวหันไปบอกมัน

"กูไปก่อนนะแลวเรื่องรายงานเดี่ยวกูทำเองงงง"

มันจะเรียกผมไว้แต่ผมก็วิ่งออกไปยา่งเรวววววว

.

.

.

 .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 

ผมวิ่งไปนั่งที่ม้านั่งไนสวนสาธารณะ นี้ผมเปนอะไรไปทำไมน่ามันร้อนไปหมดใจก้อเต้นแรง ทำไมเปนเพราะอะไรนะ!!!!!!!!!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ถ้าเขียนผิดหรือเขียนไม่ดีตงไหนก่อขอโทษด้วย(ช่วยวิจารกันด้วยนะคะ จะได้นำมาแก้ไข)

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา