MY LOVE ซวยฉมัดดันหลงรัก นายเย็นชา

 เย้ๆๆๆๆ วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ดีใจจังเฟร้ย อ่ะ ลืมแนะนำตัว สวัสดีค่า ฉันชื่อ ดัชมิลค์ ชื่อน่ารักใช่ไหมล่ะ อยู่ ม.5ค่า มีเพื่อนสนิทสองคน คนหนึ่งชื่อ มายโล่ นิสัยก็ร้ายๆๆ ตัวเล็กๆ น่ารัก อีกคนชื่อ ยายะ น่ารัก แต่ก็น่ากลัวมากค่า พวกเราทั้งสามเรียนอยู่ที่ โรงเรียน เซทัลคาเรีย เป็นไงขนาดชื่อยังหรูเลย งั้นฉันไปอาบน้ำดีกว่า วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกไม่อยากสายอ่ะ 

ฉันออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวผื่นเดียว อ่ะๆ รู้น่ะว่าคนอ่านน้ำลายไหลอ่ะ(หลงตัวเอง)ฉันรีบแต่งตัวก่อนจะลงไปข้างล่าง

"คุณหนูค่ะ เชิญทานข้าวค่ะ"แม่นมสุดที่รักของฉันพูดขึ้น ฉันอยู่กับแม่นม และแม่อีกคน ส่วนคุณพ่อและพี่ชายไปต่างประเทศ คิดถึงคุณพ่อจังกับพี่ชายจัง ฉันรีบไปตรงโต๊ะกินข้าวที่มีแม่ และแม่นมนั่งคอยอยู่แล้ว

"ว้าว น่ากินจังเลยค่า ท่าทางจะอร่อย"ฉันนั่งลงก่อนจะกินข้าวต้มกุ้ง จนหมด ฉันน่ะเป็นพวกไม่กินเก่งหรอกค่า(แต่กินทุกอย่างที่ขวางหน้านี้น่ะ) ฉันน่ารักด้วยน่ะ(แต่เธอโหดมาก) ฉันไม่เคยมีเรื่องกับใคร(แล้วเมื่อคืนล่ะ)

"หนูไปโรงเรียนก่อนน่ะค่า"ฉันพูดพร้อมกับยกมือไหว้ก่อนจะรีบวิ่งไปตรงรถเบ็น และขับออกไปใน

ทันที ณ โรงเรียนเซทัลคาเรีย

ฉันรีบเอารถไปจอดก่อนจะเดินไปหายัยมายกับยัยยายะ ที่มาถึงก่อนแล้ว

"ดีจ้า"ฉันทักทายด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส 

"เสน่ห์แรงเหมือรเดิมน่ะย่ะ"ยัยมายพูดพร้อมกับชี้ไปทางกลุ่มผู้ชายที่มองฉันตาไม่กระพริบ 

"นิดหน่อยเองอ่ะ ฉันหิวแล้วไปโรงอาหารกันเถอะ"ฉันพูดก่อนจะลากยัยสองคนนี้ไปโรงอาหาร(ได้ข่าวว่า กินไปแล้วน่ะ)

ณ โรงอาหาร

โห หรูมากๆ ขนาดโรงอาหารยังหรูเลย ว้าว อมยิ้มน่ากินจัง ฉันรีบวิ่งไปร้านอมยิ้ม ก่อนจะซื้อมาโหล่หนึ่ง 

"โหแก ยกโหลเลยหรอ"ยัยมายว่าอย่างอึ้งๆ แหะๆก็คนมันชอบนี้หน่า มันอร่อยมากๆ ฉันชอบรส สตอเบอร์รี่ มันหวาน เมื่อได้กินไปโลกเหมือนสีชมพูเลยและ(เว่อร์)

"เออ ไปหาที่นั่งเหอะ"ฉันว่าก่อนจะหาที่นั่ง เจอจนได้ ที่นี้แหละ ฉันรีบนั่งก่อนจะหยิบอมยิ้มมา 1 อันและที่เหลือก็ยัดใส่กระเป๋า จ๊วบบบ อร่อยจังเลย หว๊าน หวาน ชอบอ่ะ

ปัง

ง่ะ ตกใจหมดเลย ใครว่ะมาทุบโต๊ะ คนกำลังกินอยู่เลย  ฉันรีบเงยหน้าคนที่ทุบโต๊ะพวกฉันซะเสียงดังลั่น ทั้งโรงอาหารมองมาทางพวกฉันอย่างสนใจ

"นี้แก ลุกไปสิ นี้ที่ของพวกฉัน"ยัยนมโต คนหนึ่งพุดขึ้น

"แล้วทำไมฉันต้องลุกด้วยอ่ะ ฉันมานั่งก่อนน่ะ"ฉันตอบไปอย่างไม่ใส่อารมณ์ ฉันไม่โมโหหรอกเพราะตอนนี้ กำลังกิน อมยิ้มอยู้ อร่อยง่ะ><

พิ้ว ตุบ

ยัยนมโตปัดอมยิ้มของฉันร่วงพื้น หึๆ ฉันจ้องมองยัยนี้อย่างเอาเรื่อง ฉันอุตส่าไม่โมโหแล้วน่ะ ได้

"ซวยแล้ว"ยัยมายรู้ใจฉันที่สุดว่าตอนนี้ฉันอารมณ์เสียสุดๆ พร้อมที่จะระเบิดทุกเมื่อ ยัยมายรัีบดึงยัยยายะหลบข้างหลังฉันอย่างเร็ว

"ฮึ ท่าทางเพื่อนเธอจะกลัวฉันน่ะ ดูดิ หลบกันใหญ่เลย ฮ่าๆๆๆ"ยัยนมโตหัวเราะพร้อมกับพวกของมันซะดังลั่น 

"ฮึๆๆๆ"ฉันหัวเราะน้อยๆก่อนจะซัดหมัดเข้าหน้ายัยนมโตเต็มๆ

"กรี๊ดดดดดด แกต่อยฉัน"ยัยนมโตพูดพร้อมกับชักดิ้นชักงออยู่บนพื้น เมื่อลูกน้องเห็นหัวหน้ากระจอกๆล้มลงกับพื้น พวกนั้นก็รีบกรู เข้ามาหาฉัน แต่ฉันหลบทัน ฉันกระโดนขึ้นโต๊ะอาหาร  แต่พวกนั้นก็ยังพยายาม มันปีนขึ้นโต๊ะอาหาร หึๆ ฉันกระโดดข้ามหัวพวกนั้นในสายตาอึ้งของทุกคน ฉันเป็นถึงแชมป์นักกระโดดระดับโลก ฉันไม่มีวันแพ้พวกนี้หรอก แต่พวกนั้นก็ไม่ยอมแพ้ มันวิ่งกรูกันมาอีกครั้ง ได้

พลั๊ก ผั๊วะ เพี๊ยะ

ผู้หญิงทั้งหมดล้มลงไปนอนกับพื้น แต่ฉันไม่เป็นอะไรเลย ทุกคนในโรงอาหารพากันอึ้งเข้าไปใญ่ ฉันรีบลากยัยสองคนนั้นออกจากโรงอาหาร แต่ก็มีคนดักอยู่ตรงทางออก อ๊ากก นี้มันพวกนายที่เจอกันเมื่อคืนหนึ 

"เจอกันอีกแล้วน่ะสาวสวย"นายผมเหลืองพูดขึ้น 

"ติดใจรสจูบฉันหรอ"ทุกคนต่างอึ้งในคำพูดของไฮเฟว อ๊ากกก นายจะประกาศเสียงดังทำไมฟระ ดูดิ มองกันเต็มเลย อุตส่าลืมแล้วน่ะเนี้ย ไอบ้าเอ้ย เหมือนโบราณว่าไว้ ยิ่งเกลียดก็ยิ่งเจอ

"ไอบ้า ฉันเรียนที่นี้ย่ะ-///-"ฉันพูดออกไปทั้งหน้าแดงแจ๋ อ๊ากกกก อยากจะบ้าตาย

"งั้นก็ขอฝากตัวด้วยน่ะเราก็เรียยนอยู่ที่นี้"นายผมเหลืองพูดขึ้น อ๊ากกก เรียนอยู่ที่นี้ มันบังเอิญไปไหม

"อืม ไปล่ะ"ฉันรีบก้มหน้าก้มตาเดิน เมื่อเดินพ้นพวกนั้นยัยมายโล่ก็ถามใหญ่เลยว่า นี้มันเรื่องอะไร ฉันก็เลยเล่าไปซะยาวเยียดเลยล่ะ

โปรดติดตามตอนต่อไป